Σκάκι για Τρεις και Αντιιμπεριαλιστική Πολιτική: πέρα από τα απολυτοποιημένα δίπολα και ενάντια στον σοσιαλσωβινισμό

"... το σκάκι βασίζεται στην απολυτοποίηση της αντίθεσης λευκών και μαύρων. Όμως, αυτό είναι ένα παιχνίδι. Στην πραγματική ζωή αναπτύσσεται πλήθος αντιθέσεων! " - Γράφει ο Μιχάλης Χονδροκούκης

1. Κλασσικό Σκάκι και Αριστερισμός: μια αναπάντεχη σχέση

Το σκάκι είναι ένα παιχνίδι που προσομοιώνει τον πόλεμο και απαιτεί στρατηγική, τακτική και πλήθος υπολογισμών. Σαφώς, στο υψηλό επίπεδο η πρόβλεψη και η επινοητικότητα μπορούν να συντελέσουν στη διεξαγωγή εντυπωσιακών παρτίδων. Όμως, η τεράστια διαφορά του παιχνιδιού από την πραγματική ζωή είναι η απλούστευση των αντιθέσεων: το σκάκι οριοθετείται μόνο από την αντίθεση «λευκά vs. μαύρα». Τι κι αν τα πιόνια είναι μικρά και ο Βασιλιάς μεγάλος, τι κι αν είναι πολλά και ο Βασιλιάς ένας… επανάσταση δεν θα κάνουν ποτέ. Κανείς δεν ρωτάει τα άλογα εάν θέλουν να περπατούν μονίμως στραβά και κανείς δεν ζητάει λογαριασμό από τη Βασίλισσα, όταν πάει όπου θέλει.  Το κάθε στρατόπεδο δεν έχει να λύσει εσωτερικές αντιθέσεις. Υπάρχουν μόνο δύο στρατοί που στέκονται με ασπρόμαυρη καθαρότητα ο ένας απέναντι στον άλλο. Δεν υπάρχουν συμμαχίες, δεν υπάρχουν εσωτερικές «ρωγμές» προς εκμετάλλευση· μόνο οι από δω και οι από κει. Επομένως, το σκάκι βασίζεται στην απολυτοποίηση της αντίθεσης λευκών και μαύρων. Όμως, αυτό είναι ένα παιχνίδι. Στην πραγματική ζωή αναπτύσσεται πλήθος αντιθέσεων!

O Λένιν χαρακτήριζε «γελοία και σχολαστική» την άποψη εκείνων που έβλεπαν μόνο την ταξική αντίθεση τοποθετώντας από τη μία τους σοσιαλιστές επαναστάτες και από την άλλη τους ιμπεριαλιστές. Αυτοί, έλεγε ο Λένιν, δεν θα δουν ποτέ μια τέτοια «καθαρή» επανάσταση.

Στην πραγματική ζωή δεν υφίσταται καμία απολυτοποίηση οποιασδήποτε αντίθεσης. Αλληλεπιδρούν όλες όσες αναπτύσσονται σε μια συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία. Εμείς βρισκόμαστε σε αντίθεση με την αστική τάξη. Όμως, ταυτόχρονα, είμαστε και σε αντίθεση με τις αστικές τάξεις που μας εκμεταλλεύονται στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης. Πλήθος άλλων αντιθέσεων σε περισσότερο ή λιγότερο κεντρικές πλευρές της κοινωνικής ζωής σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο, όλες διαμεσολαβημένες από τις διάφορες μορφές κοινωνικής συνείδησης, συνθέτουν την πραγματική μας κατάσταση. Όποιος βλέπει στην κοινωνική πραγματικότητα μόνο μία αντίθεση – τη βασική, την ταξική –, τότε δεν βλέπει όλες τις άλλες, άρα εμπλέκεται σε αυτές χωρίς συνείδηση, χωρίς να αντιλαμβάνεται τη λειτουργία, τη δυναμική και την κρισιμότητά τους· κατά συνέπεια, δεν καθορίζει την έκβασή τους. Αφήνει όλους τους αντιπάλους μας να δρουν ανενόχλητοι και να κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Βρισκόμαστε σε όλο και δυσμενέστερη θέση, αναμένοντας εκείνη τη μάχη των λευκών και των μαύρων στρατών. Όμως, στην πραγματικότητα αυτή η μάχη είναι εδώ· απλώς δεν προβάλλει με το καθαρό ασπρόμαυρο δίπολο, το καθαρό ταξικό δίπολο. Η απολυτοποίηση μίας και μόνης αντίθεσης συνιστά παραίτηση από τη μάχη σε όλες τις άλλες.

Η κοινωνία δεν κινείται με μία και μόνη νομοτέλεια. Αυτό συμβαίνει στο σκάκι! Η ανθρωπότητα αναπτύσσεται δια της συνύφανσης νομοτελειών που δεν μπορούν να «ξεμπλεχτούν», λες και πρόκειται για κουβάρι διαφορετικών νημάτων που μπλέχτηκαν κατά λάθος, ώστε να επιλέξουμε εκείνη την καθαρή αντίθεση που θεωρούμε ότι μας αντιστοιχεί και να αγωνιστούμε. Είναι νομοτελές το «μπλέξιμο» και η διαλεκτική διερεύνηση των σχέσεων, των αλληλοπροσδιορισμών, του εκάστοτε φάσματος δυνατοτήτων της περαιτέρω κίνησης, είναι που μπορεί να μας καταστήσει ικανούς να αντιληφθούμε ποια «άκρη» πρέπει να τραβηχτεί και πότε, τί μας συμφέρει σε κάθε περίπτωση και γιατί. Διότι, όταν τραβιούνται τα νήματα στο κουβάρι – και τραβούν πολλοί αντίπαλοι και πολύ ισχυροί –, τότε δεν υπάρχει ουδετερότητα. Υπάρχουν μόνο κινήσεις που μας βοηθούν και κινήσεις που μας βλάπτουν ως προς τον στρατηγικό μας στόχο.

Στο σκάκι η απολυτοποίηση της μίας και μόνης αντίθεσης καθιστά υπεράνω πάσης αμφιβολίας το ποιος είναι κάθε φορά ο αντίπαλος και, συνεπώς, το ποιος πρέπει να χάσει. Πάντα αυτός που είναι απέναντί μας πρέπει να χάσει. Όμως, τί θα κάναμε στο σκάκι, εάν παίζαμε με περισσότερους αντιπάλους, όπως στην πραγματική ζωή;

2. Σκάκι για τρεις και Αντιιμπεριαλιστική Πολιτική: κριτική στον σοσιαλσωβινισμό

Σε μια παραλλαγή του κλασσικού παιχνιδιού κατασκευάστηκαν σκακιέρες για περισσότερους παίκτες και επινοήθηκαν πολλοί διαφορετικοί κανόνες διεξαγωγής του. Εδώ τα πράγματα αμέσως αλλάζουν! Ενώ πάλι θέλουμε να κερδίσουμε, δεν είναι άμεσα φανερό το ποιος από τους αντιπάλους πρέπει να ηττηθεί πρώτος, ώστε να μπορέσουμε να νικήσουμε τον δεύτερο. Η θέση, ο ρόλος και η σημασία του κάθε παίκτη στη συγκεκριμένη παρτίδα, στη συγκεκριμένη στιγμή και στη συγκεκριμένη σχεσιακή δυναμική, όλα αυτά καθορίζουν τη σχέση μας μαζί του. Το ποιος είναι ο κύριος αντίπαλος σε κάθε φάση δεν είναι στατικό. Κατά συνέπεια, μια κίνηση εναντίον του κύριου αντιπάλου από έναν άλλο παίκτη ενδέχεται να μας συμφέρει. Αυτή η πολύ απλή, βασική διαπίστωση είναι αναγκαία προϋπόθεση, για να μπορεί κάποιος να παίξει στο σκάκι για τρεις. Πρέπει να συνυπολογίσει όλους τους παράγοντες που δρουν, να αντιλαμβάνεται τους ρόλους, τις σχέσεις και την τάση τους, ώστε να προσπαθήσει να νικήσει. Αλλιώς, θα είναι μονίμως ο χαμένος. 

Ο Λένιν σημειώνει στον Αριστερισμό ότι: «Μπορείς να νικήσεις έναν πιο ισχυρό αντίπαλο, μόνο εντείνοντας στο έπακρο τις δυνάμεις και χρησιμοποιώντας υποχρεωτικά, με την πιο μεγάλη επιμέλεια, φροντίδα, προσοχή και κάθε επιδεξιότητα, έστω και την ελάχιστη «ρωγμή» ανάμεσα στους εχθρούς, κάθε αντίθεση συμφερόντων ανάμεσα στην αστική τάξη των διαφόρων χωρών, ανάμεσα στις διάφορες ομάδες ή κατηγορίες της αστικής τάξης, στο εσωτερικό της κάθε χώρας [...] Όποιος δεν κατάλαβε αυτό, δεν κατάλαβε κόκκο από τον μαρξισμό και από τον επιστημονικό, σύγχρονο, σοσιαλισμό γενικά.» 

Στην Ελλάδα ποιους αντιπάλους έχουμε; Άμεσα την ελληνική αστική τάξη. Έμμεσα αλλά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και άμεσα, τον ιμπεριαλιστικό Άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, στον οποίο και υπάγεται η ελληνική αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της. Άρα, υπάρχουν τουλάχιστον δύο αντίπαλοι, ο ένας ασύγκριτα ισχυρότερος του άλλου, γι’ αυτό και τον σέρνει στη στρατηγική του. Επομένως, δύο αντίπαλοι και μία στρατηγική (του ισχυροτέρου). Είναι προφανές ότι αυτή η μία στρατηγική πρέπει πρώτα να ηττηθεί (η άλλη, του ασθενέστερου, είναι υποταγμένη-προσαρμοσμένη εντός της πρώτης). Πρέπει πρώτα να ηττηθεί αυτή που πραγματοποιείται, διότι η άλλη είτε θα ηττηθεί μαζί με την κυρίαρχη είτε θα πραγματοποιήσει ανεξάρτητα πια τη δική της στρατηγική και θα πρέπει τότε να ηττηθεί και εκείνη. Άρα, πρώτα πρέπει να νικήσουμε τον «δικό μας ιμπεριαλιστή» και δεν είναι «ίδια τα αφεντικά – εθνικά, πλανητικά». Τέρμα με τις «ίσες αποστάσεις». Ίσες αποστάσεις σε αυτήν την περίπτωση σημαίνει αμηχανία, παραίτηση από την πολιτική πάλη και, τελικά και αντικειμενικά, εύνοια του ισχυροτέρου.

3. Η Βασιλική Βδέλλα, τα ιμπεριαλιστικά παράσιτα, οι ακόλουθοι-νεοαποικίες και τα μη πλήρως υποταγμένα αστικά κράτη: ποιος παίζει στη μεγάλη σκακιέρα

Όταν η φωτιά του πολέμου καίει άλλους λαούς (για την ώρα), τί θέση παίρνουμε; Διότι η μάχη με τον ιμπεριαλισμό διεξάγεται στην παγκόσμια σκακιέρα. Μας αφορά, μας επηρεάζει και η έκβασή του θα τροποποιήσει κρίσιμα και τη δική μας κατάσταση και θέση. 

Ο ευρωατλαντικός Άξονας των ΗΠΑ εξαπολύει έναν σπονδυλωτό Παγκόσμιο Πόλεμο, βήμα βήμα, χώρα χώρα, βάφοντας με αίμα τον παγκόσμιο χάρτη και επεκτείνοντας την κυριαρχία του. Οι χώρες που υπάγονται σε αυτόν τον Άξονα υπηρετώντας τη στρατηγική των ΗΠΑ χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: α) στα παράσιτα που θρέφονται μαζί και πίσω από τη βασιλική βδέλλα των ΗΠΑ απομυζόντας τον υπόλοιπο πλανήτη (άντληση υπεραξίας από τις υπόλοιπες χώρες) και β) στους ακόλουθους-νεοαποικίες που υπηρετούν τη στρατηγική των παρασίτων, αλλά δεν νέμονται την πλανητική υπεραξία, παρά αρκούνται σε μέρος της απομύζησης του δικού τους λαού (το υπόλοιπο μέρος πάει ως φόρος υποτελείας στη βασιλική βδέλα και τα άλλα παράσιτα). Η δεύτερη κατηγορία εμφανίζει μεγάλη ποικιλία, καθώς διαφέρουν ως προς τον ρόλο στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας και άλλα χαρακτηριστικά (ποιότητα) και ως προς το οικονομικό μέγεθος (ποσότητα). Ανάλογα με τα παραπάνω προσδιορίζεται η θέση, ο ρόλος και η σημασία τους στη διεθνή ιμπεριαλιστική αλυσίδα, άρα και ο στρατηγικός τους ρόλος ως ακόλουθες των παρασίτων. 

Οι ΗΠΑ μετά το 1990 επενεργούν συστηματικά στις χώρες του πρώιμου σοσιαλισμού με στόχο τον πλήρη έλεγχο. Έως σήμερα, άλλες τις ενέταξαν στον Άξονά τους και άλλες συνεχίζουν να τις πιέζουν. Στην Ουκρανία χρηματοδότησαν και εγκαθίδρυσαν ένα ναζιστικό-ΝΑΤΟϊκό καθεστώς-μαριονέτα από το 2014 και έκτοτε καταπιέζουν και τον ουκρανικό λαό, βασανίζουν και δολοφονούν συστηματικά στις ανατολικές περιοχές που υψώθηκε πολιτική αντίσταση με κόκκινες σημαίες και τέλος, προκαλούν ανοιχτά τη Ρωσία, ετοιμάζοντας την επέκταση του ΝΑΤΟ στο ουκρανικό έδαφος. Μάλιστα, ένα χρόνο πριν τη ρωσική επίθεση, μέλη του ουκρανικού καθεστώτος ζητούσαν τη συνδρομή του ΝΑΤΟ για μια δική τους επίθεση κατά της Ρωσίας.

Η Ρωσία υφίσταται την κυριαρχία του ευρωατλαντικού Άξονα και τους όρους που επιβάλλει στην παγκόσμια οικονομία, αλλά δεν είναι πλήρως υποταγμένη· δεν ανήκει στις λίγες πλουσιότερες χώρες του κόσμου και, παρόλο που η αστική της τάξη θα το ήθελε πολύ, δεν ανήκει στα ιμπεριαλιστικά παράσιτα που νέμονται την υπεραξία από τις χώρες-νεοαποικίες. Στο ισοζύγιο της αντλούμενης υπεραξίας, πίνει το αίμα των δικών της παιδιών. Όσον αφορά τις συμμαχίες, η Ρωσία έχει σχέσεις με την Κίνα, την άλλη χώρα του πρώιμου σοσιαλισμού, την οποία οι ΗΠΑ έχουν θέσει στο στόχαστρο και συνεχώς περισφίγγουν γύρω της τον κλοιό.

Τί κάνουμε σε αυτήν την παρτίδα; Ποιοι είναι οι αντίπαλοί μας; Μήπως πρόκειται για τη «ρωγμή» στο αστικό στρατόπεδο, που όπως λέει ο Λένιν είναι αναγκαίο να εκμεταλλευτούμε; Ή λέμε «δεν είμαστε με κανένα ληστή», «η ευθύνη είναι μοιρασμένη» και τέτοια;  

4. Τι είναι προοδευτικό στην εποχή της Ιμπεριαλιστικής Προέλασης του πλανητικού Δυνάστη: και πάλι ενάντια στον σοσιαλσωβινισμό

Ο Λένιν γράφει στο Σοσιαλισμός και Πόλεμος ότι «στην ιστορία υπήρξαν επανειλημμένα πόλεμοι που, παρόλες τις φρικαλεότητες, τις αγριότητες, τις συμφορές και τα βάσανα που συνδέονται αναπόφευκτα με κάθε πόλεμο, ήταν προοδευτικοί, δηλαδή συντέλεσαν στην ανάπτυξη της ανθρωπότητας, βοήθησαν να καταστραφούν εξαιρετικά βλαβεροί και αντιδραστικοί θεσμοί […] τα πιο βάρβαρα δεσποτικά καθεστώτα της Ευρώπης». Εδώ ο Λένιν γράφει ότι τέτοιοι πόλεμοι είναι, για παράδειγμα, αυτοί που συνέβαλαν στη συντριβή της απολυταρχίας και δουλοπαροικίας. Με αυτό το σκεπτικό μας παροτρύνει να αναλύσουμε τον πόλεμο που έχουμε μπροστά μας (τότε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο). Η αντίληψή του και η μεθοδολογία για τον πόλεμο θέτει στο επίκεντρο ως κριτήριο τον προοδευτικό ή αντιδραστικό χαρακτήρα του πολέμου. Σήμερα τί είναι ένας πόλεμος που από τη μία έχει το μακρύ χέρι των ΗΠΑ – τον προελαύνοντα πλανητικό Δυνάστη – και από την άλλη ένα αστικό κράτος που επιτίθεται στο κράτος-μαριονέτα για να υπερασπιστεί την αστική του κυριαρχία; Είναι ή δεν είναι προοδευτικό να ματαιώσει η Ρωσία τα επεκτατικά σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ; Όποιος πει ότι δεν είναι προοδευτικό να νικήσει η Ρωσία, λέει αναγκαία ότι δεν είναι προοδευτικό να ηττηθεί το ΝΑΤΟ. Όποιος παίρνει τέτοια θέση πρέπει να συνειδητοποιεί ότι υποστηρίζει τη μη ήττα του ΝΑΤΟ, δηλαδή τη νίκη του ΝΑΤΟ και υπερασπίζεται την ιμπεριαλιστική πολιτική του ευρωατλαντικού Άξονα. Για την Ελλάδα, συγκεκριμένα, αυτό είναι υπεράσπιση του «δικού μας ιμπεριαλιστή» και παραδοσιακά … λέγεται σοσιαλσωβινισμός. 

Για όσους ανησυχούν για την πιθανή εκμετάλλευση του ουκρανικού λαού από μια νίκη της Ρωσίας, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτή είναι μια νέα συνθήκη: θα είχε πραγματοποιηθεί μια προοδευτική κίνηση – η ήττα του ΝΑΤΟ – και μετά θα εκδηλωνόταν μια αντιδραστική. Αυτή η εξέλιξη απαιτεί τη δική της καταδίκη, την καταδίκη μιας Ρωσίας που θα εκμεταλλευόταν τον ουκρανικό λαό. Το δεύτερο ιστορικό επεισόδιο δεν πρέπει να συγχέεται με το πρώτο. Το αντίστοιχο σκεπτικό του Λένιν, αλλά και των Μαρξ και Ένγκελς, εκτίθεται ως εξής λίγο παρακάτω με ένα παράδειγμα: «Ο πόλεμος 1870-1871 ήταν ιστορικά προοδευτικός από την πλευρά της Γερμανίας, ως τη στιγμή που νικήθηκε ο Ναπολέων ο Γ΄· γιατί ο Ναπολέων ο Γ΄, μαζί με τον τσάρο, καταπίεζε επί πολλά χρόνια τη Γερμανία, διατηρώντας το φεουδαρχικό της κομμάτιασμα. Μόλις, όμως, ο πόλεμος μετατράπηκε σε καταλήστευση της Γαλλίας (προσάρτηση της Αλσατίας και της Λωραίνης), ο Μαρξ και ο Ενγκελς καταδίκασαν κατηγορηματικά τους Γερμανούς.»

Η ήττα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ σημαίνει ήττα του ιμπεριαλιστικού Άξονα και ματαίωση της επέκτασης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Ήττα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ σημαίνει ήττα του ιμπεριαλιστικού Άξονα τον οποίο υπηρετεί η ελληνική κυβέρνηση και στον οποίο είμαστε υποτελείς ως ακόλουθος-νεοαποικία. Διότι η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει τον πόλεμο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, έναν πόλεμο που από τη μεριά τους σημαίνει ιμπεριαλιστική επέκταση με στόχο την πλανητική κυριαρχία· άρα, έναν κατεξοχήν αντιδραστικό πόλεμο. Κατά τον Λένιν, στο ίδιο έργο, «όσοι στο σημερινό πόλεμο υπερασπίζουν τη νίκη της κυβέρνησης της χώρας τους, όπως και όσοι υπερασπίζουν το σύνθημα «ούτε νίκη, ούτε ήττα», είναι κατά τον ίδιο τρόπο υπέρ της άποψης του σοσιαλσωβινισμού. Σ’ έναν αντιδραστικό πόλεμο μια επαναστατική τάξη δεν μπορεί να μην εύχεται την ήττα της δικής της κυβέρνησης, δεν μπορεί να μη βλέπει τη σύνδεση ανάμεσα στις στρατιωτικές αποτυχίες της κυβέρνησής της και στη διευκόλυνση της ανατροπής της.»

Όπως στο σκάκι για τρεις, έτσι και στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, στο τέλος πρέπει να νικήσει ένας στρατός. Και αυτός, για το καλό της ανθρωπότητας πρέπει να είναι ο δικός μας. Επομένως, μαχόμαστε ενάντια στα λευκά και ενάντια στα μαύρα. Σε αυτήν τη φάση έχουμε χάσει πολύ έδαφος. Εάν τα λευκά κερδίζουν τόσο, που τα μαύρα απειλούνται ακόμη και στις αρχικές τους θέσεις και τα λευκά κοντεύουν να πατήσουν σε όλη τη σκακιέρα, θα είμαστε τυφλοί εάν σε μια αντεπίθεση των απειλούμενων μαύρων έναντι των προελαυνόντων λευκών δεν βλέπουμε ξεκάθαρα ότι μας συμφέρει να ηττηθούν τα λευκά. Για εμάς η νίκη των μαύρων δεν έχει την ίδια σημασία με αυτή που έχει για τα ίδια τα μαύρα. Για εμάς η νίκη των μαύρων είναι πρωτίστως ήττα των λευκών! Αυτό σημαίνει να βλέπεις τη σκακιέρα από τη δική μας σκοπιά· αυτό σημαίνει να μην βλέπεις την πραγματικότητα ασπρόμαυρα. Δεν είμαστε τα λευκά, δεν είμαστε τα μαύρα… είμαστε τα κόκκινα!

 

Αναδημοσίευση από: https://omilos.ilhs.gr

Πηγή: https://www.alfavita.gr 

✪

"Μεσαιωνική κτηνωδία" - Νέα Έγγραφα του ρωσικού υπουργείου Άμυνας για τις θηριωδίες των Ουκρανών εθνικιστών κατά τη διάρκεια και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο

 

Με τους Svyatoslav Knyazev, Elizaveta Komarova, Alexei Latyshev - 8 Απριλίου 2022

Μετάφραση:  Commun✮rios 

Ο ιστότοπος του ρωσικού υπουργείου Άμυνας δημοσίευσε νέα έγγραφα με πληροφορίες σχετικά με  τις φρικαλεότητες των ουκρανών εθνικιστών κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου και μετά από το Β'ΠΠ. Το υλικό περιγράφει τις μεθόδους προπαγάνδας μίσους και συγκεκριμένες περιπτώσεις εθνοκάθαρσης στις οποίες εμπλέκονται ομάδες Bandera. 

Επιπλέον . 

Τα αρχειακά έγγραφα περιέχουν επίσης περιγραφές εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από εθνικιστές στο έδαφος της ΕΣΣΔ και άλλων κρατών. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η κτηνώδης βιαιότητα των Ουκρανών εθνικιστών υπαγορεύτηκε από την επιθυμία τους να κερδίσουν την εύνοια των Ναζί.

Ουκρανοί συνεργάτες του ναζισμού/Χάρτης της δράσης των συμμοριών στο έδαφος της Ουκρανίας / © Δελτίο ειδήσεων από το αρχείο Pshenichny, mil.ru

Το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας δημοσίευσε στην ενότητα πολυμέσων "Τα αρχεία θυμούνται τα πάντα..." 

μια νέα σειρά εγγράφων για τα εγκλήματα των Ουκρανών εθνικιστών κατά τη διάρκεια του Β'ΠΠ  και μετά το τέλος του. Επεξηγηματικό σημείωμα στο υλικό τονίζει ότι οι Ουκρανοί εθνικιστές διέπραξαν εγκλήματα με μια συγκεκριμένη ιδεολογική βάση γι' αυτά. 

Χρησιμοποίησαν μια ειδική ιδεολογική βάση για τα εγκλήματά τους, σκοτώνοντας και βασανίζοντας ανθρώπους. Δικαιολογούσαν τις ενέργειές τους για την αφοσίωσή αυτών των ανθρώπων στις σοβιετικές αρχές και στην απροθυμία τους να συνεργαστούν με με τους Banderovites.

 "Μόλις βρέθηκαν βαθιά πίσω από τις σοβιετικές δυνάμεις που υποχωρούσαν στα δυτικά, οι Ουκρανοί εθνικιστές πραγματοποίησαν μαζικές ληστείες, βασάνισαν και δολοφόνησαν στρατιώτες και πολίτες, καταστρέφοντας υποδομές και την εθνική οικονομία.  

Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας σημείωσε ότι παρά τα αυστηρά μέτρα για την καταπολέμησή τους, οι Ουκρανοί εθνικιστές συνέχισαν τις τρομοκρατικές τους δραστηριότητες κατά τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια.

Μαζική εξόντωση

Τα έγγραφα που έδωσε στη δημοσιότητα το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας περιέχουν περιγραφές μαζικών δολοφονιών αμάχων από Ουκρανούς εθνικιστές, για εθνοτικές και πολιτικές πεποιθήσεις.

"Οι εθνικιστές πραγματοποίησαν μαζική εξόντωση του πολωνικού, εβραϊκού πληθυσμού, καθώς και Ουκρανών που δεν συμπαθούσαν τους εθνικιστές. Συνελήφθησαν από Banderovites 

Ο Vasyuk Ivan Nikolaevich κατέθεσε ότι το απόσπασμα στο οποίο ανήκε εκτελούσε.

 

Στην έκθεση της πολιτικής διεύθυνσης του 1ου Ουκρανικού Μετώπου στις 5 Φεβρουαρίου 1944,  tο συλληφθέν μέλος της Bandera Ivan Nikolaevich Vasyuk κατέθεσε ότι το απόσπασμα στο οποίο ανήκε πραγματοποίησε επιθέσεις στα πολωνικά χωριά Stariki, Vyazevka, Ugly και άλλα, κατά τις οποίες εξολόθρευσαν περίπου 1.500 κατοίκους.

Ουκρανικό Μέτωπο στις 5 Φεβρουαρίου 1944.

Αλλά δεν ήταν αρκετό για τους Ουκρανούς εθνικιστές να σκοτώνουν απλώς. Στην έκθεση ενός μέλους του Στρατιωτικού Συμβουλίου του 1ου Ουκρανικού Μετώπου προς τον επικεφαλής του Κεντρικού Τμήματος του Ουκρανικού Στρατιωτικού και Εθνικιστικού Μετώπου σχετικά με την εξάλειψη των ουκρανικών εθνικιστικών συμμοριών, περιγράφει πώς oι ληστές κορόιδευαν τα σώματα των θυμάτων τους μετά το θάνατό τους: 

"Τα πτώματα των νεκρών τεμαχίστηκαν, τα μάτια τους βγήκαν, οι γλώσσες, οι μύτες και τα αυτιά τους κόπηκαν. 

Το στομάχι του υπολοχαγού T. Martyniuk ανοίχτηκε και τα χέρια του κόπηκαν.           

Ο Επιλοχίας Σιντόροφ και ένας στρατιώτης κάηκαν μισοζώντανοι. Ο οδηγός Barabyshev, ο οποίος τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού και σύρθηκε στη σίκαλη, μεταφέρθηκε στο Lvov με σπασμένα τα πόδια του.   

Τα αρχειακά έγγραφα περιγράφουν τα αποτελέσματα της επίθεσης του Μπαντέρα στο αυτοκίνητο με τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού.

Σύμφωνα με τον στρατιωτικό ιστορικό Γιούρι Κνούτοφ, οι Ναζί, δημιουργώντας Ουκρανούς εθνικιστές - μονάδες συνεργασίας, σκόπιμα τους δίδαξαν να επιδεικνύουν τη μέγιστη δυνατή σκληρότητα απέναντι στους αμάχους κατά τη διάρκεια τιμωρητικών ενεργειών. 

Ταυτόχρονα, οι φρικαλεότητες που έγιναν από τους Μπαντερίτες, ήταν τόσο συχνά,  που εξέπλητταν ακόμη και τους ίδιους τους Ναζί.

Πολιτική έκθεση σχετικά με τη δράση των συμμοριών της μπάντα στην περιφέρεια Τερνοπίλ / © mil.ru

"Στην αρχή οι Ουκρανοί εθνικιστές με την κτηνωδία τους προσπάθησαν να "ευχαριστήσουν" τα αφεντικά του Χίτλερ. Στη συνέχεια, έγινε απλώς μέρος της φύσης τους. Είναι απαραίτητο να έχουμε κατά νου ότι ένα μεγάλο μέρος των εθνικιστικών ομάδων ήταν Απόλυτα αποβράσματα: εγκληματίες, επιδρομείς, αποστάτες χωρίς τιμή, δήλωσε ή Knotov σε σχόλιο για το RT.

Η έκθεση του πολιτικού τμήματος της 38ης Στρατιάς σχετικά με την ενεργοποίηση των εθνικιστών στους τομείς της ανάπτυξης των στρατευμάτων του στρατού και των τρομοκρατικών ενεργειών κατά των πολιτών αναφέρει ότι ένας αιχμάλωτος στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού δέχθηκε τα εξής βασανιστήρια: "του έκοψαν το αριστερό του αυτί και του έβγαλαν τα μάτια του. Με τσεκούρι του έκοψαν το σαγόνι και το λαιμό, του έκαψαν τα πόδια και τα χέρια με φωτιά".

Οι Ουκρανοί εθνικιστές βασάνιζαν και σκότωναν δίχως έλεος ειρηνικούς πολίτες για οποιαδήποτε εκδήλωση πίστης προς τις νόμιμες αρχές. 

Αφίσες προς τιμήν του Χίτλερ και του Μπαντέρα στη δυτική Ουκρανία / © Public Domain/ Wikimedia

"Οι δύο αδελφοί Ozarchuk, οι οποίοι ζουν στο χωριό Pustomity, για την εμφάνισή τους στο RVC (περιφερειακό στρατιωτικό κομισαριάτο. - RT) απομακρύνθηκαν από τα σπίτια τους από τους Μπαντερίτες και τα πτώματά τους βρέθηκαν 4 χλμ. από τον τόπο κατοικίας τους. Ένας από αυτούς αποκεφαλίστηκε από έναν Μπαντερίτη, αφού τον έκοψε σε τέσσερα κομμάτια και του έκοψε τα πόδια", αναφέρει το πολιτικό ρεπορτάζ. 

Η πολιτική έκθεση της Διοίκησης Στρατιωτικής Περιφέρειας Drohobych, με ημερομηνία 18 Σεπτεμβρίου 1944, σχετικά με τη δράση των συμμοριών "Bulbovtsy" και "Banderites" στην περιοχή Rivne, περιγράφει: 

Η περίπτωση μίας κατοίκου του χωριού Νοβοσίνιο, η οποία πετάχτηκε ζωντανή από τους εθνικιστές στην πυρκαγιά, επειδή ο συγγενής της ήταν μέλος ενός τάγματος του NKVD.

Έγγραφα σχετικά με τις δραστηριότητες εθνικιστικών συμμοριών στη δυτική Ουκρανία / © mil.ru

Σύμφωνα με τον Γιούρι Κνούτοφ, ένας από τους λόγους για τη σκληρότητα των Μπαντεριτών απέναντι στο Σοβιετικό λαό, ήταν η αίσθηση της δικής τους ψυχολογικής κατωτερότητας.

"Όταν συνάντησαν σοβιετικούς ανθρώπους που είχαν ηθικές αρχές, ιδανικά και ισχυρό πνεύμα, οι Μπαντερίτες ήθελαν να τους επιβληθούν. Δεν μπορούσαν να κερδίσουν τίποτα και ο μόνος τρόπος που τους απέμενε ήταν ο εκφοβισμός και ο σαδισμός, δήλωσε ο εμπειρογνώμονας.

Συγγένεια με τη ναζιστική ιδεολογία

Στο τέλος του πολέμου, οι Μπαντερίτες χρησιμοποίησαν μεθόδους τρομοκρατίας και άρνηση για συνεργασία. Έτσι, σύμφωνα με τις πληροφορίες που περιέχονται στην έκθεση του Πολιτικού Τμήματος της Στρατιωτικής Επιθεώρησης της Στρατιωτικής Περιφέρειας Drohobych της 4ης Δεκεμβρίου 1946, οι ληστές πυροβόλησαν και σκότωσαν μια ντόπια γυναίκα επειδή αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους Ναζί.

Οι εθνικιστές διέπρατταν συχνά φρικαλεότητες χωρίς προφανή λόγο.

"Στα μέσα Απριλίου, στο χωριό Σλάβσκο (κέντρο της περιοχής), ληστές κρέμασαν ένα 14χρονο κορίτσι σε απόσταση 800 μέτρων από το σπίτι του και η μητέρα του απήχθη από τους ληστές και στη συνέχεια εκτελέστηκε", αναφέρεται σε έκθεση της 8ης Ιουνίου 1946 του πολιτικού τμήματος της OVK του Drohobych.

Το ίδιο έγγραφο παρέχει στατιστικά στοιχεία για τα εγκλήματα που διαπράττουν οι εθνικιστές στην περιοχή, μεταξύ 15 Απριλίου και 5 Ιουνίου 1946. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι ληστές σκότωσαν 198 άτομα, 120 εκ των οποίων ήταν άμαχοι.

Τα αρχειακά έγγραφα περιέχουν επίσης αποδεικτικά στοιχεία εγκληματικής δραστηριότητας του Bandera στο έδαφος άλλων χωρών. Η έκθεση του πολιτικού Τμήματος της 17ης Ιανουαρίου 1946, της Βόρειας Ομάδας Δυνάμεων,  περιγράφει πώς οι εθνικιστικές συμμορίες εμπόδισαν την επανεγκατάσταση των Ουκρανών από την Πολωνία.Έκαψαν οικισμούς, ανατίναξαν γέφυρες και αποθήκες και επιτέθηκαν σε μικρές φρουρές του Κόκκινου Στρατού καθώς και του Πολωνικού Στρατού.

Στην έκθεση της Κεντρικής Ομάδας του Πολιτικού Τμήματος των Δυνάμεων της 13ης Νοεμβρίου 1947, υπάρχουν αποδείξεις ότι οι Ουκρανοί εθνικιστές λεηλατούσαν τον αυστριακό πληθυσμό, κατευθυνόμενοι προς το Μόναχο, όπου, σύμφωνα με αυτή, οι ληστές σχημάτιζαν μονάδες Bandera.

Προκειμένου να σπιλώσουν τον Κόκκινο Στρατό στα μάτια των πολιτών, οι ακτιβιστές της Μπαντέρα συχνά μεταμφιέζονταν με σοβιετικές στολές για να δυσφημίσουν τον Κόκκινο Στρατό στα μάτια του άμαχου πληθυσμού.

Πολιτική έκθεση σχετικά με τη δράση των συμμοριών της μπάντα στην περιφέρεια Τερνοπίλ / © mil.ru

"Συναντούν στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, τους σκοτώνουν, προκαταρκτικά τους κοροϊδεύουν, παίρνουν τα ρούχα τους, τα έγγραφα, τις διαταγές και τα μετάλλια τους", σημειώνει μια έκθεση του επικεφαλής του πολιτικού τμήματος της στρατιωτικής περιφέρειας της Προκαρπαθίας της 31ης Ιουλίου 1946.

Παρόμοια στοιχεία περιέχονται σε έκθεση της ίδιας πολιτικής υπηρεσίας της 10ης Δεκεμβρίου 1946:

"Συχνά στις ύπουλες μεθόδους των ληστών, είναι καταφεύγουν στο να μεταμφιεστούν σε μέλη του σοβιετικού στρατού. Η χρήση των στολών του σοβιετικού στρατού από τους ληστές, υπολογίζεται όχι μόνο ως ένα βολικό καμουφλάζ, αλλά κυρίως οι ληστές σε αυτό επιδιώκουν τον στόχο της απαξίωσης του σοβιετικού στρατού στα μάτια του τοπικού πληθυσμού", αναφέρεται στην έκθεση. 

Παράλληλα, στην ιστοσελίδα του υπουργείου Άμυνας δημοσιεύτηκαν έγγραφα που αφορούν στις μάχες των σοβιετικών υπηρεσιών επιβολής του νόμου και του Κόκκινου Στρατού, με τις ουκρανικές εθνικιστικές συμμορίες. 

Η έκθεση του επικεφαλής των στρατευμάτων της NKVD για την προστασία των μετόπισθεν του 1ου Ουκρανικού Μετώπου για τα αποτελέσματα της καταπολέμησης της ληστείας στα δυτικά της Lvov για την περίοδο από τις 22 Αυγούστου έως τις 7 Σεπτεμβρίου 1944 αναφέρει ότι προκειμένου να εντοπιστούν οι εθνικιστικές ομάδες,  οι υπηρεσίες εσωτερικών υποθέσεων, διείσδυσαν με τους πράκτορές τους στις ομάδες των ληστών και ως αποτέλεσμα αυτού του έργου, 36 συμμορίες εξουδετερώθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα. 

Ήταν δυνατόν να εξουδετερωθούν 36 συμμορίες, να καταστραφούν 3.217 και να συλληφθούν 1.098 εθνικιστές.

Υποστηρικτές της Bandera χαιρετούν τους Ναζί / © Public Domain/ Wikimedia

Παρόμοιες εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν με τη βοήθεια των στρατιωτικών μονάδων, όπως αποδεικνύεται από την έκθεση του επικεφαλής των στρατευμάτων της NKVD που προστάτευαν τα μετόπισθεν του 1ου Ουκρανικού Μετώπου στις 27 Αυγούστου 1945. 

Η έκθεση του επικεφαλής των στρατευμάτων της NKVD για τα μετόπισθεν του 1ου Ουκρανικού Μετώπου στις 27 Αυγούστου 1945. 

Κόκκινος Στρατός.

Η εκκαθάριση των ουκρανικών εθνικιστικών συμμοριών οδήγησε τελικά στην αποκατάσταση της ειρηνικής ζωής και αύξησε σημαντικά την εμπιστοσύνη του τοπικού πληθυσμού προς τις σοβιετικές αρχές. 

" Η στάση του τοπικού πληθυσμού απέναντι στις σοβιετικές αρχές και τον Κόκκινο Στρατό έχει αλλάξει. Ο κλήρος άρχισε να υποστηρίζει τις σοβιετικές αρχές και τον Κόκκινο Στρατό", - σημειώθηκε στην έκθεση της πολιτικής διεύθυνσης του 1ου Ουκρανικού μετώπου στις 24 Ιουνίου 1944.

Σύμφωνα με τον Γιούρι Κνούτοφ, η ιδεολογία των Μπαντεριτών ήταν παρόμοια με εκείνη των Ναζί. 

Πολλοί από αυτούς θεωρούσαν τους εαυτούς τους μέρος της "ανώτερης φυλής" με το ηθικό δικαίωμα να σκοτώνουν εκπροσώπους άλλων λαών, τους οποίους θεωρούσαν "υπανθρώπους".

"Οι Μπαντερίτες χαρακτηρίζονταν από μια απερίγραπτη μεσαιωνική σκληρότητα. 

Η αναβίωση της ιδεολογίας τους σήμερα είναι απαράδεκτη, γι' αυτό και το επίπονο έργο του Υπουργείου Άμυνας για να αποκαλύψει την αλήθεια σχετικά με τους ιδεολογικούς προγόνους των σημερινών ουκρανών εθνικιστών, είναι εξαιρετικά σημαντικό", κατέληξε ο Yuriy Knutov.

Πηγή: https://t.me/history_rt

Δείτε ακόμα: "Το να ανήκεις στα SS είναι ήδη έγκλημα":   Γιατί η εξύμνηση της μεραρχίας της Γαλικίας είναι απαράδεκτη

✪

Είναι αυτές οι δορυφορικές εικόνες πολεμική προπαγάνδα; Ο ρόλος της Maxar

By Jordan G. Teicher 

Μετάφραση:  Commun✮rios

Πώς η Maxar Technologies, μια αμερικανική δορυφορική εταιρεία και βασικός ανάδοχος του Υπουργείου Άμυνας, έγινε ο αγαπημένος φωτογράφος των μέσων ενημέρωσης της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Στις 20 Φεβρουαρίου, το ρωσικό κοινοβούλιο δεν είχε ακόμη εξουσιοδοτήσει τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη εκτός της χώρας και η Ουκρανία δεν είχε ακόμη κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Σε μια τηλεοπτική συνέντευξη εκείνη την ημέρα, ο γραμματέας Τύπου του Πενταγώνου, Τζον Κίρμπι , υποστήριξε ότι ο Πούτιν «δεν έχει πραγματοποιήσει άλλη εισβολή στην Ουκρανία ακόμη, και εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει χρόνος να το αποτρέψουμε». Αλλά σε όποιον πίστευε ότι μια εισβολή ήταν επικείμενη, η θέα από το διάστημα φαινόταν να το αποδεικνύε

Στο CNN , δορυφορικές εικόνες αποκάλυψαν ότι, σύμφωνα με το chyron, οι ρωσικές χερσαίες δυνάμεις κατευθύνονταν προς τα σύνορα με την Ουκρανία. Μερικές από τις φωτογραφίες έδειχναν ξεκάθαρα τη ρωσική στρατιωτική δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένων των γραμμών αρμάτων μάχης. Ωστόσο, ορισμένες από τις φωτογραφίες έδειχναν μόνο ίχνη ελαστικών στο χιόνι και θα μπορούσαν να θεωρηθούν λανθασμένα με αφηρημένες ζωγραφιές—ή δάπεδα με μοκέτα, όπως είπε ένας χρήστης του Twitter . Η παρουσιάστρια του CNN Πάμελα Μπράουν ρώτησε τον απόστρατο Στρατηγό Μαρκ Χέρτλινγκ για την άποψή του: «Τι σας λένε αυτές οι εικόνες;»

«Λοιπόν, είναι ακόμα εικόνες», είπε, και στη συνέχεια υπέθεσε ότι έδειχναν μια στρατιωτική μονάδα να εισέρχεται σε μια περιοχή σκηνής ή να κατευθύνεται «σε μια θέση επίθεσης. Μάλλον αυτό συμβαίνει. Αλλά δεν μπορείτε απλώς να πάρετε τις μεμονωμένες εικόνες και να βγάλετε ένα συμπέρασμα από αυτές». Οι στρατιωτικοί αναλυτές, είπε, θα εξετάσουν τις δορυφορικές εικόνες παράλληλα με την «ευφυΐα σημάτων», τον «κινούμενο στόχο» και την «ανθρώπινη νοημοσύνη από το έδαφος». Αλλά κατά την άποψη του Μπράουν, οι δορυφορικές εικόνες έμοιαζαν με ένα οριστικό προμήνυμα πολέμου - «μια εικόνα που συγκεντρώνει όλη τη νοημοσύνη». Ζήτησε από έναν άλλο αναλυτή να κάνει εικασίες σχετικά με το εάν οι εικόνες ενίσχυαν την πεποίθηση των Αμερικανών αξιωματούχων ότι «δόθηκαν εντολές στους [Ρώσους] διοικητές να προχωρήσουν σε εισβολή».

Αυτό ήταν ένας υψηλός βαθμός βεβαιότητας για να αντληθεί από μια σειρά σε μεγάλο βαθμό, από μη περιγραφικές φωτογραφίες, ειδικά δεδομένου ότι ο Brown δεν εξήγησε την προέλευσή τους. Μάλιστα, ο Μπράουν δεν ανέφερε καν την εταιρεία που απαθανάτισε και παρείχε τις φωτογραφίες. Αλλά αν οι θεατές κοιτούσαν προσεκτικά την επάνω δεξιά γωνία του κάδρου, θα μπορούσαν να δουν μόνοι τους το όνομα: Maxar. Και μόνο αν έμπαιναν στον κόπο να αναζητήσουν το όνομα, όπως λίγοι σίγουρα, θα είχαν μάθει ότι η Maxar Technologies είναι ο κορυφαίος εργολάβος γεωχωρικών πληροφοριών του Υπουργείου Άμυνας—μια εταιρεία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων της οποίας η σχέση με τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης είναι σχεδόν τόσο άνετη όσο η σχέση της με την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Η σχέση της Maxar με τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης είναι σχεδόν τόσο άνετη όσο η σχέση της με την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Ενώ οι δορυφορικές εικόνες άλλων εταιρειών έχουν μπει επίσης στην κάλυψη του Τύπου της Ουκρανίας, καμία δεν ήταν τόσο πανταχού παρούσα όσο αυτή της Maxar. Οι ίδιες φωτογραφίες που εμφανίστηκαν στο CNN στις 20 Φεβρουαρίου εμφανίστηκαν σε δεκάδες άλλα καταστήματα, συμπεριλαμβανομένων των The New York Post , των New York Times και του Reuters . Από τότε, δεν έχει περάσει σχεδόν ούτε μια μέρα χωρίς μια εθνική εκπομπή με εικόνες Maxar, με πιο εμφανή τον βομβαρδισμό της Μαριούπολης ( NPR , USA Today , The Guardian ) και την καταστροφή ενός θεάτρου όπου φέρεται να βρίσκονταν καταφύγιο πολίτες ( NBC News , Business Insider , The Washington Post ). Το Axios έχει συχνά παρουσιάσει εικόνες Maxar στην κάλυψη της Ουκρανίας, με ιστορίες που συχνά φέρουν τον τίτλο "Δορυφορικές εικόνες δείχνουν..." "Αν έχετε δει δορυφορικές εικόνες υψηλής ανάλυσης που δημοσιεύονται σε σχέση με μια σημαντική ιστορία, αυτές οι εικόνες είναι περισσότερο από πιθανό να λαμβάνονται από έναν δορυφόρο Maxar», δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Maxar, Dan Jablonsky .

Αυτό οφείλεται, εν μέρει, στην επιμονή του Maxar's News Bureau , το οποίο έχει προωθήσει τις εικόνες, τα αναλυτικά στοιχεία και τους ειδικούς της εταιρείας σε κορυφαίους οργανισμούς μέσων σε όλο τον κόσμο, χωρίς χρέωση, από το 2017. Η εμβέλεια του προγράμματος είναι τεράστια. Εικόνες από το χάος στο αεροδρόμιο της Καμπούλ κατά την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν πέρυσι κοινοποιήθηκαν σε περισσότερες από 700 δημοσιεύσεις, σύμφωνα με το Maxar . ο αριθμός των δημοσιεύσεων που έχουν χρησιμοποιήσει εικόνες Maxar από την Ουκρανία μπορεί να είναι υψηλότερος. Τα μέσα ενημέρωσης, ανυπόμονα να αποσπάσουν κλικ από το δωρεάν περιεχόμενο, μερικές φορές απλώς δημοσιεύουν γκαλερί φωτογραφιών με εικόνες που η εταιρεία διανέμει μαζικά. Αλλά οι δημοσιογράφοι έχουν επίσης χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες της Maxar για να διεξάγουν βραβευμένες έρευνες, για παράδειγμα, για την απέλαση και δολοφονία Μουσουλμάνων Ροχίνγκια στη Μιανμάρ, επίθεση με χημικά από την κυβέρνηση Άσαντ στη Συρία και δολοφονίες που διέπραξαν στρατιώτες του Καμερούν.

Η Maxar καυχιέται ότι το News Bureau είναι ένα όχημα για «κοινωνικό καλό και παγκόσμια διαφάνεια», προσφέροντας υπηρεσίες «που αποτελούν ισχυρά συμπληρώματα της καλής δημοσιογραφίας, παρέχοντας αδιαμφισβήτητη αλήθεια σε μια εποχή που η αξιοπιστία είναι κρίσιμη». Οι εικόνες της εταιρείας έχουν όντως αποδειχθεί αποτελεσματικό εργαλείο. κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία, έχουν χρησιμεύσει ως σημαντική αντίσταση στη ρωσική παραπληροφόρηση. Αλλά η Maxar δεν είναι σε καμία περίπτωση ουδέτερος παίκτης όταν πρόκειται για παγκόσμια σύγκρουση, και επομένως υπάρχουν όρια σε αυτά που μπορούν να μας πουν μόνο αυτές οι εικόνες. Μερικές φορές μπορεί να παρέχουν όχι μια «αδιαμφισβήτητη αλήθεια» αλλά μια διαστρεβλωμένη κατανόηση της ιστορίας.

Η ιστορία της Maxar χρονολογείται από τη γέννηση της αμερικανικής εμπορικής βιομηχανίας δορυφορικών εικόνων τη δεκαετία του 1990, η οποία κατέστη δυνατή εν μέρει από την απόφαση του Προέδρου Κλίντον να ανοίξει την πώληση εικόνων σε ξένες οντότητες. Πέντε χρόνια αργότερα, μια εταιρεία που ονομάζεται Space Imaging εκτόξευσε το Ikonos, το οποίο οι New York Times περιέγραψαν τότε ως « την πρώτη ιδιωτική κάμερα κατασκόπων στον κόσμο ». Μετά από πολλές εξαγορές και συγχώνευση, ο Maxar γεννήθηκε στο Westminster του Κολοράντο το 2017.

Ο Jack O'Connor, διευθυντής του προγράμματος Master of Science in Geospatial Intelligence στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, είπε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστήριξε τη βιομηχανία από την αρχή μοιράζοντας το κόστος για την ανάπτυξη νέων εμπορικών δορυφόρων εικόνων. «Μείωναν τον αμυντικό προϋπολογισμό και ήθελαν να διατηρήσουν τις δυνατότητες στη βιομηχανία. Δεν ήθελαν να πεθάνει η βιομηχανία», είπε ο O'Connor. Τις δεκαετίες από τότε, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει συνάψει συμβάσεις με εμπορικές εταιρείες για να συμπληρώσει τις δικές της δορυφορικές εικόνες. Η εταιρεία έχει τώρα έναν αυξανόμενο αριθμό ανταγωνιστών, αλλά για πολλά χρόνια, ο O'Connor είπε, "Το Maxar ήταν το μόνο παιχνίδι στην πόλη".

Οι αμυντικές δυνατότητες της Maxar —συμπεριλαμβανομένων των δορυφορικών εικόνων, των τερματικών πρόσβασης για κινητά, της τεχνολογίας εγγραφής 3D ακριβείας και των δυνατοτήτων τεχνητής νοημοσύνης και μηχανικής μάθησης— αναπτύχθηκαν έχοντας κατά νου τις ανάγκες της κυβέρνησης των ΗΠΑ και των συμμάχων της. Σήμερα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ παραμένει ένας κρίσιμος πελάτης της Maxar. Σύμφωνα με τη Maxar, η εταιρεία παρέχει το 90 τοις εκατό της «θεμελιώδους γεωχωρικής νοημοσύνης που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για την εθνική ασφάλεια». Για σχεδόν μια δεκαετία, η Maxar ήταν ο μοναδικός προμηθευτής εμπορικών δορυφορικών εικόνων υψηλής ανάλυσης για το Εθνικό Γραφείο Αναγνώρισης του Υπουργείου Άμυνας, το οποίο πλήρωνε στη Maxar 300 εκατομμύρια δολάρια ετησίως για πρόσβαση στους δορυφόρους της, καθώς και στο αρχείο μεγεθών εικόνων της.

Ως πελάτης της Maxar, το Υπουργείο Άμυνας δεν είναι απλώς ένας παθητικός καταναλωτής εικόνων Maxar. είναι, κατά κάποιο τρόπο, συμπαραγωγός αυτών των εικόνων.

Ως πελάτης της Maxar, το Υπουργείο Άμυνας δεν είναι απλώς ένας παθητικός καταναλωτής εικόνων Maxar. Eίναι, κατά κάποιο τρόπο, συμπαραγωγός αυτών των εικόνων. «Αυτοί οι δορυφόροι δεν κάνουν απλώς τον γύρο του κόσμου, τραβώντας φωτογραφίες και προσθέτοντάς τες στο αρχείο τους», δήλωσε η Λόρα Κούργκαν, διευθύντρια του Κέντρου Χωρικής Έρευνας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Οι δορυφόροι του Maxar συχνά τραβούν φωτογραφίες όταν —και πού— τους αναθέτουν από τους πελάτες της εταιρείας να το πράξουν. «Μόλις ανατεθούν, αυτές οι εικόνες αρχειοθετούνται και ο καθένας μπορεί να τις αγοράσει», είπε ο Kurgan. Η Maxar μπορεί επίσης να μοιραστεί αυτές τις εικόνες με τον Τύπο. Αλλά είναι πολύ σημαντικό, λέει ο Kurgan, οι οργανισμοί μέσων ενημέρωσης στο δίκτυο του Maxar's News Bureau «ποτέ δεν θα μάθουν ποιος ανέθεσε την εικόνα», ακόμη και όταν ο πελάτης που θα αναλάβει την αποστολή είναι η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Με άλλα λόγια, τα μέσα ενημέρωσης μπορούν άθελά τους να διοχετεύουν εικόνες στο κοινό που έχουν παραγγελθεί ειδικά από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, χωρίς αυτά τα μέσα ή το κοινό να το γνωρίζει με βεβαιότητα.

Σύμφωνα με ειδικούς του κλάδου, αυτό δεν είναι ένα τυχαίο υποπροϊόν της ανάγκης της κυβέρνησης των ΗΠΑ για γεωχωρική νοημοσύνη, αλλά ένα βασικό πλεονέκτημα της συνεργασίας με εμπορικούς παρόχους, καθώς οι εικόνες που παίρνει η κυβέρνηση με τους δικούς της δορυφόρους είναι ταξινομημένες. «Αυτό που τους αρέσει στους εμπορικούς παρόχους είναι ότι οι εικόνες μπορούν να κοινοποιηθούν ελεύθερα», δήλωσε ο Chris Quilty της εταιρείας ερευνών αγοράς Quilty Analytics στο SpaceNews . Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε περιόδους πολέμου. Για παράδειγμα, ο Quilty είπε, «αν δεν υπήρχαν εμπορικές εικόνες, θα είχατε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να κουνάει τα χέρια της για τους Ρώσους που συγκεντρώνουν στρατεύματα γύρω από την Ουκρανία» και δεν θα μπορούσαν να παράσχουν τα οπτικά στοιχεία για να υποστηρίξουν τον ισχυρισμό .

Αλλά όπως η κυβέρνηση των ΗΠΑ μπορεί να εργαστεί μέσω εμπορικών εταιρειών δορυφορικών εικόνων για να αποκαλύψει πληροφορίες στρατηγικά στο κοινό, μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει την εξουσία της σε αυτές τις εταιρείες για να αποκρύψει πληροφορίες. Ένας τρόπος που μπορεί να το κάνει αυτό είναι μέσω του "ελέγχου κλείστρου του βιβλίου επιταγών". Το φθινόπωρο του 2001, μετά από αναφορές για βαριές απώλειες αμάχων από αμερικανικούς βομβαρδισμούς στο Αφγανιστάν, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ξόδεψε εκατομμύρια για να αγοράσει τα δικαιώματα όλων των δεδομένων εικόνας Ikonos στη χώρα για δύο μήνες. Δεδομένου ότι το Ikonos είχε τις μοναδικές φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης της περιοχής στην αγορά των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Wired ,Η αγορά της κυβέρνησης κατέστησε «λειτουργικά αδύνατο για οποιονδήποτε άλλον να χρησιμοποιήσει εμπορικές εικόνες από τις ΗΠΑ [για να] επιτηρήσει την περιοχή». Τα μέσα ενημέρωσης, όπως και όλα τα άλλα εκτός της κοινότητας πληροφοριών των ΗΠΑ που προσπαθούσαν να λάβουν μια δορυφορική άποψη υψηλής ανάλυσης του πολέμου, δεν είχαν τύχη. (Το Πεντάγωνο επέτρεψε την πώληση επιλεγμένων εικόνων Ikonos στα μέσα ενημέρωσης.)

Οι εικόνες της Maxar δεν χρειάζεται να λογοκρίνονται, απαραίτητα, για να παρέχει η εταιρεία μια ελλιπή εικόνα της παγκόσμιας σύγκρουσης στον Τύπο. Ενώ η ιδιότητα της Maxar ως εργολάβου άμυνας προσδίδει στο περιεχόμενό της μια ορισμένη νομιμότητα, οι εικόνες που παρέχει στα μέσα ενημέρωσης δεν είναι, στην πραγματικότητα, «τόσο ακριβείς ή επίκαιρες» όσο οι εικόνες που συλλέγει ο ίδιος ο αμερικανικός στρατός, είπε ο απόστρατος ναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού Τζέιμς Σταυρίδης. Associated Press. Όταν ο στρατός και οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ στρέφονται στις εικόνες Maxar, τις επιβεβαιώνουν με πληροφορίες από ανθρώπινες πηγές, βίντεο σε πραγματικό χρόνο και πληροφορίες που συλλέγονται από κατασκοπευτικά αεροπλάνα. Μόνο με τις εικόνες Maxar, μπορείτε να "δείτε κάτι σε μια βάση που μοιάζει με βάση που έχει πολλή δραστηριότητα", δήλωσε ο Hans Kristensen, διευθυντής του προγράμματος πυρηνικών πληροφοριών στην Ομοσπονδία Αμερικανών Επιστημόνων.είπε στο AP. "Αλλά όσον αφορά το τι γίνεται εκεί και τις μονάδες - αυτό απαιτεί πολύ περισσότερη γνώση." Το κοινό των ειδήσεων που αναζητά τις εικόνες του Maxar για να κατανοήσει τον πόλεμο πιθανότατα δεν θα τις δει ποτέ στο πληρέστερο πλαίσιο το οποίο γνωρίζουν οι στρατιωτικοί αναλυτές.

«Αν ο τρόπος με τον οποίο κερδίζετε τα χρήματά σας είναι μέσω της σύγκρουσης και του πολέμου, τότε θα αναζητάτε ευκαιρίες για να εμπλακείτε σε σύγκρουση και πόλεμο».

Αυτοί οι θεατές επίσης δεν θα δουν ποτέ μια πλήρη εικόνα της παγκόσμιας στρατιωτικής δραστηριότητας. Η Maxar δεν δείχνει τις κινήσεις των αμερικανικών στρατευμάτων στο κοινό, αλλά συχνά δημοσιεύει εικόνες αντιπάλων των ΗΠΑ όπως η Κίνα και το Ιράν . Το αποτέλεσμα είναι μια ασύμμετρη άποψη της γεωπολιτικής - μια που, σύμφωνα με τον Cory Wimberly, αναπληρωτή καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τέξας Rio Grande Valley που έγραψε ένα βιβλίο για την εταιρική προπαγάνδα, είναι ένα είδος κατασκευασμένης νοοτροπίας πολιορκίας. Σε αυτό το σενάριο, οι καταναλωτές ειδήσεων οδηγούνται στο να πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ απειλούνται συνεχώς και χρειάζονται στρατιωτικές λύσεις — κάτι που, όχι τυχαία, απαιτεί από τον στρατό να χρησιμοποιεί περισσότερες από τις υπηρεσίες της Maxar. είπε ο Jablonskyότι η εταιρεία είναι «ελπίδα για μια ειρηνική επίλυση» στην Ουκρανία. Αλλά επίσης τοποθετεί τις προσφορές της για να υποστηρίξει τον άξονα του Υπουργείου Άμυνας «από τις αντιτρομοκρατικές αποστολές» στις αντιπαραθέσεις με « μεγάλους, σχεδόν ομοτίμους αντιπάλους »—δηλαδή τη Ρωσία και την Κίνα . "Αν ο τρόπος με τον οποίο κερδίζετε τα χρήματά σας είναι μέσω συγκρούσεων και πολέμου, τότε θα αναζητάτε ευκαιρίες για να εμπλακείτε σε σύγκρουση και πόλεμο", είπε ο Wimberly.

Οι δορυφορικές εικόνες αποτελούν σημαντικό μέρος της δραστηριότητας της Maxar, η οποία περιλαμβάνει επίσης το σχεδιασμό και την κατασκευή δορυφόρων και εξαρτημάτων διαστημικών σκαφών. Το 2021, οι δυνατότητες Earth Intelligence της Maxar απέφεραν έσοδα 1,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων —σχεδόν το 62 τοις εκατό των συνολικών εσόδων της εταιρείας. Εκτός από τις συμβάσεις της με την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τους συμμάχους της, η εταιρεία συνεργάζεται επίσης με μη κυβερνητικούς οργανισμούς και κερδοσκοπικές εταιρείες. (Οι Χάρτες Google και το Google Earth, για παράδειγμα, βασίζονταισε δορυφορικές εικόνες Maxar.) Η εταιρεία δεν αποκαλύπτει δημοσίως πόσο από τα έσοδά της προέρχεται από την παροχή δορυφορικών εικόνων ειδικά σε πελάτες άμυνας. Ωστόσο, σύμφωνα με μια πρόσφατη ετήσια έκθεση της Maxar, η «απώλεια ή μείωση του εύρους οποιουδήποτε από τα κύρια συμβόλαιά μας» με κυβερνητικούς φορείς θα μείωνε «ουσιαστικά» τα έσοδα της εταιρείας.

Εν μέσω της κρίσης στην Ουκρανία, αυτή η πιθανότητα δεν φαίνεται πιθανή. Το προφίλ της Maxar, στην πραγματικότητα, φαίνεται ρόδινο τον τελευταίο καιρό, σύμφωνα με τον Rich Smith, αναλυτή του The Motley Fool που εστιάζει στην αμυντική και αεροδιαστημική βιομηχανία. Στις 28 Φεβρουαρίου, οι μετοχές της Maxar Technologies αυξήθηκαν κατά 13,5 τοις εκατό και δεν υπήρχαν «προφανείς ειδήσεις» που να εξηγούν το άλμα, έγραψε ο Rich , «εκτός από το πιο προφανές από όλα: την Κρίση στην Ουκρανία». Σύμφωνα με τον Smith, ο πολλαπλασιασμός των εικόνων Maxar των ρωσικών στρατευμάτων ενισχύει την αναγνώριση της επωνυμίας της εταιρείας, η οποία πιθανότατα προσελκύει την προσοχή των επενδυτών. Σε μια κλήση κερδών στις 22 Φεβρουαρίου, ο Jablonsky αναγνώρισε ότι η εταιρεία είχε στο παρελθόν «δει οφέλη από γεωπολιτικά γεγονότα του τύπου που βλέπουμε τώρα να θερμαίνονται». Ερωτηθείς εάν η άνοδος στον τύπο που αφορούσε δορυφορικές εικόνες στο «τρέχον γεωπολιτικό περιβάλλον» είχε παρουσιάσει «οποιεσδήποτε νέες ευκαιρίες ή οφέλη» στην «εμπορική πλευρά» για τη Maxar, ο Jablonsky επαίνεσε τον επικεφαλής μάρκετινγκ της εταιρείας και την ομάδα του News Bureau, σημειώνοντας ότι ενώ «η ίδια η κατάσταση είναι δύσκολη», η δουλειά τους έχει τονίσει «τη σημασία των τύπων υπηρεσιών και προϊόντων που παρέχουμε καθώς και την ποιότητα και την ακρίβεια των δεδομένων που κάνουμε».

Η Maxar δεν είναι η μόνη εταιρεία γεωπληροφοριών που είναι έτοιμη να επωφεληθεί σε έναν όλο και πιο επιτηρούμενο και στρατιωτικοποιημένο κόσμο. Η βιομηχανία ανάλυσης γεωχωρικών εικόνων των 9 δισεκατομμυρίων δολαρίων αναμένεται να αυξηθεί στα 37 δισεκατομμύρια δολάρια τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ο Scott Herman, Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας δορυφορικού λογισμικού Cognitive Space, είπε στο SpaceNews ότι «η σύγκρουση στην Ουκρανία και οι παγκόσμιες επιπτώσεις της δημιουργούν μια ευκαιρία για τις νέες εταιρείες διαστημικής παρατήρησης της Γης να επιδείξουν τις δυνατότητές τους». Η Maxar φαίνεται πρόθυμη να αδράξει τη στιγμή, ειδικά καθώς αναζητά πελάτες ενόψει της κυκλοφορίας των δορυφόρων WorldView Legion επόμενης γενιάς αργότερα φέτος. Ένα tweet από την εταιρεία στις 28 Φεβρουαρίου —την ίδια ημέρα που η μετοχή της εκτινάχθηκε— παρουσίαζε εικόνα που κυκλοφόρησε ευρέως από την εκκένωση του αεροδρομίου της Καμπούλ, αλλαγμένη ώστε να περιλαμβάνει ένα κουτί που μοιάζει με στόχο στο κέντρο του πλαισίου. “Παράδοση ακρίβειας!” διαβάστηκε το tweet. «Όταν δεν υπάρχει χώρος για σφάλματα, οι οργανισμοί συνεργάζονται μαζί μας για αξιόπιστο #hardware, #δεδομένα και #insights που απαιτούνται για να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους».

«Μέσω της πρωτοβουλίας μας στο News Bureau και με δική μας βούληση, η Maxar έχει διαθέσει πολλές από αυτές τις εικόνες σε ειδησεογραφικούς οργανισμούς για να υποστηρίξει την παγκόσμια διαφάνεια και να καταπολεμήσει τη διάδοση της παραπληροφόρησης», είπε ο Jablonsky σε δήλωση που δόθηκε μέσω email στο The New Republic. «Είμαστε περήφανοι για τη συνεισφορά μας στον δημόσιο διάλογο γύρω από αυτήν την τραγική κατάσταση και θα συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε εικόνες για να τεκμηριώσουμε την εισβολή και την επακόλουθη ανθρωπιστική κρίση». Ο Μαξάρ αρνήθηκε αίτημα για συνέντευξη.

Δεν υπάρχει ουδέτερη εικόνα - και αυτό δεν ισχύει λιγότερο για μια δορυφορική εικόνα. Αλλά ο Sean Aday, αναπληρωτής καθηγητής Μέσων και Δημοσίων Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο George Washington, λέει ότι το κοινό των ειδήσεων μπορεί συχνά να αποδώσει μεγαλύτερη αίσθηση εξουσίας και αντικειμενικότητας στις δορυφορικές εικόνες από άλλα είδη φωτογραφιών. «Επειδή έχουν αυτό το είδος της πλευράς τους υψηλής τεχνολογίας, υπάρχει ένας τρόπος με τον οποίο το κοινό μπορεί να είναι ακόμη πιο πιθανό να τις πάρει στην ονομαστική τους αξία».

«Φαίνεται σαν να έχει πασπαλίσει πιπέρι στο αεροδρόμιο. Αν και πρόκειται για μια ανθρωπιστική κρίση, δεν μοιάζει με τέτοια.»

Μια εμπορική δορυφορική εικόνα είναι πολύ καλή στο να παρέχει μια ευρεία εικόνα μιας τοποθεσίας που ο στρατός θέλει να επιτηρήσει, να επιτεθεί ή να υπερασπιστεί, αλλά είναι ανίκανη να παρέχει κοντινά πλάνα ανθρώπων στο έδαφος - και έτσι κινδυνεύει να τους αφαιρέσει την ανθρωπιά τους. Οι εικόνες του Maxar για το «χάος» στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, για παράδειγμα, μεταδίδουν αποτελεσματικά την εκκένωση ως μια κατάσταση ασφαλείας για τη διαχείριση του αμερικανικού στρατού. Αποτυγχάνουν εντελώς να επικοινωνήσουν την απόγνωση των Αφγανών που θέλουν να εγκαταλείψουν μια χώρα σε ελεύθερη πτώση. Από το διάστημα, στην πραγματικότητα, οι Αφγανοί στο αεροδρόμιο δεν μοιάζουν καθόλου με ανθρώπους αλλά μάλλον μικροσκοπικές κουκκίδες διάσπαρτες σε μια άσφαλτο. «Φαίνεται σαν να έχει πασπαλίσει πιπέρι στο αεροδρόμιο», είπε η Λίζα Παρκς, καθηγήτρια σπουδών μέσων στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Μπάρμπαρα. «Αν και πρόκειται για ανθρωπιστική κρίση,

Ορισμένα ειδησεογραφικά πρακτορεία παρέχουν πρόσθετο πλαίσιο κατά τη χρήση εικόνων Maxar. Για παράδειγμα, οι Times συμπλήρωσαν ένα φωτογραφικό δοκίμιο του Maxar σχετικά με την εκκένωση του αεροδρομίου της Καμπούλ με βίντεο από το έδαφος. Ωστόσο, οι επιφυλάξεις ή οι αποποιήσεις σχετικά με το περιεχόμενο των εικόνων του Maxar -όπως μια ιστορία του AP του Φεβρουαρίου που σημειώνει ότι "οι εμπορικές δορυφορικές εικόνες, ως στιγμιότυπο στο χρόνο, δεν παρέχουν αδιαμφισβήτητα στοιχεία για το τι ακριβώς κάνει ή γιατί ο ρωσικός στρατός" είναι σπάνιες. Τις τελευταίες εβδομάδες, το Reuters δημοσίευσε συχνά εικόνες Maxar που υποτίθεται ότι δείχνουν κινήσεις ρωσικών στρατευμάτων χωρίς να παρέχει άλλες εικόνες για σύγκριση. Η μόνη πηγή για να σταθμίσει τις εικόνες του Maxar σε μια από αυτές τις ιστορίες ήταν ο Stephen Wood, ο επικεφαλής του Maxar's News Bureau, ο οποίος εξήγησε ότι οι εικόνες έδειχναν «αυξημένη κατάσταση ετοιμότητας». Ένας εκπρόσωπος του Reuters είπε στο The New Republic μέσω email ότι το πρακτορείο «δημοσιεύει εικόνες φυλλαδίων που παρέχονται στα μέσα από τρίτα μέρη… όταν προσδιορίζουμε ότι οι εικόνες είναι άξιες ειδήσεων και συνήθως όταν είναι η μόνη πηγή τέτοιων γραφικών… Όπως συμβαίνει με τη Maxar, η δημοσίευση εικόνων από τρίτα μέρη δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση έγκριση του οργανισμού τους ούτε σημαίνει ότι το Reuters έχει περαιτέρω σχέση μαζί τους».

Αν και η δήλωση του Γουντ μπορεί να ενέπνευσε φόβους για ρωσική επιθετικότητα, δεν υποστήριξε ρητά την αμερικανική στρατιωτική επέμβαση. Αλλά τα μέλη του Τύπου που θέλουν να κάνουν αυτή την υπόθεση μπορούν να βρουν οπτικά πυρομαχικά στις εικόνες του Maxar. Για παράδειγμα, ένα Sky NewsΟ «εξηγητής» στις 2 Μαρτίου υποστήριξε ότι μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την Ουκρανία «θα μπορούσε να κάνει σημαντική διαφορά στην αποτροπή επιθέσεων καθώς η ρωσική αεροπορία είναι πολύ ανώτερη από της Ουκρανίας» και ανέφερε τις δορυφορικές εικόνες του Maxar με «σειρές επιθετικών ελικοπτέρων έτοιμα να χτυπήσουν ως απόδειξη της σοβαρότητας της απειλής που αποτελεί για την Ουκρανία. Οι περισσότεροι αναγνώστες αυτού του άρθρου δεν θα είχαν ιδέα ότι η κλιμάκωση της στρατιωτικοποίησης των ΗΠΑ στην Ουκρανία θα ωφελούσε τον πάροχο αυτών των εικόνων—και έτσι ακριβώς λειτουργούν οι επιτυχημένοι προπαγανδιστές, σύμφωνα με τον Wimberly. «Καταλαβαίνουν ότι η ικανότητά τους να μας επηρεάζουν εξαρτάται από την ικανότητά τους να συγκαλύπτουν την επιρροή τους πάνω μας σε σημαντικό βαθμό», είπε. Αν και η κουλτούρα μας είναι πλημμυρισμένη από εικόνες, δεν είμαστε «μορφωμένοι στην κριτική εξέταση των εικόνων», πρόσθεσε.

Για να μετριαστεί ο προπαγανδιστικός αντίκτυπος των εικόνων που παρέχονται από εταιρείες γεωπληροφοριών, είπε ο Parks, τα ειδησεογραφικά μέσα θα πρέπει πάντα να προσδιορίζουν τον δορυφόρο που χρησιμοποιήθηκε για τη λήψη μιας εικόνας και να υποδεικνύουν την ημερομηνία λήψης της εικόνας, μεταξύ άλλων μεταδεδομένων. Και αν θέλουν να πουν μια ιστορία για μια εξελισσόμενη κατάσταση, θα πρέπει επίσης να παρουσιάσουν όψεις «πριν και μετά», καθώς και άλλες φωτογραφίες από τον ουρανό ή το έδαφος για να παρέχουν μια ποικιλία προοπτικών—όπως έκαναν ορισμένα πρακτορεία, αλλά σίγουρα όχι όλα, έκαναν με τις εικόνες καταστροφής στη Μαριούπολη. Ακόμη και με αυτά τα μέτρα, είπε ο Parks, το κοινό των ειδήσεων μπορεί να μην παρατηρήσει πώς οι εικόνες συγκρούσεων της Maxar μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να υποστηρίξουν μια κρατική ή εταιρική ατζέντα. Αυτός ο κίνδυνος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τα ειδησεογραφικά μέσα θα πρέπει να σταματήσουν να χρησιμοποιούν εικόνες Maxar, αλλά είναι ένας λόγος να παρουσιάζουμε αυτές τις εικόνες με άφθονο πλαίσιο, έτσι ώστε οι θεατές να έχουν πληρέστερη επίγνωση του τι βλέπουν — και τι μπορεί να τους λείπει. «Θα πρέπει να θεωρηθούν ως σημείο εκκίνησης», είπε ο Παρκς, «όχι ως το τέλος της συζήτησης».

Jordan G. Teicher @ teicherj

Ο Jordan G. Teicher είναι συγγραφέας με έδρα τη Φιλαδέλφεια. Τα γραπτά του έχουν δημοσιευτεί στους New York Times, The Baffler, Slate και Jacobin.

Πηγή: https://newrepublic.com/

✪