ΟΙ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ LGBT

 

Commun✮rios

Πριν από πολύ καιρό, το κίνημα για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων ήταν μια μικρή ομάδα ανθρώπων που αγωνιζόταν να ακολουθήσουν τις διαθέσεις τους μέσα σε μια ευρύτερη ετεροφυλοφιλική κουλτούρα. Οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες ήταν αουτσάιντερ, πολύ λιγότεροι σε αριθμό και χαλαρά οργανωμένες, μερικές φορές υποκείμενες σε διακρίσεις και κακοποίηση. Η ιστορία τους ήταν τραγική, τα βάσανά τους δραματοποιήθηκαν από το AIDS και τους Rock Hudson, Brokeback Mountain και Matthew Shepard.

Το σημερινό κίνημα, ωστόσο, δεν μοιάζει σε τίποτα με εκείνη την ομάδα των διωκόμενων απόκληρων. Η ατζέντα για τα δικαιώματα των LGBT—σημειώστε την προσθήκη του «T»—έχει γίνει μια ισχυρή, επιθετική δύναμη στην αμερικανική κοινωνία. Οι υποστηρικτές του βρίσκονται στην κορυφή των μέσων ενημέρωσης, του ακαδημαϊκού κόσμου, των επαγγελμάτων και, το πιο σημαντικό, των μεγάλων επιχειρήσεων και της μεγάλης φιλανθρωπίας. Εξετάστε την ακόλουθη περίπτωση.

Ο Jon Stryker είναι εγγονός του Homer Stryker, ενός ορθοπεδικού χειρουργού που ίδρυσε την Stryker Corporation. Με έδρα το Kalamazoo του Μίσιγκαν, η Stryker Corporation πούλησε 13,6 δισεκατομμύρια δολάρια σε χειρουργικές προμήθειες και λογισμικό το 2018. Ο Jon, κληρονόμος της περιουσίας, είναι ομοφυλόφιλος. Το 2000 δημιούργησε το Arcus Foundation, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που εξυπηρετεί την LGBT κοινότητα, λόγω της δικής του εμπειρίας που βγήκε ως ομοφυλόφιλος. Η Arcus έχει δώσει περισσότερα από 58,4 εκατομμύρια δολάρια σε προγράμματα και οργανισμούς που κάνουν εργασίες σχετικές με LGBT μόνο μεταξύ 2007 και 2010, καθιστώντας την έναν από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες LGBT στον κόσμο. Ο Stryker έδωσε περισσότερα από 30 εκατομμύρια δολάρια στην ίδια την Arcus σε αυτήν την τριετία, μέσω των μετοχών του στην Stryker Medical Corporation.

Ο Stryker ίδρυσε την Arcus ακριβώς όταν η επιδημία του AIDS τέθηκε υπό έλεγχο στις ΗΠΑ. Πριν ξεκινήσει την Arcus, ήταν πρόεδρος της Depot Landmark LLC, μιας εταιρείας ανάπτυξης που ειδικεύεται στην αποκατάσταση ιστορικών κτιρίων. Αυτό θα τον εξυπηρετούσε καλά όταν αργότερα ανακαίνισε το χώρο για την Arcus στο Καλαμαζού. Ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος του συμβουλίου της Greenleaf Trust, μιας ιδιωτικής εταιρείας διαχείρισης περιουσίας στο Καλαμαζού.

Η αδερφή του Jon, Ronda Stryker είναι παντρεμένη με τον William Johnston, πρόεδρο της Greenleaf Trus . Είναι επίσης αντιπρόεδρος του Spelman College, όπου η Arcus χορήγησε πρόσφατα επιχορήγηση 2 εκατομμυρίων δολαρίων στο όνομα της λεσβίας φεμινίστριας Audre Lorde. Τα χρήματα προορίζονται για ένα πρόγραμμα queer σπουδών. Η Ronda και ο Johnston έδωσαν στον Spelman 30 εκατομμύρια δολάρια συνολικά, το μεγαλύτερο δώρο από ζωντανούς δωρητές στην 137χρονη ιστορία του. Είναι επίσης διαχειριστής του Kalamazoo College (όπου η Arcus χορήγησε επιχορήγηση ηγεσίας κοινωνικής δικαιοσύνης για 23 εκατομμύρια δολάρια το 2012), καθώς και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ.

Η Pat Stryker, μια άλλη αδερφή του Jon, έχει συνεργαστεί στενά με τον γκέι Tim Gill. Ο Gill λειτουργεί έναν από τους μεγαλύτερους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς LGBT στην Αμερική και είναι κοντά στην οικογένεια Stryker από τότε που ο Jon δημιούργησε το Arcus. Το 1999, ο Tim Gill πούλησε τα μερίδιά του στην Quark, την εταιρεία λογισμικού υπολογιστών του, και πήγε να εργαστεί διευθύνοντας το Gill Foundation στο Κολοράντο. Συνεργαζόμενοι στενά με τον Pat Stryker και δύο άλλους πλούσιους φιλάνθρωπους, που μαζί έγιναν γνωστοί ως οι τέσσερις ιππείς λόγω των αδίστακτων πολιτικών στρατηγικών τους, ξεκίνησαν να αλλάξουν το Κολοράντο, μια κόκκινη πολιτεία, σε μπλε. Προχώρησαν στη διάθεση μισού δισεκατομμυρίου δολαρίων σε μικρές ομάδες που υποστήριζαν τις ατζέντες των LGBT. Ο Gill σημείωσε στην εναρκτήρια εισαγωγή του για τον Jon Stryker στα βραβεία GLSEN Respect Awards 2015 ότι, από τότε που γνώρισαν ο ένας τον άλλον, αυτός και ο Jon «έχουν σχεδιάσει, πεζοπορήσει και κάνει σκι μαζί», ενώ επίσης «τιμωρεί τους ασεβείς και ανταμείβει τους καλούς».

Πριν από το 2015, ο Stryker είχε ήδη δημιουργήσει την πολιτική υποδομή για να προωθήσει την ιδεολογία ταυτότητας φύλου και του τρανσέξουαλ σε όλο τον κόσμο, δωρίζοντας εκατομμύρια σε μικρές και μεγάλες οντότητες. Αυτά περιελάμβαναν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια στην ILGA, μια LGBT οργάνωση για την ισότητα στην Ευρώπη και την Κεντρική Ασία με 54 χώρες που συμμετέχουν, και την Transgender Europe, μια φωνή για την τρανς κοινότητα στην Ευρώπη και την Ασία με 43 χώρες που συμμετέχουν (η Transgender Europe έχει επίσης χρηματοδοτήσει μικρότερες οργανώσεις όπως το TENI , το Transgender Equality Network Ireland).

Το 2008 η Arcus ίδρυσε το Arcus Operating Foundation , ένα σκέλος του ιδρύματος που διοργανώνει συνέδρια, προγράμματα ηγεσίας και ερευνητικές δημοσιεύσεις. Σε μια συνάντηση του 2008 στο Bellagio της Ιταλίας, 29 διεθνείς ηγέτες δεσμεύτηκαν να επεκτείνουν την παγκόσμια φιλανθρωπία για να υποστηρίξουν τα δικαιώματα των LGBT. Στη συνάντηση, μαζί με τους Stryker και Ise Bosch, ιδρυτή του Dreilinden Fund στη Γερμανία, ήταν ο Michael O'Flaherty—ένας από τους εισηγητές για τις Αρχές Yogyakarta σχετικά με την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε σχέση με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου (αρχές που περιγράφηκαν στην Ινδονησία το 2006). Με τις Αρχές της Γιογκιακάρτα, οι σπόροι φυτεύτηκαν για να εισαγάγουν και να συνδέσουν την ιδεολογία της ταυτότητας φύλου στις νομικές μας δομές. Ο O'Flaherty είναι εκλεγμένο μέλος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών από το 2004.

Από τη συνάντηση του Bellagio, η Arcus δημιούργησε το MAP , το LGBT Movement Advancement Project, για να παρακολουθήσει το πολύπλοκο σύστημα υπεράσπισης και χρηματοδότησης που θα προωθούσε την ταυτότητα φύλου/διεμφυλικό χαρακτήρα στον πολιτισμό. Ταυτόχρονα, η LGBTI Core Group δημιουργήθηκε ως μια άτυπη διαπεριφερειακή ομάδα χωρών μελών των Ηνωμένων Εθνών για να εκπροσωπήσει ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων LGBTI στα μέλη της Βασικής Ομάδας του ΟΗΕ που χρηματοδοτούνται από την Arcus, όπως η Outright Action International και η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι βασικές χώρες μέλη του Ομίλου περιλαμβάνουν Αλβανία, Αυστραλία, Βραζιλία, Χιλή, Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Κροατία, Ελ Σαλβαδόρ, Γαλλία, Γερμανία, Ισραήλ, Ιταλία, Ιαπωνία, Μαυροβούνιο, Μεξικό, Νέα Ζηλανδία, Νορβηγία, Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, της Ουρουγουάης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και του Γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Αυτές οι πρωτοβουλίες προωθούν την ταυτότητα φύλου και τον τρανσεξουαλισμό εκπαιδεύοντας ηγέτες στον πολιτικό ακτιβισμό, την ηγεσία, το δίκαιο των τρανς, τη θρησκευτική ελευθερία, την εκπαίδευση και τα πολιτικά δικαιώματα. Η σειρά των οργανώσεων που υποστηρίζονται από την Arcus που προωθούν τον σκοπό είναι τρομακτική: Victory Institute, the Center for American Progress , the ACLU, Transgender Law Center , Trans Justice Funding Project, OutRight Action International , Human Rights Watch , GATE, Parliamentarians for Global Action ( PGA), το Συμβούλιο για την Παγκόσμια Ισότητα , τον ΟΗΕ, τη Διεθνή Αμνηστία και το GLSEN . Το Σεξουαλικό Συμβούλιο Πληροφοριών και Εκπαίδευσης των ΗΠΑ ( SIECUS ), σε συνεργασία με τους Advocates for Youth, Answer, GLSEN, το Ίδρυμα Human Rights Campaign (HRC) και την Planned Parenthood Federation of America (PPFA), έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία που χρησιμοποιεί ένα πλαίσιο βασισμένο στα δικαιώματα για να ενημερώσει τις προσεγγίσεις στην αναδιαμόρφωση των πολιτιστικών αφηγήσεων για τη σεξουαλικότητα και την αναπαραγωγική υγεία. 61 επιπλέον οργανισμοί έχουν υπογράψει μια επιστολή που υποστηρίζουν την αναθεώρηση των τρεχόντων προγραμμάτων σπουδών.

Το 2013 ο Adrian Coman, βετεράνος του Open Society Foundations του George Soros ( οδηγός της τρανσέξουαλ ιδεολογίας που έχει ξεκινήσει πρωτοβουλίες για την ομαλοποίηση των τρανς παιδιών ), διορίστηκε διευθυντής του διεθνούς προγράμματος ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ίδρυμα Arcus, για να προωθήσει την ιδεολογία της ταυτότητας φύλου παγκοσμίως. Προηγουμένως, ο Coman υπηρέτησε ως διευθυντής προγράμματος της Διεθνούς Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Γκέι και Λεσβιών. Και το 2015, η Arcus συνεργάστηκε στενά με/και χρηματοδότησε προγράμματα του NoVo Foundation για τον τρανσεξουαλισμό. Η NoVo ιδρύθηκε από τον Peter Buffett, γιο του δισεκατομμυριούχου Warren Buffett.

Αυτά τα προγράμματα και οι πρωτοβουλίες προωθούν την ιδεολογία ταυτότητας φύλου υποστηρίζοντας διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις, αθλητικούς και πολιτιστικούς συλλόγους, εκπαίδευση αστυνομικών και εκπαιδευτικά προγράμματα σε δημοτικά σχολεία, λύκεια ( GLSEN , της οποίας ο ιδρυτής ήρθε στην Arcus το 2012 ως διοικητικό συμβούλιο, έχει επηρεάσει πολλά σχολικά προγράμματα σπουδών K-12) πανεπιστήμια και ιατρικά ιδρύματα—συμπεριλαμβανομένου του Αμερικανικού Ψυχολογικού Ιδρύματος (APF). Τα κεφάλαια Arcus βοηθούν τον APF (τον κορυφαίο οργανισμό ψυχολογίας στις Ηνωμένες Πολιτείες) να αναπτύξει κατευθυντήριες γραμμές για την καθιέρωση μετα-καταφατικών ψυχολογικών πρακτικών. Οι ψυχολόγοι «ενθαρρύνονται» από αυτά τα χρήματα να τροποποιήσουν την κατανόησή τους για το φύλο, διευρύνοντας το φάσμα της βιολογικής πραγματικότητας για να συμπεριλάβουν αφηρημένες, ιατρικές ταυτότητες.

Ταυτόχρονα, η Arcus οδηγεί την ιδεολογία της ταυτότητας φύλου και τον τρανσεξουαλισμό στην αγορά ενθαρρύνοντας τις επιχειρήσεις να επενδύσουν σε σκοπούς LGBT. Για να μην ξεχνάμε, ο Stryker είναι κληρονόμος μιας ιατρικής εταιρείας 13,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τις εταιρείες που υποστηρίζουν LGBT κατά τη διάρκεια του μήνα υπερηφάνειας φέτος για να διαπιστώσει την επιτυχία που είχε η Arcus σε αυτόν τον τομέα.

Όπως δείχνει το παράδειγμα του Ιδρύματος Arcus, το παλιό κίνημα LGB για τα πολιτικά δικαιώματα του παρελθόντος έχει μετατραπεί σε ένα αδυσώπητο μεγαθήριο, που έχει ισχυρούς δεσμούς με το ιατρικό βιομηχανικό σύμπλεγμα και τους παγκόσμιους επιχειρηματίες. Το φαρμακευτικό λόμπι είναι η μεγαλύτερη οντότητα πίεσης στο Κογκρέσο. Αν και οι ακτιβιστές παρουσιάζουν το κίνημα LGBT ως μια αδύναμη, ανίσχυρη ομάδα που υφίσταται καταπίεση και διακρίσεις, στην πραγματικότητα ασκεί τεράστια δύναμη και επιρροή—δύναμη που χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο για να αναμορφώσει τους νόμους, τα σχολεία και την κοινωνία.

Δείτε επίσης: "Η JPMorgan Chase είναι εδώ και καιρό υποστηρικτής της ισότητας σε όλες τις μορφές, συμπεριλαμβανομένης της κοινότητας LGBTQ+. Ξεκινώντας με την πρώτη μας ομάδα επιχειρηματικών πόρων PRIDE το 1996, ενισχύσαμε πρόσφατα τη δέσμευσή μας δημιουργώντας το Γραφείο Υποθέσεων LGBTQ+ και μια ομάδα πλήρους απασχόλησης, αφοσιωμένη στην υλοποίηση της παγκόσμιας ατζέντας LGBTQ+. Το Γραφείο Υποθέσεων LGBTQ+ συνεργάζεται στενά με ενδιαφερόμενους φορείς σε όλη την εταιρεία για να προωθήσει τη διατομεακότητα και να αξιοποιήσει τους συνδυασμένους πόρους μας για την παροχή δικαιοσύνης και συμπερίληψης για τους εργαζόμενους, τους πελάτες, τους συνεργάτες και τις κοινότητες LGBTQ+ παγκοσμίως. 

Ακόμα: Πολυεθνικές εταιρείες φωτίζουν τον παραλιακό δρόμο του Νταβός στο Rainbow για να υποστηρίξουν τη διεθνή κοινότητα LGBTQ 

 

Open Society - Καρράς, Τσιμιτάκης, Ρωσο - Ουκρανικό, Μακεδονία, Χειραγώγηση Κοινής Γνώμης

 

 

Σύμφωνα με τα DCLeaks (αντίστοιχα των Wikileaks), ο Μ. Τσιμιτάκης, δημοσιογράφος της Αυγής και υπεύθυνος για την επικοινωνία του πρωθυπουργού, συνεργάστηκε το '15 επ’ αμοιβή με το αμφιλεγόμενο ίδρυμα του φιλοσκοπιανού δισεκατομυριούχου για έκθεση σχετικά με τη θέση της Ελλάδας έναντι Ουκρανίας-Ρωσίας - Το παραδέχεται και λέει ότι το έκανε για τα λεφτά - Τότε δημιούργησε σάλο με την ανάρτηση «όλοι λένε τα Σκόπια Μακεδονία» - Άγνωστο αν δήλωσε το εισόδημα - Αντιδράσεις και στην «Αυγή» για την άγνωστη παράλληλη δράση του

Είναι Μάρτιος του 2015, όταν ο Ματθαίος Τσιμιτάκης παίρνει ένα μακροσκελές ηλεκτρονικό μήνυμα στον υπολογιστή του. Ο αποστολέας του υπογράφει ως Iannis. Πίσω από την αγγλική εκδοχή του κοινού αυτού ελληνικού ονόματος βρίσκεται ο Γιάννης Καρράς.

Ενας καθηγητής πανεπιστημίου και ερευνητής που μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Εχοντας σπουδάσει Ιστορία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης αλλά και οικονομικά στις ΗΠΑ, είναι υποσχόμενο μέλος της ευρωπαϊκής ακαδημαϊκής κοινότητας με πλούσια συγγραφική δραστηριότητα. Ο Γιάννης όμως έχει και άλλη μία ιδιότητα: συνεργάζεται με το ίδρυμα Open Society που ανήκει στον επιχειρηματία Τζορτζ Σόρος. Με αυτή την ιδιότητα προσεγγίζει τον νεαρό δημοσιογράφο με τον οποίο διατηρεί στενές φιλικές σχέσεις. Εκτός από δημοσιογράφος, όμως, είναι και ένα από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που συνέβαλαν καθοριστικά στις εκλογικές καμπάνιες που οδήγησαν το μικρό κόμμα της Αριστεράς στην εξουσία. Την περίοδο εκείνη, μάλιστα, ο μετέπειτα σύμβουλος του πρωθυπουργού είναι απασχολημένος με την ηλεκτρονική έκδοση της «Αυγής». Το ηλεκτρονικό μήνυμα είναι γραμμένο στα αγγλικά καθώς, όπως εξηγεί ο συγγραφέας του, δεν θέλει να χάνει χρόνο, αλλά ο Ματθαίος μπορεί να του απαντήσει στα ελληνικά. Από τα συμφραζόμενα μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι οι δύο άνδρες έχουν ήδη συμφωνήσει να συγγράψουν από κοινού μία έκθεση για τη στάση της Ελλάδας απέναντι στη Ρωσία αναφορικά με τη σύγκρουση Ρωσίας - Ουκρα­νίας. Η έκθεση αυτή γίνεται για λογαριασμό του ιδρύματος Open Society. Στο email ξεκαθαρίζονται οι τελευταίες λεπτομέρειες.

Ο Γιάννης τον ενημερώνει ότι μόλις έφτασε μετά τη διαμονή του στην Αθήνα και την Κέρκυρα στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας, όπου και εργάζεται για λογαριασμό του Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών Σπουδών. Χωρίς να χάσει χρόνο ενημερώνει τον Τσιμιτάκη ότι πρέπει να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά, καθώς έχουν μπροστά τους μεγάλο όγκο και φόρτο εργασίας και ασφυκτικά χρονικά περιθώρια.

Ο φιλοσκοπιανός δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος, στον οποίο ανήκει το Ιδρυμα Open Society

Ο Καρράς γράφει στον Τσιμιτάκη: «Θα το κάνουμε μαζί και θα μοιράσουμε την αμοιβή 50-50, αλλά πρέπει να μου πεις πώς να χειριστώ το φορολογικό κομμάτι. Αν έχω καταλάβει καλά, θέλεις το συμβόλαιο να είναι μόνο στο όνομά μου, σωστά; Θέλεις όμως το όνομά σου να εμφανίζεται στην έκθεση ή όχι; Απάντησέ μου σε όλα αυτά». Λίγο πιο κάτω συνεχίζει: «Γενικά μην πεις ότι το κάνεις για λογαριασμό του Open Society. Κάτι τέτοιο θα έκλεινε πόρτες. Υπάρχει μεγάλη δυσπιστία για το ίδρυμα στην Ελλάδα, κυρίως εξαιτίας της δράσης του σε ό,τι αφορά την πρώην Γιουγκοσλαβία».

Το μήνυμα συνεχίζει δίνοντας οδηγίες στον δημοσιογράφο σχετικά με το πώς πρέπει να ολοκληρώσει την έκθεση, η οποία θα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα διατηρεί σχέσεις εξάρτησης με τη Ρωσία και ως εκ τούτου αδιαφορεί για την κρίση στην Ουκρανία. Το «ΘΕΜΑ» επικοινώνησε με τον πρωθυπουργικό σύμβουλο, ο οποίος επιβεβαίωσε το ρεπορτάζ. «Ηταν μια έρευνα στην οποία πράγματι συμμετείχα. Ανέλαβα το κομμάτι των media, καθώς σχετίζεται με τις σπουδές μου στη Βρετανία και με ενδιαφέρει ιδιαίτερα». Ο Τσιμιτάκης ξεκαθαρίζει ότι την περίοδο εκείνη δεν εργαζόταν ακόμα στο Μαξίμου. «Δεν ήμουν τότε στο Μαξίμου και δεν είχα καμία κομματική θέση. Ημουν δημοσιογράφος στην “Αυγή”. Για τα social media και την επικοινωνία του πρωθυπουργού με προσέλαβαν αργότερα».

Το ηλεκτρονικό αυτό μήνυμα αποτελεί μέρος δεκάδων χιλιάδων ευαίσθητων εγγράφων και προγραμμάτων που έφερε στην επιφάνεια μία αμερικανική ομάδα χάκερ ακτιβιστών που ονομάζονται DCLeaks. Οπως υποστηρίζουν, ακολουθούν το παράδειγμα των WikiLeaks υποκλέπτοντας μυστικά έγγραφα. Με τον τρόπο αυτό θέλουν «να παρουσιάζουν την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τις πολιτικές αποφάσεις». Στο στόχαστρό τους μπήκε ο παντοδύναμος επιχειρηματίας και λομπίστας Σόρος και το ίδρυμά του για μία περίοδο οκτώ ετών (μεταξύ του 2008 και του 2016) και η δράση του σε 40 χώρες. Σε αυτές συγκαταλέγεται και η Ελλάδα, στην οποία έγινε ευρέως γνωστός από την εμπλοκή του στην υπόθεση των Σκοπίων. Επαιξε, άλλωστε, έναν ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο για την Ελλάδα όχι μόνο ως γενναιόδωρος χρηματοδότης, αλλά και ως παράγοντας που λειτούργησε ως πολιτικός λομπίστας υπέρ της ΠΓΔΜ. Δεν είναι τυχαίο ότι στα Σκόπια τον έχουν αποκαλέσει «σωτήρα της “Μακεδονίας”». Ενας Ελληνας ερευνητής θα μπορούσε να προσπεράσει χωρίς να δώσει ιδιαίτερη σημασία το επίμαχο έγγραφο. Είναι, άλλωστε, ένα από τα χιλιάδες ηλεκτρονικά μηνύματα που βρίσκονται στην κατηγορία «Ουκρανία». Η συνομιλία, εξάλλου, μοιάζει να μην έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ελληνικό κοινό. Αυτό θα ίσχυε, όμως, μόνο στην περίπτωση που ο παραλήπτης του δεν ήταν ο γνωστός Ματθαίος Τσιμιτάκης.

Ο  καθηγητής Γιάννης Καρράς που έστειλε το email για τη συνεργασία του Ματθαίου Τσιμιτάκη με το Ιδρυμα Σόρος

Παιδί του ΣΥΡΙΖΑ

Ο Ματθαίος είναι παιδί του ΣΥΡΙΖΑ. Η μετέπειτα μετακίνησή του στο Μέγαρο Μαξίμου δεν ήρθε τυχαία. Ο πατέρας του είναι ενεργός στην Αριστερά και στενός φίλος σημερινών πρωτοκλασάτων κυβερνητικών στελεχών. Ως μαθητής συμμετείχε στο κύμα καταλήψεων της δεκαετίας του 1990 μαζί με τους συνομήλικούς του που σήμερα κατέχουν ηγετικές θέσεις στην κυβέρνηση και το κόμμα. Ηταν η περίοδος που διαμορφώθηκε η στενή σχέση που τον δένει μέχρι σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα. Οι δύο άνδρες είναι συνομήλικοι και γνωρίζονται από τα μαθητικά τους χρόνια. Η σχέση τους δεν θα μπορούσε να τον κρατήσει μακριά από την έφοδο του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία.

Αυτός ήταν που είχε αναλάβει την πρώτη πολιτική εκστρατεία του Αλέξη Τσίπρα ως νεοεκλεγμένου προέδρου του κόμματος. Επιπλέον, είχε συμβάλει καθοριστικά στις προεκλογικές καμπάνιες που εκτόξευσαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με τον Ηλία Χρονόπουλο και τον Τάσο Κορωνάκη εργάστηκαν σκληρά για την εξωστρέφεια που χαρακτήρισε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το 2012 και μετά.
Πριν από τη νίκη του Ιανουαρίου 2015, ο Τσιμιτάκης έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό όταν πήρε την πρώτη διαδικτυακή συνέντευξη του εν αναμονή πρωθυπουργού. Ηταν η συνέντευξη που ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ σε μεγάλο νικητή των social media. Η συγκεκριμένη συνέντευξη είχε την καινοτομία τα ερωτήματα να τίθενται μέσω Twitter με τη χρήση του hashtag #asktsipras. Το hashtag έγινε trend στο Twitter και για τη συγκεκριμένη συνέντευξη ξέσπασε διαδικτυακή σύρραξη με το επιτελείο της Ν.Δ.  Οταν μετά τις δεύτερες νικηφόρες για τη σημερινή κυβέρνηση εκλογές, τον Σεπτέμβριο του 2015, ο υπεύθυνος των social media του πρωθυπουργού Ηλίας Χρονόπουλος εγκατέλειψε τον ΣΥΡΙΖΑ, η θέση έμεινε κενή. Η ένταξη του Ματθαίου Τσιμιτάκη στην επικοινωνιακή ομάδα κρίθηκε απαραίτητη μετά την γκάφα του διαχειριστή του ξενόγλωσσου λογαριασμού του πρωθυπουργού. Ηταν τότε που απευθυνόμενος στον Αχμέτ Νταβούτογλου δημοσίευσε ένα σχόλιο για τους πιλότους της Ελλάδας και της Τουρκίας που στη συνέχεια διεγράφη εξαιτίας των τουρκικών αντιδράσεων. Σύμφωνα με το ΦΕΚ 89, που δημοσιεύτηκε στις 19 Φεβρουαρίου του 2016, ο Ματθαίος Τσιμιτάκης, μέχρι πρότινος εργαζόμενος στην εφημερίδα «Αυγή» και στον ραδιοφωνικό σταθμό Στο Κόκκινο αλλά και εγκέφαλος της διαδικτυακής καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2009, εντάχθηκε στο Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού. Αρμοδιότητά του να διαχειρίζεται τα social media του πρωθυπουργού και όχι μόνο. Τη στιγμή, όμως, που έχει κληθεί στο Μαξίμου για να προστατεύει τον πρωθυπουργό από επικοινωνιακές γκάφες, αυτός είναι που θα υποκύψει σε μία. Λίγο μετά την πρόσληψή του βρίσκεται στη δίνη ενός κυκλώνα και αναγκάζεται να υποβάλει την παραίτησή του. Αιτία στέκεται η ανάρτησή του στα social media με την οποία υπερασπίζεται τον Γιάννη Μουζάλα. Είχε μόλις ξεσπάσει σάλος από την τηλεοπτική εμφάνιση του αναπληρωτή υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής επειδή είχε αποκαλέσει την ΠΓΔΜ «Μακεδονία».  

Η αναφορά εκείνη είχε προκαλέσει κυβερνητική κρίση, καθώς ο αρχηγός των ΑΝ.ΕΛ. και υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Καμμένος ζητούσε επιμόνως την απομάκρυνση του κ. Μουζάλα. Ο Τσιμιτάκης έσπευσε να ρίξει λάδι στη φωτιά. Σ’ ένα άτυχο τιτίβισμα έγραψε: «Μην πατάτε την μπανανόφλουδα παραίτησης Μουζάλα. Δεν επιβεβαιώνεται. Ποια πρώην; Ολοι Μακεδονία λένε πλην εθνικιστών που πέτυχαν να συμβεί». Αν και αμέσως μετά διέγραψε την επίμαχη ανάρτηση, η ζημιά έγινε. Υπό την πίεση των αντιδράσεων υποχρεώθηκε να υποβάλει την παραίτησή του, η οποία δεν έγινε δεκτή.

Στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ενήμερο για την υπόθεση, εγείρει ζήτημα δεοντολογίας. Οπως μας είπε, «όταν έχεις προσωπική σχέση με τον πρωθυπουργό οφείλεις να είσαι προσεκτικός. Πολύ περισσότερο όταν ο πρωθυπουργός σού προτείνει θέση στο Μαξίμου όφειλες να τον έχεις ενημερώσει για αμφιλεγόμενες δραστηριότητες σου. Το γεγονός ότι ο Τσιμιτάκης δεν ήθελε να φανεί το όνομά του στη συνεργασία με το Ιδρυμα Σόρος είναι από μόνο του απόδειξη πως είχε συνείδηση περί πολιτικού προβλήματος». Διπλωματική πηγή, από την οποία επίσης ζητήσαμε να σχολιάσει την υπόθεση, μας είπε ότι η έστω και παλαιότερη εμπλοκή ενός νυν στελέχους του πρωθυπουργικού γραφείου με το Ιδρυμα Σόρος εγείρει ζήτημα λόγω του ρόλου που έχει παίξει αυτό το ίδρυμα στη διένεξη Αθήνας - Σκοπίων για το όνομα. Οπως μας είπε η ίδια πηγή, πολλοί θα συνδέσουν το tweet του Τσιμιτάκη («όλοι αποκαλούν το γειτονικό κράτος “Μακεδονία”» με τη σχέση που έχει με το Ιδρυμα Σόρος. Πάντα κατά την ίδια πηγή, υπάρχει και ένα δεύτερο ζήτημα. Το Ουκρανικό, που ήταν και το αντικείμενο της συνεργασίας του Τσιμιτάκη με το ίδρυμα, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Η Ελλάδα έχει να χάσει από την επικράτηση των νεοψυχροπολεμικών τόνων που προωθούν ο Σόρος και το ίδρυμά του. Η Ελλάδα έχει συμφέρον από μια πολιτική διευθέτηση που θα επιτρέψει να ξαναμπεί σε τροχιά η συνεργασία Δύσης - Ρωσίας. Είναι προφανές, καταλήγει η ίδια πηγή, ότι η εμπλοκή του ονόματος ενός συνεργάτη του πρωθυπουργού ενεργοποιεί αρνητικά αντανακλαστικά στη Μόσχα έστω και αν στην πραγματικότητα πρόκειται μόνο για εντυπώσεις.

Ιδιαίτερη ενόχληση στο Μαξίμου φαίνεται όμως να έχει προκαλέσει το γεγονός ότι τα χρήματα που εισέπραξε ο δημοσιογράφος κόπηκαν σε άλλο όνομα. «Σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι πράγματι υπάρχει ζήτημα μαύρου χρήματος, αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό».

To mail που απέστειλε στον Ματθαίο Τσιμιτάκη για τη συνεργασία του με το Ιδρυμα Σόρος ο καθηγητής πανεπιστημίου Γιάννης Καρράς

Ολο το κείμενο για τη δουλειά με τον φιλοσκοπιανό Σόρος

«Ματθαίε,

Εχω επιστρέψει στο Φράιμπουργκ από την Αθήνα και την Κέρκυρα και σου γράφω στα αγγλικά για να μη χάνουμε χρόνο. Αν, θέλεις, απάντησε στα ελληνικά. Σε παρακαλώ σχολίασε όλα τα παρακάτω. Οπως μπορείς να δεις, δεν είναι μικρός όγκος δουλειάς και τα χρονικά περιθώρια είναι αρκετά στενά (1η Απριλίου η προκαταρκτική έκθεση, 1η Μαΐου τελική έκθεση). Θα την κάνουμε μαζί. Θα μοιραστούμε την αμοιβή 50-50, αλλά θα πρέπει να με καθοδηγήσεις ως προς το πώς να διαχειριστώ τα φορολογικά θέματα. Καταλαβαίνω ότι δεν θέλεις να υπάρχει το όνομά σου στο συμβόλαιο, ισχύει αυτό; Θέλεις να αναγράφεται το όνομά σου δίπλα στο δικό μου στην έκθεση; Κάνε σχόλια σε όλα τα παρακάτω.
Γενικά, και όπως κρίνεις εσύ, μην αναφέρεις ότι κάνεις αυτό το πρότζεκτ για το Open Society γιατί το πιο πιθανό είναι να σου κλείσει πόρτες. Υπάρχει πολύ καχυποψία για το Open Society στην Ελλάδα, βασικά λόγω της θέσης που έχει πάρει σχετικά με την πρώην Γιουγκοσλαβία.
Ταυτοχρόνως γράφω ένα άρθρο για το Aspen Review Eastern Europe, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως η οργάνωση για την οποία διεξάγεται αυτή η έρευνα.

Δομή

Η δομή της έκθεσης έχει ως εξής:
Τρισέλιδη σύνοψη και συστάσεις.
Συστάσεις:
Οι συστάσεις θα είναι για μεσοπρόθεσμα και βραχυπρόθεσμα βήματα, όπως αναφέρονται εδώ βάση συνεντεύξεων που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Οι μεσοπρόθεσμες συστάσεις θα συμπεριλαμβάνουν ένα πολιτιστικό γεγονός (που θα καθοριστεί αργότερα) και ένα μονοήμερο συνέδριο για την Ουκρανία και το Διεθνές Δίκαιο, όπου θα παρατίθενται προηγούμενα ως προς τη διαχείριση της κατάστασης στην Ουκρανία (συγκεκριμένα την Κύπρο). Συστάσεις μπορούν να συμπεριλαμβάνουν την ανάπτυξη ικανοτήτων των τοπικών Ουκρανών εκπροσώπων μεταναστών. Βραχυπρόθεσμες συστάσεις θα συμπεριλαμβάνουν ένα action pack ως προς το τι διακυβεύεται για την Ελλάδα στην Ουκρανία και τρόπους αφήγησης των παραλληλισμών στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ έθνους και αυτοκρατορίας έναντι Ελλάδας / Ουκρανίας. Σκέψου αν αυτά μας κάνουν και τι άλλο να προτείνουμε.

Παραρτήματα:

Media
Πολιτικά κόμματα και think tanks
Δημοσκοπήσεις
Επιχειρηματικές σχέσεις
Θρησκευτικοί και πολιτιστικοί δεσμοί
Μετανάστευση και Διασπορά
Ελλάδα και Ουκρανία στο πλαίσιο της ελληνικής οικονομικής κρίσης
Ελλάδα, Ουκρανία και Κυπριακό
Ονόματα και σύντομη περιγραφή των σημαντικών παραγόντων: ένα “ποιος είναι ποιος” με πληροφορίες για τουλάχιστον 50 opinion leaders

Εκθεση

Σύνοψη: Λειτουργώ με υποθέσεις που προέκυψαν από συνεντεύξεις που έχω πάρει μέχρι τώρα ότι η Ρωσία έχει σημαντική πολιτική επιρροή (soft power) στην Ελλάδα, αν και αυτό δεν μεταφράζεται εύκολα σε πολιτική δράση (hard power) (δηλαδή, βέτο σε κυρώσεις της Ε.Ε.). Οι Ελληνες βασικά δεν ενδιαφέρονται για την Ουκρανία και την κρίση εκεί. Αντιλαμβάνονται και κατανοούν την εκεί κρίση με βάση τη δική τους οικονομική κρίση και τη σχέση τους με την Ευρώπη (τη σημερινή εποχή πρωτίστως την Ευρώπη και όχι τις ΗΠΑ). Στον βαθμό που οι σχέσεις με την Ευρώπη παραμένουν στο επίκεντρο και δεν ξεφύγουν, η Ελλάδα θα γαβγίζει αλλά δεν θα δαγκώνει. Αν βελτιωθούν, η Ελλάδα μπορεί να μη γαβγίζει καν (όπως βλέπουμε με την πολιτική της Ελλάδας για το Ισραήλ, ο Κοτζιάς μπορεί να είναι πολύ ρεαλιστής). Αν όμως επιδεινωθούν, η Ελλάδα θα στραφεί προς τη Ρωσία για αυξημένη στήριξη και θα αλλάξει τις πολιτικές για την Ουκρανία αναλόγως. Συμφωνείς με αυτή την υπόθεσης;  Μπορείς να βρεις επιβεβαίωση υπέρ ή κατά στα ΜΜΕ που εξετάζονται;

Media: Εδώ είναι το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών (πρέπει να σκεφτούμε πώς να χωρίσουμε τη δουλειά). Πρέπει να δώσουμε ένα “ποιος είναι ποιος” με πληροφορίες για τουλάχιστον 6 εφημερίδες, 10 οπτικοακουστικά μέσα (τηλεόραση και ραδιόφωνο) και 6 διαδικτυακές σελίδες. Κάποια είναι προφανή, αλλά ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις οι αλλαγές μέσα στον χρόνο (τουλάχιστον 18 μήνες) είναι σημαντικός παράγοντας. Ακολουθούν κάποιες προτάσεις για εφημερίδες: “Καθημερινή”, “Αυγή”, “Τα Νέα”, “Βήμα”, “Εφημερίδα Συντακτών”, “Ελευθεροτυπία”, “Πρώτο Θέμα”, “Ριζοσπάστης” (Communarios: δεν τους έκανε την χάρη ο Ρίζοσπάστης) κ.λπ. Τι άλλο; Protagon; Athens Review of Books (πληροφορίες για τον Κοτζιά); Οσον αφορά την τηλεόραση, μπορούμε απλά να κάνουμε τα βασικά κανάλια. Τι λες για αριστερά blogs; Και για εμπορικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς; Νομίζω ότι πρέπει να καλύψουμε την Αριστερά στα FM. ΣΚΑΪ. Τι άλλο; Κάτι από τους εθνικιστές ή την Ακροδεξιά; Η επιλογή μου θα ήταν το “Αρδην” (ήδη το κοιτάζω), που τουλάχιστον επιδιώκει να είναι σοβαρό. Το “Patria” είναι ακόμα πιο ανούσιο. Θα ασχοληθώ με τις θρησκευτικές ιστοσελίδες στο θρησκευτικό και πολιτιστικό παράρτημα. Νομίζω ότι πρέπει να πάρουμε συνέντευξη από τον Κώστα Νισένκο και τον Κώστα Γερόπουλο από τη “New Europe” για να αναλύσουμε τα ζητήματα, αλλά δεν ξέρω αν είναι συνετό το να μιλήσουμε με τους ανταποκριτές της Ρωσίας Θανάση Αυγερινό, Δημήτρη Λιάτσο, Αχιλλέα Πατσουκα κ.λπ. (τους γνωρίζω όλους). Επίσης, αν πετύχουμε άρθρα με ενδιαφέρουσες πληροφορίες σε οποιοδήποτε θέμα να το στείλουμε με email ο ένας στον άλλον.

Πολιτικά κόμματα και think tanks: Ποιος, αν υπάρχει κάποιος, ασχολείται με τη Ρωσία - Ουκρανία μέσα στο κάθε κόμμα; Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των πολιτικών κομμάτων στη διαμόρφωση πολιτικής; (Το ένστικτό μου λέει ότι δεν παίζει κανένα ρόλο.) Ομολογώ ότι δεν έχω καμία ιδέα πώς να προχωρήσουμε με αυτό, αλλά έχω γράψει στον ακαδημαϊκό Βασίλη Πετσίνη και ελπίζω να κάνω Skype μαζί του σύντομα. Εχω ήδη πάρει συνέντευξη από τον Θάνο Ντόκο (γενικό διευθυντή του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής - ΕΛΙΑΜΕΠ) αυτοπροσώπως.

Δημοσκοπήσεις: Εχω ήδη ξεκινήσει διαδικτυακή έρευνα και υπάρχει ενδιαφέρουσα πληροφορία. Μίλησα με τον Βασίλη Μουρδουκούτα γι’ αυτό και με έχε συμβουλέψει ως προς το πώς να προχωρήσω.

Επιχειρηματικές σχέσεις: Μέχρι τώρα έχω πάρει συνέντευξη από την Ελενα Κοντράτοβα, πρόεδρο του Ελληνορωσικού Επιμελητηρίου και την υποδιευθύντριά της Γιούλια Σισάλοβα, διευθύντρια Επικοινωνίας του Ελληνορωσικού Επιμελητηρίου. Σχετικά με τις ελληνοουκρανικές επιχειρηματικές σχέσεις, έλαβα πληροφορίες από την Ολγα Τσέρνοβα, τη δεύτερη τη τάξει στην πρεσβεία της Ουκρανίας στην Αθήνα. Ολοι μου πρότειναν και άλλους ανθρώπους με τους οποίους αξίζει να μιλήσουμε και έχουν δώσει εκτενή στοιχεία για εμπορικές σχέσεις.

Πολιτισμός & Θρησκεία: Αυτό νομίζω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό, ίσως πιο σημαντικό από τα ΜΜΕ σε ελληνικό πλαίσιο. Μέχρι στιγμής, έχω πάρει τηλεφωνική συνέντευξη του Μητροπολίτη Ιωάννη από την Πέργαμο (ενός από τους πιο σημαντικούς συνεργάτες του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Κωνσταντινούπολη). Εχω διαβάσει το πρόσφατο βιβλίο του Μητροπολίτη Αργολίδος Νεκτάριου, “Two bullets for Donetsk”. Εχω προσπαθήσει, ανεπιτυχώς, να επικοινωνήσω με τον ίδιο τον μητροπολίτη και έχω ξεκινήσει δουλειά πάνω σε δύο θρησκευτικές ιστοσελίδες: romfea.gr και amen.gr. Οσον αφορά το πολιτιστικό κομμάτι, σκοπεύω να επικοινωνήσω με τον Στάθη Λιβαθινό, κορυφαίο σκηνοθέτη ρωσικών και άλλων θεατρικών έργων και την ηθοποιό Λυδία Κονιόρδου. Επίσης, τη διοίκηση στης Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, συγκεκριμένα, την Αφροδίτη Παναγιωτάκου, αναπληρώτρια γενική διευθύντρια, που έχει πολλές γνώσεις σε αυτό το θέμα έχοντας ταξιδέψει και στη Ρωσία και στην Ουκρανία. Επίσης, έχω ηγηθεί μιας συζήτησης σχετικά με αυτό  το θέμα με φοιτητές μου σε μάθημα στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη. Μπορεί να χρησιμοποιήσω τις επαφές μου στα Σλαβικά Τμήματα Αθηνών - Θεσσαλονίκης, αλλά βασικά γνωρίζω και εγώ ο ίδιος τι γίνεται εκεί. Το Κέντρο Πούσκιν θα ήταν άλλο ένα σημείο επαφής. Το 2016 η Ελλάδα και η Ρωσία θα φιλοξενήσουν η μία την άλλη ως επίκεντρο πολιτιστικών εκδηλώσεων στις δύο χώρες. Θα κοιτάζω να καταλάβω τον βαθμό στον οποίο η ρωσική απαράμιλλη πολιτιστική soft power μπορεί να μεταφραστεί σε χάραξη πολιτικής στην Ελλάδα.

Μεταναστευτικό δίκτυο: Μέχρι στιγμής έχω πάρει συνέντευξη από την Ολγα Τσέρνοβα, τη δεύτερη τη τάξει στην πρεσβεία της Ουκρανίας στην Αθήνα, την Τατιάνα Ντίκο, δασκάλα και μεταφράστρια Ρωσικών με έδρα την Αθήνα, ενώ τηλεφωνικώς έχω μιλήσει με την Αννα Κόστιουκ, διοργανώτρια φοιτητών για το Ουκρανία - Κριμαία με έδρα την Αθήνα. Την Ελένη Φασούλα-Παπαϊωάννου, οργανώτρια ρωσικού μεταναστευτικού δικτύου στην Ελλάδα (η οποία μίλησε για τον τρόπο που η προσάρτηση της Κριμαίας έχει οδηγήσει σε διασπάσεις σε μια μέχρι πρότινος βασικά μετά-σοβιετική μάζα ανθρώπων.) Μπορεί να μιλήσω με την Ευτυχία Βουτυρά για μια ακαδημαϊκή άποψη. Εχω ακόμα αρκετή δουλειά να κάνω για να καταλάβω το ρόλο που παίζουν -μπορούν να παίξουν- τα μεταναστευτικά δίκτυα στο ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο. Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι παίζουν μεγάλο ρόλο στην παρούσα φάση, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει. Και μετά υπάρχει το ζήτημα των ρωσόφωνων Πόντιων, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα και κάποιοι από το Σουκούμι. Στρέφονται προς τη Ρωσία; Επηρεάζουν πολιτική της Βορείου Ελλάδας όπου μένουν κυρίως; Τέλος, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αξιοποιηθούν τα όσα λέγονται αναφορικά με την ελληνική Διασπορά στην Ουκρανία (η Ουκρανία και η Ρωσία έχουν δώσει έμφαση στον ρόλο της Διασπορά τους τελευταίους μήνες);

Εξωτερική πολιτική και Ελληνικός Στρατός: Μέχρι στιγμής έχω πάρει συνέντευξη από τον πρέσβη Ηλία Κλη (πρώην πρέσβη της Ελλάδας στη Μόσχα, σύμβουλο του νυν υπουργού Εξωτερικών, σύμβουλος του ΣΕΒ). Ισως είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος για να κατανοήσει κανείς τις ελληνορωσικές διπλωματικές σχέσεις αυτή τη στιγμή. Με τον πρέσβη Αλέξανδρο Φίλων (πρώην πρέσβη της Ελλάδας στην Ουάσινγκτον, με τον οποίο έχω συγγένεια). Τον Καπετάνιο Πάνο Στάμου (υποβρύχια, πολλές γνωριμίες στην Κριμαία, επίσης γραμματέας και ηγέτης της Ενωσης Ελληνορωσικής Ιστορίας), ο οποίος τόνισε τη μη πολιτική παράδοση των Ελληνικών Ενοπλων Δυνάμεων. Σκέφτομαι να μιλήσω με τον Θέμο Στοφορόπουλο για την άποψη της εθνικής αριστεράς. Εχω διαβάσει επίσης το πιο πρόσφατο βιβλίο του ΥΠΕΞ Κοτζιά. Ολα αυτά μου έχουν προσφέρει χρήσιμες πληροφορίες για τα παραρτήματα 7 & 8 και ειδικά με τη σχέση με το Κυπριακό (που αυτή τη στιγμή η Ελλάδα επιθυμεί να υποβαθμίσει).
Αναμένω την απάντησή σου για όλα αυτά.

Γιάννης»

Ενα από τα δεκάδες χιλιάδες έγγραφα που αποκάλυψαν τα DCLeaks

Αντιδράσεις και στην «Αυγή»

Σύμφωνα με πληροφορίες, η αποκάλυψη της άγνωστης παράλληλης δράσης του δημοσιογράφου έχει προκαλέσει αντιδράσεις ακόμη και μέσα στην «Αυγή» αφού πολλοί συντάκτες της επίσημης εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ διαφωνούν με την συνεργασία του Ματθαίου Τσιμιτάκη με το ίδρυμα Σόρος.

Πηγές: DCleaks, Usaid, 902, Ριζοσπάστης, Θέμα.