Ε ί ν α ι _ π ρ ά γ μ α τ ι _ σ ο σ ι α λ ι σ μ ό ς - Βαζιούλιν Β. Α.

Ε ί ν α ι  π ρ ά γ μ α τ ι  σ ο σ ι α λ ι σ μ ό ς

1. «Ε ί ν α ι  π ρ ά γ μ α τ ι  σ ο σ ι α λ ι σ μ ό ς, αν και παρέχει ένα ευρύ πεδίο για τις εμπορευματικές και χρηματικές σχέσεις» Βαζιούλιν Β. Α. περί του πρώιμου σοσιαλισμού στην Λ.Δ. Κίνας. ΕΡ.: Πώς βλέπετε το «σοσιαλισμό της αγοράς» στην γκορμπατσοφική, αλλά και στην κινέζικη εκδοχή του; Β.Α.Β.: Το ζήτημα των εμπορευματικών και χρηματικών σχέσεων στο σοσιαλισμό εξαρτάται, κατ’ αρχήν, από την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας στην οποία νίκησε η σοσιαλιστική επανάσταση. Ο Μαρξ απέδειξε προ πολλού ότι η υπέρβαση των εμπορευματικών και χρηματικών σχέσεων είναι εφικτή στο βαθμό που αναπτύσσεται ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής. Στο βαθμό που δεν έχει επιτευχθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής στις παραγωγικές δυνάμεις, είτε το θέλουμε είτε όχι, θα διατηρούνται οι σχέσεις της αγοράς.Οι σοσιαλιστικές επαναστάσεις νικούν όταν αρχίζει να διαδραματίζει αποφασιστικό ρόλο ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής

και, αφού νικήσουν, έπεται ότι –τότε– δεν θα πρέπει να παίζει αποφασιστικό ρόλο στην παραγωγή η οικονομία της αγοράς. Στην περίπτωση που, λόγω κάποιων εξωτερικών συνθηκών, η σοσιαλιστική επανάσταση νίκησε σε μια χώρα στην οποία δεν υφίστανται οι (αναγκαίοι γι’ αυτό) όροι, τότε, βαθμιαία υπερτερούν οι εμπορευματικές και χρηματιστικές σχέσεις. Και ο σοσιαλισμός θα εξαλειφθεί. Πιθανόν, μάλιστα, και να μην ανακύψει σε μια τέτοια χώρα.Ο βαθμός στον οποίο θα διατηρούνται οι εμπορευματικές και χρηματικές σχέσεις έχει να κάνει με το βαθμό στον οποίο έχει αναπτυχθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας των παραγωγικών δυνάμεων. Αυτό δεν εξαρτάται από τις προθέσεις του ενός ή του άλλου κόμματος, αλλά από τις αντικειμενικές νομοτέλειες. Καθήκον του κόμματος είναι η κατανόηση της αντικειμενικής πραγματικότητας. Η γκορμπατσοφική εκδοχή κάθε άλλο παρά σοσιαλισμός είναι. Η λέξη «σοσιαλισμός» λειτουργεί μόνο ως προκάλυμμα για κάτι που στην πραγματικότητα συνιστά κεφαλαιοκρατία.

Ε ί ν α ι  π ρ ά γ μ α τ ι  σ ο σ ι α λ ι σ μ ό ς 2. 

Σχετικά με την Κίνα, η κ ι ν έ ζ ι κ η  ε κ δ ο χ ή  ε ί ν α ι  π ρ ά γ μ α τ ι  σ ο σ ι α λ ι σ μ ό ς, αν και παρέχει ένα ευρύ πεδίο για τις εμπορευματικές και χρηματικές σχέσεις. Οι παραγωγικές δυνάμεις στην Κίνα βρίσκονταν σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο ανάπτυξης απ’ ό,τι στη χώρα μας. Συνεπώς, είτε το θέλουν είτε όχι οι Κινέζοι κομμουνιστές, οι εμπορευματικές και χρηματικές σχέσεις εκ των πραγμάτων θα διαδραματίζουν μεγάλο ρόλο κατά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Στην περίπτωση που θα επιδίωκαν να καταπνίξουν τις εμπορευματικές και χρηματικές σχέσεις, αυτό θα σήμαινε στήριξη της εξουσίας για πολλά χρόνια στις λόγχες. Είναι, όμως, αδύνατο να στηριχθεί και να κρατηθεί μια τεράστια χώρα στις λόγχες. Γι’ αυτό, όταν πραγματοποιείται σοσιαλιστική επανάσταση σε χώρες όπως η Κίνα, με ασθενώς αναπτυγμένες παραγωγικές δυνάμεις, για την εξουδετέρωση των αρνητικών συνεπειών χρειάζεται, προπαντός, μια πολύ γρήγορη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Αλλά για να γίνει αυτό, η Κινέζικη Λαϊκή Δημοκρατία χρειάζεται τη βοήθεια (τεχνολογική κ.ά.) των πιο αναπτυγμένων σοσιαλιστικών χωρών. Δεδομένου ότι η Κίνα είναι ένα τεράστιο κράτος, ακόμα και η ΕΣΣΔ δεν θα μπορούσε να επωμισθεί ένα τέτοιο βάρος. Το πιθανότερο είναι η Κίνα να έχει την τύχη της Σοβιετικής Ένωσης.Εδώ θα ήθελα, να πω δυο λόγια για την αντίληψη μου, όσον αφορά την ύπαρξη πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων και ώριμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Αυτό δεν είναι κάτι παράξενο ή μια απόκλιση στο γενικό ρου της ιστορίας. Γενικά, αν αναστοχαστούμε τη σύγχρονη εποχή, η μετάβαση από ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα σ’ ένα άλλο, πάντα συνοδεύονταν από αντεπαναστάσεις. Αυτό συνέβη, π.χ., σε όλες τις αστικές επαναστάσεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τη μετάβαση στον κομμουνισμό. Μόνο που, επειδή ο κόσμος έχει γίνει περισσότερο ενιαίος, η κλίμακα της αντεπανάστασης είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη.ΕΡΩΤΗΣΗ: Μήπως θα έπρεπε να μιλήσουμε για το άκαιρο αυτών των σοσιαλιστικών επαναστάσεων;Β.Α.Β.: Αν μιλήσουμε απλώς και μόνο κατ’ αναλογία, θα έπρεπε να χαρακτηρίσουμε άκαιρες και τις αστικές επαναστάσεις όταν κατέληξαν σε αντεπαναστάσεις. Εάν εμβαθύνουμε στις κατ’ αναλογία κρίσεις, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι και οι πρώιμες σοσιαλιστικές επαναστάσεις ήταν άκαιρες; Στη Ρωσία διαμορφώθηκε επαναστατική κατάσταση. Οι αντιφάσεις της παγκόσμιας κεφαλαιοκρατίας, οι αντιφάσεις του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, οδήγησαν στην αναγκαιότητα των σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Ωστόσο, λόγω των αντιφάσεων της ανάπτυξης, η επανάσταση δεν μπορούσε να ξεσπάσει στις χώρες που ζούσαν σε βάρος άλλων χωρών. Κατ’ ανάγκη μπορούσαν να ξεσπάσουν σε πιο καθυστερημένες χώρες, σε χώρες που υφίστανται εκμετάλλευση. Η αστική τάξη των αναπτυγμένων χωρών μπορούσε να εξαγοράσει την εργατική τάξη, μιας και διέθετε μεγάλους πόρους από την εκμετάλλευση των αποικιών. Και δεν ήταν μόνον οι αποικίες. Υπήρχαν και άλλες πηγές υπερκέρδους.Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να κλονιστεί η λενινιστική διδασκαλία για την ανισομερή ανάπτυξη επί ιμπεριαλισμού. Αυτό σημαίνει ότι η επανάσταση θα εκδηλωθεί σε χώρες με σχετικά μέσο ή ασθενές επίπεδο ανάπτυξης.

Ε ί ν α ι  π ρ ά γ μ α τ ι  σ ο σ ι α λ ι σ μ ό ς 3. 

Εντούτοις, η διαδικασία της ανάπτυξης είναι πάντοτε αντιφατική: αφ’ ενός μεν εμφανίστηκαν όροι για τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις, αφ’ ετέρου δε, η πρώτη από αυτές εκδηλώθηκε σε μια κεφαλαιοκρατική χώρα με μέσο επίπεδο ανάπτυξης και με πολλά φεουδαρχικά κατάλοιπα.Όταν μιλάμε για πρώιμες σοσιαλιστικές επαναστάσεις, αυτό δεν σημαίνει ότι δεχόμαστε τη θέση των μενσεβίκων, οι οποίοι πίστευαν ότι η επανάσταση διόλου δεν χρειάζεται. Το ζήτημα δεν είναι αν θέλει κανείς ή όχι την επανάσταση, αλλά αν διαμορφώθηκαν αντικειμενικοί όροι γι’ αυτήν. Οι μπολσεβίκοι αυτήν ακριβώς τη δυνατότητα πραγματοποίησαν θαυμάσια. Επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά, η θέση αυτή δεν έχει καμία σχέση με τη σοσιαλδημοκρατική και μενσεβίκικη ερμηνεία.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μια διευκρίνιση για την Κίνα. Η σημερινή ηγεσία ισχυρίζεται ότι οι μεταρρυθμίσεις γίνονται για να διορθωθούν τα λάθη της προ-ηγουμένης ηγεσίας, η οποία δεν λάμβανε υπ’ όψιν της την ιδιαιτερότητα της χώρας, το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων.Β.Α.Β.: Απ’ τη σκοπιά των συνεπών κομμουνιστικών θέσεων, στην Κίνα υπάρχει απόκλιση προς την οικονομία της αγοράς. Μαζί μ’ αυτή την επισήμανση, θα ήθελα να επισύρω την προσοχή σας στο γεγονός ότι εκεί η κατάσταση είναι περίπλοκη και αντιφατική. Θα ξεκινήσω από πιο μακριά, για «να πάρουμε φόρα» για το επόμενο άλμα. Πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να διακρίνουμε τον πρώιμο απ’ τον ύστερο σοσιαλισμό, τις πρώιμες από τις ύστερες σοσιαλιστικές επαναστάσεις. Ευελπιστώ να γράψω αναλυτικότερα για αυτή τη διαφορά. Προς το παρόν, σε σχέση με την κατάσταση της Κίνας, θα αναφερθώ λίγο στις πρώιμες σοσιαλιστικές επαναστάσεις και στον πρώιμο σοσιαλισμό.Οι αντικειμενικές προϋποθέσεις των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων ανακύπτουν με την εμφάνιση της μεγάλης βιομηχανίας, με την έναρξη της μετάβασης στην παραγωγή με μηχανές.Οι προϋποθέσεις αυτές ωριμάζουν με την επίτευξη κυριαρχίας της παραγωγής με μηχανές στην εθνική οικονομία. Έτσι, αρχίζει να υπερτερεί ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής (ο κοινωνικός χαρακτήρας της εργασίας είναι τεχνική αναγκαιότητα για τη μεγάλη βιομηχανία). Επομένως, η κυριαρχία της κοινωνικής μορφής ιδιοκτησίας αποβαίνει αντίστοιχη με αυτό το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Όσο λιγότερο αναπτυγμένη είναι η μεγάλη βιομηχανία, τόσο χαμηλότερος είναι ο βαθμός διαμόρφωσης των προϋποθέσεων για μια πρώιμη σοσιαλιστική επανάσταση και για τον πρώιμο σοσιαλισμό, τόσο λιγότερες είναι οι δυνατότητες για τον πρώιμο σοσιαλισμό, τόσο λιγότερες είναι οι δυνατότητες [για την εγκαθίδρυση] κοινωνικής ιδιοκτησίας. Οι δυνατότητες θα είναι, τότε, περισσότερες για την ιδιωτική ιδιοκτησία και όχι για την κοινωνική.

Γι’ αυτό, όσο χαμηλότερο είναι το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων μιας χώρας [όπου νίκησε η σοσιαλιστική επανάσταση], τόσο περισσότερα μέτρα κρατικού πειθαναγκασμού απαιτούνται για τη διατήρηση του κομμουνιστικού προσανατολισμού. Μου έρχονται στο νου τα λόγια του Φ. Ένγκελς, που επισήμαινε ουσιαστικά ότι, αν οι κομμουνιστές πάρουν την εξουσία εκεί όπου δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμη οι απαραίτητες προϋποθέσεις, δεν θα φανούν μόνο ανόητοι, αλλά και θα δυσφημιστούν, πράγμα πολύ χειρότερο.Μπορούμε να συγκρίνουμε τα μέτρα κρατικού πειθαναγκασμού στην ΕΣΣΔ, την Κίνα και την Καμπότζη. Ο βαθμός χρήσης τέτοιων μέτρων κατά την απόπειρα σοσιαλιστικής οικοδόμησης είναι αντιστρόφως ανάλογος του επιπέδου ανάπτυξης της χώρας. Στην Καμπότζη, που ήταν πολύ ισχυρές οι κοινοτικές δομές, για να πραγματοποιήσουν κάποιες σοσιαλιστικές ιδέες άρχισαν να εξοντώνουν πλήθος λαού.Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει η εξής νομοτέλεια: όσο πιο ασθενές είναι το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων τόσο πιο αναγκαίος είναι ο πειθαναγκασμός για τη διατήρηση του κομμουνιστικού προσανατολισμού των μετασχηματισμών της κοινωνίας.

Ε ί ν α ι  π ρ ά γ μ α τ ι  σ ο σ ι α λ ι σ μ ό ς 4. 

Όμως, όσο περισσότερο χρησιμοποιείται ο πειθαναγκασμός τόσο πιο πολύ δυσφημείται η ιδέα του κομμουνισμού, τόσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση από την οδό μέσω της οποίας αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί. Φυσικά, τόσο πιο μη κομμουνιστικές αποβαίνουν οι επιπτώσεις.Εν τω μεταξύ, ο κοινωνικός χαρακτήρας των παραγωγικών δυνάμεων κατά την περίοδο των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων, κατά την περίοδο του πρώιμου σοσιαλισμού, δεν είναι επαρκώς αναπτυγμένος, ώστε να είναι εφικτή η πλήρης εξάλειψη των εμπορευματικών και χρηματικών σχέσεων από την κοινωνία. Αλλά οι εμπορευματικές και χρηματικές σχέσεις αντιφάσκουν με τις κομμουνιστικές σχέσεις. Η αντίφαση αυτή μεγαλώνει όσο περισσότερο χρησιμοποιούνται οι εμπορευματικές και χρηματικές σχέσεις στον πρώιμο σοσιαλισμό, γεγονός που ενισχύει και μεγεθύνει την απειλή της κεφαλαιοκρατικής παλινόρθωσης.Οι κομμουνιστές της Κίνας δρουν σε γενικές γραμμές σύμφωνα με τις αντικειμενικές συνθήκες της χώρας τους. Ο πρώιμος σοσιαλισμός ανέκυψε στην Κίνα σε συνθήκες όπου οι παραγωγικές δυνάμεις ήταν λιγότερο αναπτυγμένες απ’ ό,τι στη χώρα μας. Γι’ αυτό, αφ’ ενός μεν είναι ανάγκη να χρησιμοποιηθούν οι εμπορευματικές και χρηματικές σχέσεις σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι στην ΕΣΣΔ, αφ’ ετέρου δε, ο κίνδυνος της κεφαλαιοκρατικής παλινόρθωσης γίνεται απειλητικότερος. Οι Κινέζοι κομμουνιστές είναι υποχρεωμένοι να βαδίζουν πάνω από τον γκρεμό σε μια πολύ στενή γέφυρα, που διαρκώς στενεύει περισσότερο...Εδώ θα ήθελα να επισημάνω για άλλη μια φορά το εξής: οι πρώιμες σοσιαλιστικές επαναστάσεις και ο πρώιμος σοσιαλισμός, από την άποψη της παγκόσμιας ιστορικής διαδικασίας ανάπτυξης της ανθρωπότητας, δεν συνιστούν αντικείμενο υποκειμενικής επιλογής. Συνιστούν μιαν ιστορική αναγκαιότητα, ένα στάδιο στην πρόοδο της ανθρωπότητας. Η αντιφατικότητα αυτού του σταδίου δεν αναιρεί και δεν μπορεί να αναιρέσει την ιστορική του αναγκαιότητα. [Στην αρχική εκδοχή του κειμένου, ακολουθούσε η εξής παράγραφος: «Είναι άλλο πράγμα αν κάποιες χώρες προσανατολίζονται προς την Κίνα. Η Κούβα είναι αναπόφευκτο να κάνει κάτι τέτοιο. Αν και δεν μπορούμε να φανταστούμε τι θα γίνει στην Κούβα μετά τον Κάστρο. Ακόμη και τώρα με δυσκολία κρατιούνται στην εξουσία, αν πάνε με το κινέζικο μοντέλο, πολύ γρήγορα θα τη χάσουν» – σ.τ.μ.]. 2. Να αναστοχαστούμε τη σύγχρονη εποχή... 

Βίκτορ Αλεξέγιεβιτς Βαζιούλιν

Πηγή: http://www.ilhs.tuc.gr/gr/VAV_2017_2.pdf

.

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΤΕΜΠΕΛΙΑ - LAFARGUE PAUL

 

Ο Πωλ Λαφάργκ (Κούβα 1842 - Παρίσι 1911) ήταν γαμπρός του Καρλ Μαρξ (είχε παντρευτεί τη θυγατέρα του Λάουρα, μαζί με την οποία αυτοκτόνησε το 1911 για να αποφύγουν τα γηρατειά).

Το μικρό αυτό βιβλίο (που εκδόθηκε το 1880) προκάλεσε αμηχανία στους σοσιαλιστές και τους δίχασε. Προκάλεσε αμηχανία, γιατί ήταν γραμμένο από τον γαμπρό του Μαρξ και πήγαινε κόντρα στα συνθήματα των εργατικών αγώνων της εποχής εκείνης, που ήταν "Δουλειά για όλους!" κτλ.
Τους δίχασε, γιατί άλλοι έκριναν ότι εναντιωνόταν στους εργατικούς αγώνες (που εστιάζονταν στην εξασφάλιση δουλειάς για τους εργάτες) και άλλοι ενθουσιάστηκαν με τον ριζοσπαστικό τρόπο με τον οποίο αξίωνε "ανθρώπινη ζωή" για τον εργάτη.
Το βιβλίο συνοδεύεται από ολιγοσέλιδο Επίμετρο του μεταφραστή, στο οποίο αναγράφονται αναλυτικά οι αντιδράσεις των σοσιαλιστών και αργότερα των κομουνιστών απέναντι στο βιβλίο και στο οποίο παρουσιάζονται ορισμένες σκέψεις για το "πρόβλημα" του ελεύθερου χρόνου και τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζεται στις Δυτικές κοινωνίες.
Όπως γράφει ο Λαφάργκ:
"Μία αλλόκοτη τρέλα διακατέχει τις εργατικές τάξεις των εθνών στα οποία βασιλεύει ο καπιταλιστικός πολιτισμός. Η τρέλα αυτή είναι ο έρωτας για τη δουλειά, το θανατηφόρο πάθος για τη δουλειά, που φτάνει μέχρι την εξάντληση των ζωτικών δυνάμεων του ατόμου και των απογόνων του.
Για να δοθεί δουλειά σε όλους τους ακαμάτηδες της τωρινής κοινωνίας, για να μπορέσει να αναπτυχθεί απεριόριστα ο βιομηχανικός εξοπλισμός, θα πρέπει η εργατική τάξη να αναπτύξει απεριόριστα τις καταναλωτικές της ικανότητες.
Αν η εργατική τάξη, ξεριζώνοντας από την καρδιά της το διεστραμμένο πάθος που την κυβερνά και διαστρεβλώνει τη φύση της, ύψωνε το ανάστημα της για να σφυρηλατήσει έναν ατσάλινο νόμο που θα απαγόρευε σε όλους να δουλέψουν περισσότερο από τρείς ώρες την ημέρα, η Γη θα ένιωθε να γεννιέται πάνω της ένας καινούριος κόσμος"...  

Ολόκληρο το βιβλίο εδώ: 

https://pernoampariza.files.wordpress.com/2013/12/cf80cf89cebb-cebbceb1cf86ceb1cf81ceb3ceba-cf84cebf-ceb4ceb9cebaceb1ceafcf89cebcceb1-cf83cf84ceb7cebd-cf84ceb5cebccf80ceb5cebbceb9ceac.pdf

.

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ - LAFARGUE PAUL

ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς ονομάζεσαι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μισθωτός.

Ε: Ποιοι είναι οι γονείς σου;

Α: Ο πατέρας μου ήταν μισθωτός, καθώς και ο παππούς μου και ο προπάππος μου. Αλλά οι πρόγονοί μου ήταν δουλοπάροικοι και σκλάβοι. Η μάνα μου ονομάζεται Φτώχεια.

Ε: Από πού έρχεσαι και πού πηγαίνεις;

Α: Έρχομαι από τη Φτώχεια και πηγαίνω στην Εξαθλίωση, περνώντας από το νοσοκομείο όπου το κορμί μου θα χρησιμεύσει για τα πειράματα στα καινούργια σας φάρμακα και για τις έρευνες των γιατρών που περιθάλπουν τους προνομιούχους του Κεφαλαίου.

Ε: Πού γεννήθηκες;

Α: Σε μια σοφίτα, κάτω από την στέγη του σπιτιού που έχτισε ο πατέρας μου και οι συναδελφοί του.

Ε: Ποια είναι η θρησκεία σου;

Α: Η θρησκεία του Κεφαλαίου.

Ε: Ποια καθήκοντα σου επιβάλλει η θρησκεία σου;

Α: Δυο κύρια καθήκοντα: το καθήκον της παραίτησης και το καθήκον της εργασίας. Η θρησκεία μου μου επιβάλλει να παραιτηθώ από τα δικαιώματά μου πάνω στη γη, την κοινή μας μητέρα, πάνω στα πλούτη που κρύβουν τα σπλάχνα της, πάνω στην γονιμότητα του εδάφους της και την γονιμοποίησή της από τη ζέστη και το φως του ήλιου. Μου επιβάλλει να παραιτηθώ από το δικαίωμα να έχω έλεγχο πάνω στην εργασία των χεριών και του μυαλού μου, μου επιβάλλει ακόμα να παραιτηθώ από τα δικαιώματα πάνω στον ίδιο μου τον εαυτό: από τη στιγμή που περνάω το κατώφλι του εργαστηρίου μου, δεν ανήκω πια στον εαυτό μου, είμαι κτήμα του αφεντικού μου. Η θρησκεία μου μου επιβάλλει να δουλεύω από μικρός ως τον θάνατό μου, να δουλεύω με το φως του ήλιου και της ασετυλίvης, να δουλεύω μέρα νύχτα, να δουλεύω πάνω στη γη, κάτω από τη γη και μες στη θάλασσα. Να δουλεύω παντού και πάντα.

Ε: Σου επιβάλλει και άλλα καθήκοντα;

Α: Ναι. Να συνεχίζω τη νηστεία όλο το χρόνο. Να ζω με στερήσεις χωρίς να χορταίνω ποτέ. Να καταπνίγω όλες τις σαρκικές μου ανάγκες και τις πνευματικές αναζητήσεις.

 

Ε: Σου απαγορεύει ορισμένα είδη τροφής;

 

Α: Μου απαγορεύει να αγγίζω το κυνήγι, τα πουλερικά, το μοσχαράκι πρώτης, δεύτερης και τρίτης διαλογής, να γεύομαι τον σολωμό, τον αστακό, τα φρέσκα ψάρια. Μου απαγορεύει να πίνω αγνό κρασί και γάλα έτσι όπως βγαίνει από το μαστάρι της αγελάδας.

 

Ε: Ποιες τροφές σου επιτρέπει;

 

Α: Το ψωμί, τις πατάτες, τα φασόλια, το μπακαλιάρο και την ξερή ρέγγα, τα απορρίμματα του κρεοπωλείου, το γελαδινό και αλογίσιο κρέας, τα χοιρινά. Για να ανακτήσω γρήγορα τις εξαντλημένες μου δυνάμεις μου επιτρέπει να πίνω νοθευμένο κρασί, ρακί από πατάτες και “δηλητήριο” από κοκκινογούλι.

 

Ε: Και ποια καθήκοντα σου υπαγορεύει απέναντι στον εαυτό σου;

 

Α: Να ροκανίζω τις οικονομίες μου, να ζω μέσα στην βρώμα και την εξαθλίωση. Να φορώ ρούχα σκισμένα, μπαλωμένα, μανταρισμένα, μέχρι να κουρελιαστούν. Να κυκλοφορώ χωρίς κάλτσες και με τρύπια παπούτσια που μουσκεύουν από το βρώμικο παγωμένο νερό των δρόμων.

 

Ε: Τι καθήκοντα έχεις απέναντι στην οικογένειά σου;

 

Α: Να απαγορεύω στη γυναίκα και τα παιδιά μου κάθε κοκεταρία, κάθε κομψότητα και εκλέπτυνση. Να τους ντύνω με φτηνοϋφάσματα ίσα για να μη σοκάρουν την αιδώ του μπάτσου. Να τους μάθω να μην παγώνουν το χειμώνα με τα βαμβακερά ρούχα και να μην σκάνε το καλοκαίρι μέσα στα χαμόσπιτα. Να αποτυπώνω στα κεφάλια των μικρών παιδιών μου τους ιερούς κανόνες της εργασίας ώστε να μπορέσουν, από την τρυφερή τους ηλικία, να κερδίσουν τη ζωή τους και να μην ζουν εις βάρος της κοινωνίας. Να τα διδάξω να πλαγιάζουν χωρίς βραδινό και χωρίς φως, να τα εξοικειώσω με την ανέχεια που είναι η μοίρα τους.

 

Ε: Ποια είναι τα καθήκοντα που η θρησκεία σου σου επιβάλλει απέναντι στην κοινωνία;

 

Α: Να αυξάνω τον κοινωνικό πλούτο πρώτα με τη δουλειά μου και μετά με τις αποταμιεύσεις μου.

 

Ε: Τι σου επιβάλλει να κάνεις με τις οικονομίες σου;

 

Α: Να τις καταθέτω στο Κρατικό Ταμιευτήριο για να καλύπτουν το κρατικό έλλειμμα ή να τις εμπιστεύομαι στις εταιρίες που έχουν ιδρύσει οι φιλάνθρωποι οικονομολόγοι για να τις δανείζουν στα αφεντικά μου. Τις οικονομίες μας πρέπει να τις βάζουμε πάντα στη διάθεση των αφεντικών μας.

 

Ε: Σου επιτρέπει να αγγίζεις τις καταθέσεις σου;

 

Α: Όσο το δυνατόν σπανιότερα. Μας επιβάλλει να μην επιμένουμε όταν το Κράτος αρνείται να τις αποδώσει και να παραιτούμαστε από κάθε διεκδίκηση όταν οι φιλάνθρωποι οικονομολόγοι, προλαβαίνοντας τις ανάγκες μας, μας αναγγέλλουν ότι οι οικονομίες μας έγιναν καπνός.

 

Ε: Έχεις πολιτικά δικαιώματα;

 

Α: Το κεφάλαιο μου έχει παραχωρήσει την αθώα διασκέδαση να εκλέγω τους νομοθέτες που φτιάχνουν νόμους για να μας τιμωρούν. Αλλά μας απαγορεύει να ασχολούμεθα με την πολιτική και να ακούμε τους σοσιαλιστές.

 

Ε: Για ποιο λόγο;

 

Α: Επειδή η πολιτική είναι προνόμιο των αφεντάδων και επειδή οι σοσιαλιστές είναι κατεργάρηδες που μας ληστεύουν και μας κοροϊδεύουν. Μας λένε ότι ο άνθρωπος που δεν εργάζεται δεν πρέπει να τρώει, ότι όλα ανήκουν στους εργάτες αφού εκείνοι τα παράγουν όλα και ότι το αφεντικό είναι ένα παράσιτο που πρέπει να εξολοθρευτεί Η αγία θρησκεία του Κεφαλαίου μας, διδάσκει, αντίθετα, ότι η σπατάλη των πλουσίων γεννά την εργασία που μας δίνει ψωμί, ότι οι πλούσιοι συντηρούν τους φτωχούς, ότι αν δεν υπήρχαν πλούσιοι, οι φτωχοί θα χάνονταν. Μας διδάσκει ακόμα να μην είμαστε τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουμε πως οι γυναίκες και οι κόρες μας θα ήξεραν να ντυθούν με τα μετάξια και τα βελούδα που υφαίνουν, αφού οι ίδιες δεν θέλουν να στολίζονται παρά με κακόγουστα βαμβακερά και πως εμείς δεν θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε τα γνήσια κρασιά και να γευτούμε τα ωραία φαγητά, αφού είμαστε συνηθισμένοι σε απαίσια βοδινά και νοθευμένα ποτά.

 

Ε: Ποιος είναι ο θεός σου;

 

Α: Το Κεφάλαιο.

 

Ε: Είναι προαιώνιος;

 

Α: Οι σοφότεροι ιερωμένοι μας, οι ανώτεροι οικονομολόγοι, ισχυρίζονται ότι υπήρχε από καταβολής κόσμου. Επειδή τότε ήταν πολύ μικρός, ο Δίας, ο Ιεχωβάς, ο Ιησούς και άλλοι ψευτοθεοί, βασίλεψαν στη θέση του και επ’ ονόματί του. Αλλά από το 1500 περίπου, μεγάλωσε και δεν παύει να μεγαλώνει σε όγκο και ισχύ. Σήμερα είναι ο κυρίαρχος του κόσμου.

 

Ε: Ο θεός σου είναι παντοδύναμος;

 

Α: Ναι. Η κατοχή του εξασφαλίζει όλα τα επίγεια αγαθά. Όταν αποστρέφει το πρόσωπό του από μια οικογένεια και ένα έθνος, αυτά βυθίζονται στην αθλιότητα και τον πόνο. Η δύναμη του Θεού-Κεφαλαίου μεγαλώνει όσο αυξάνεται ο όγκος του. Κάθε μέρα κατακτά και καινούργια κράτη. Κάθε μέρα μεγαλώνει το κοπάδι των μισθωτών που, σ’ όλη τους τη ζωή είναι ταγμένοι να αυξήσουν τον όγκο του.

 

Ε: Ποιοι είναι οι εκλεκτοί του Θεού-Κεφαλαίου;

 

Α: Τα αφεντικά, οι καπιταλιστές, οι εισοδηματίες.

 

Ε: Πώς σε ανταμείβει ο Θεός σου;

 

Α: Προσφέροντας συνεχώς δουλειά, σε μένα, τη γυναίκα μου και τα μικρό μου παιδιά.

 

Ε: Αυτή είναι η μοναδική σου ανταμοιβή;

 

Α: Όχι. Ο Θεός μας επιτρέπει να ικανοποιούμε την πείνα μας καταβροχθίζοντας με τα μάτια τις ορεκτικές βιτρίνες με τα κρέατα και τα τρόφιμα που δεν γευτήκαμε ούτε θα γευτούμε ποτέ, με τα οποία τρέφονται οι εκλεκτοί και οι άγιοι πατέρες. Η καλωσύνη του μας επιτρέπει να ζεστάνουμε τα μουδιασμένα από την παγωνιά μέλη μας κοιτάζοντας τις γούνες και τα παχιά παπλώματα με τα οποία σκεπάζονται οι εκλεκτοί και οι άγιοι πατέρες. Μας παραχωρεί επίσης την εκλεπτυσμένη οπτική απόλαυση να βλέπουμε να περνά εποχούμενη, από τις λεωφόρους και τις πλατείες, η ιερή φυλή των εισοδηματιών και των καπιταλιστών, αστραφτεροί, καμαρωτοί ματσωμένοι, κοιλαράδες, τριγυρισμένοι από ένα συρφετό από βαλέδες με γαλόνια και ψιμυθιωμένες κοκότες. Και καμαρώνουμε στη σκέψη πως αυτά τα θαυμαστά πράγματα, που απολαμβάνουν οι εκλεκτοί και εμείς το στερούμαστε, είναι έργα των χεριών και του μυαλού μας.

 

Ε: Οι εκλεκτοί ανήκουν σε διαφορετική ράτσα από τη δική σου;

 

Α: Οι καπιταλιστές πλάστηκαν από τον ίδιο πηλό με τους εργαζόμενους, αλλά επιλέχτηκαν ανάμεσα σε χιλιάδες και εκατομμύρια.

 

Ε: Τι έκαναν για να αξίζουν μια τέτοια διάκριση;

 

Α: Τίποτα. Ο Θεός αποδεικνύει την παντοδυναμία του χαρίζοντας την εύνοιά του σε αυτούς που δεν κουράστηκαν να την κερδίσουν.

 

Ε: Δηλαδή το Κεφάλαιο είναι άδικο;

 

Α: Το Κεφάλαιο είναι η ίδιο η Δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη του όμως ξεπερνά την αδύνατη νόησή μας. Αν το Κεφάλαιο ήταν αναγκασμένο να παραχωρεί τη χάρη του σε εκείνους που την αξίζουν, δεν θα ήταν καθόλου ελεύθερο, η δύναμή του θα είχε όρια. Το Κεφάλαιο επιβεβαιώνει την παντοδυναμία του διαλέγοντας τους εκλεκτούς του, αφεντικά και καπιταλιστές, μέσα από το σωρό των ανίκανων, των μασκαράδων, των τιποτένιων.

 

Ε: Πώς σε τιμωρεί ο θεός σου;

 

Α: Καταδικάζοντάς με στην ανεργία. Με τον τρόπο αυτό με αφορίζουν. Μου απαγορεύουν το κρέας, το κρασί, τη φωτιά. Με καταδικάζουν να πεθάνω της πείνας, εγώ, η γυναίκα μου και τα παιδιά μου.

 

Ε: Ποια σφάλματα πρέπει να διαπράξεις για να καταδικαστείς στην ανεργία;

 

Α: Κανένα. Το Κεφάλαιο αρέσκεται να επιβάλλει την ανεργία για λόγους που το μικρό μυαλό μας αδυνατεί να συλλάβει.

 

Ε: Ποιες είναι οι προσευχές σου;

 

Α: Δεν προσεύχομαι καθόλου με λόγια. Η δουλειά είναι η προσευχή μου. Κάθε προφορική προσευχή θα παρενοχλούσε την αποδοτική προσευχή της δουλειάς, την μόνη προσευχή που είναι αρεστή γιατί είναι η μόνη χρήσιμη και επικερδής για το Κεφάλαιο, η μόνη που δημιουργεί υπεραξία.

 

Ε: Πού προσεύχεσαι;

 

Α: Παντού: στη θάλασσα, στη στεριά και κάτω από τη γη, στους αγρούς, τα ορυχεία, τα εργαστήρια και τα μαγαζιά. Για να γίνει δεκτή η προσευχή μας και να ανταμειφθεί, πρέπει να θυσιάσουμε στο Κεφάλαιο τη βούλησή μας, την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μας. Πρέπει να σπεύδουμε σε κάθε χτύπημα της καμπάνας, σε κάθε σφύριγμα της μηχανής. Και αφού προσευχηθούμε, πρέπει, σαν αυτόματα, να κουνάμε πόδια και χέρία, να λαχανιάζουμε και να ιδρωκοπάμε, να τεντώνουμε τους μυς, να εξαντλούμε τα νεύρα μας. Πρέπει να είμαστε ταπεινόφρονες, να ανεχόμαστε υπάκουα τις παραφορές και τις βρισιές του αφεντικού μας και των βοηθών του, αφού αυτοί έχουν πάντα δίκιο, ακόμα και όταν φαίνεται ότι έχουν άδικο. Πρέπει να ευχαριστούμε το αφεντικό όταν περικόπτει τον μισθό μας και παρατείνει τις ώρες εργασίας, αφού ό,τι κάνει είναι σωστό και για το καλό μας. Πρέπει να νιώθουμε περήφανοι όταν το αφεντικό και οι βοηθοί του χαϊδολογάνε τις γυναίκες και τις κόρες μας, αφού ο Θεός μας, το Κεφάλαιο, εκτός από το δικαίωμα να αποφασίζουν για τη ζωή και το θάνατό των μισθωτών, τους παραχωρεί και το δικαίωμα να βάζουν χέρι στις εργαζόμενες. Αντί να παραπονεθούμε, αντί να βράσουμε από θυμό, αντί να απεργήσουμε, αντί να επαναστατήσουμε, πρέπει να υπομένουμε όλη τη δυστυχία, να τρώμε βρώμικο ψωμί και να πίνουμε λασπωμένο καφέ. Αφού για να τιμωρήσει την ανυπακοή μας, το Κεφάλαιο οπλίζει το αφεντικό με κανόνια και τουφέκια, με φυλακές και εξορίες, με γκιλοτίνες και αγχόνες.

 

Ε: Μετά το θάνατο, ποια θα είναι η ανταμοιβή σου;

 

Α: Πολύ μεγάλη. Μετά το θάνατο, το Κεφάλαιο θα με αφήσει να κάτσω και να ξαποστάσω. Δεν θα υποφέρω πια από το κρύο και την πείνα, δεν θα αγωνιώ για το καθημερινό ψωμί, ούτε για εκείνο της επόμενης μέρας. Θα απολαμβάνω την αιώνια ανάπαυση του τάφου.

Ολόκληρο το βιβλίο εδώ: 

https://pernoamparizabooks.files.wordpress.com/2014/11/cf80cf89cebb-cebbceb1cf86ceaccf81ceb3ceba-ceb7-ceb8cf81ceb7cf83cebaceb5ceafceb1-cf84cebfcf85-cebaceb5cf86ceb1cebbceb1ceafcebfcf85.pdf

 

.

Μακάρενκο - Παιδαγωγικό ποίημα

 

Ο Αντόν Σεμιόνοβιτς Μακάρενκο γεννήθηκε το 1888 στο Μπέλοπολ του κυβερνείου Χάρκοβου. Το 1903 αποφοίτησε από το Διδασκαλείο και άρχισε την εκπαιδευτική-παιδαγωγική του σταδιοδρομία.

Η Οχτωβριανή σοσιαλιστική επανάσταση βρήκε τον Μακάρενκο ώριμο επαναστάτη και παιδαγωγό, έτοιμο να προσφέρει τον επαναστατικό ενθουσιασμό και την επιστημονική του πείρα στην υπηρεσία της νέας κοινωνίας.

Με εντολή του σοβιετικού κράτους, ο Α.Σ. Μακάρενκο εφάρμοσε τις πρωτοποριακές παιδαγωγικές του μεθόδους στο σταθμό «Μαξίμ Γκόρκι», πού προοριζότανε για την ηθική, πολιτική και κοινωνική διαπαιδαγώγηση των ανηλίκων παραβατών του νόμου. Κι αργότερα, το 1924, ο ίδιος πάλι οργάνωσε και διηύθυνε την εργατική κομμούνα ανηλίκων «Φελίξ Τζερζίνσκι».

Ο Α.Σ. Μακάρενκο δεν υπήρξε μόνο ένας προικισμένος επιστήμονας-παιδαγωγός. Ήταν, ταυτόχρονα, κι ένα πηγαίο, γνήσιο λογοτεχνικό ταλέντο. Έτσι, τα έργα του, όπου εκθέτει τις πρωτοποριακές παιδαγωγικές του αντιλήψεις, συνδυάζουν και μια σπάνια φλέβα λογοτεχνικού ύφους.

Τα βασικότερα παιδαγωγικά-λογοτεχνικά έργα του Α.Σ. Μακάρενκο είναι: το «Παιδαγωγικό ποίημα», ή «Πορεία του 30ου έτους», «Σημαίες πάνω στους πύργους» και το θεωρητικό του έργο «Βιβλίο για τους γονείς».

Ο Μαξίμ Γκόρκι, εκτιμώντας την πλούσια επιστημονική και λογοτεχνική προσφορά του Μακάρενκο, τόνιζε σένα γράμμα του: «Το θαυμάσιο και εκπληκτικά πετυχημένο παιδαγωγικό αυτό πείραμα έχει παγκόσμια σημασία».

Γι’ αυτήν ακριβώς την πλούσια προσφορά του ο Α.Σ. Μακάρενκο έχει τιμηθεί με το παράσημο της «Κόκκινης Σημαίας».

Το «Παιδαγωγικό ποίημα» έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και κατάκτησε τη διεθνή αναγνώριση. Εκτιμώντας την άξια του έργου αυτού, ο Λουί Άραγκόν έγραφε: «Το βιβλίο αυτό δεν έχει προηγούμενο. Είναι ένας νέος τύπος βιβλίου. Τίποτα δεν μπορεί να σκιάσει την ακτινοβολία του ή να φράξει το μέλλον του».

Το «Παιδαγωγικό ποίημα» κυκλοφορεί για πρώτη φορά σε ολοκληρωμένη ελληνική μετάφραση. Το ίδιο έργο έχει γυριστεί σε μια θαυμάσια κινηματογραφική ταινία, που απόσπασε, τόσο την ελληνική, όσο και τη διεθνή αναγνώριση.

Το βιβλίο "Παιδαγωγικό ποίημα" θα το βρείτε εδώ: https://vivlio2ebook.blogspot.com/2009/08/blog-post.html?fbclid=IwAR2Q6ByRlwG95hveTOZiKwz1e-e4JganRjJihXwPq30le6mx4mVD7CMn2vg

Η ταινία μεταγλωττισμένη στα ελληνικά: 

.

 

Θεωρίες Μάθησης - Η θεωρία της επεξεργασίας των πληροφοριών - Η κοινωνικο-πολιτισμική θεωρία του Vygotsky.

 

-Η θεωρία της επεξεργασίας των πληροφοριών

Η επίδραση των Θεωριών του Lev Vygotsky στις Επιστήμες της Παιδαγωγικής

 

Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Θεολογική Σχολή Τμήμα Θεολογίας Η επίδραση των Θεωριών του Lev Vygotsky στις Επιστήμες της Παιδαγωγικής και.

Vygotsky L. (1988) - Σκέψη και γλώσσα - Μτφρ. Α. Ρόδη. Αθήνα: εκδ. Γνώση.

Πρόλογος
Ι. Προβλήματα και μέθοδοι της έρευνας
II. Το πρόβλημα της γλώσσας και της νόησης στο παιδί κατά την θεωρία του Jean Piajet
III. Το πρόβλημα της εξέλιξης της γλώσσας κατά την αντίληψη του william stern
IV. Η εξελικτική-ιστορική προέλευση νόησης και γλώσ¬σας
V. Πειραματική διερεύνηση της εξέλιξης των εννοιών
VI. Έρευνα της ανάπτυξης επιστημονικών εννοιών στην παιδική ηλικία
VII. Σκέψη και λέξη
Βιβλιογραφικές αναφορές

 

 

Πηγή: vivlio2ebook.blogspot.com

Θεωρίες Μάθησης και υπολογιστικά περιβάλλοντα

 

Θεωρίες Μάθησης Zαχαρούλα Σμυρναίου.

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ - ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

 

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Η θεωρία της δραστηριότητας (activity theory) (Vygotsky, Leont’ev, Luria, Nardi, Cole and Engestrom) & Artefacts Επικ. Καθ. Ζ. Σμυρναιου.

Η θεωρία της δραστηριότητας (activity theory) (Vygotsky, Leont’ev, Luria, Nardi, Cole and Engestrom) & Artefacts Επικ. Καθ. Ζ. Σμυρναιου.