Β. Ι. ΛΕΝΙΝ - ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Θεωρητικά και πρακτικά το πρόβληµα του κράτους αποκτά σήµερα εξαιρετική σπουδαιότητα.
Ο ιµπεριαλιστικός πόλεµος επιτάχυνε και επέκτεινε σε µεγάλο βαθµό την µεταβολή του µονοπωλιακού καπιταλισµού σε καπιταλισµό κρατικού µονοπωλίου.

Η φρικτή καταπίεση των εργαζοµένων µαζών από το Κράτος –το οποίο ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο µε τους παντοδύναµους καπιταλιστικούς οργανισµούς- γίνεται κάθε µέρα περισσότερο φρικτή. Οι πιο προοδευµένες χώρες άρχισαν να µετατρέπονται σε στρατιοτικές φυλακές για τους εργάτες.

Η απίστευτη δυστυχία και η φρίκη που έφερε ο ληστρικός αυτός πόλεµος κάνουν την κατάσταση των µαζών ανυπόφορη και µεγαλώνουν την αγανάκτηση τους.

Είναι φανερό ότι προµηνύεται µια διεθνής προλεταριακή επανάσταση.

Το ζήτηµα λοιπόν της σχέσης που έχει αυτή µε το Κράτος παίρνει µια πρακτική σηµασία.

Η συγκέντρωση των οπορτουνιστικών στοιχείων κατά την περίοδο της σχετικά ειρηνικής
εξέλιξης δηµιούργησε µια υπεροχή του σοσιαλ-πατριωτισµού µέσα στα επίσηµα σοσιαλιστικά
κόµµατα όλου του κόσµου: Οι Πλεχάνωφ, Ποτρέσσωφ, Μπρεσκόφσκαγια, Ρουµπάνοβιτς και µε
µορφή λίγο σκεπασµένη οι Τσερετέλλι, Τσερνώφ και Σια στη Ρωσία, οι Σάιντµαν, Λέγκιν, ∆αυίδ
και άλλοι στη Γερµανία, οι Ρενωντέλ, Γκεντ, Βαντερβέλντε στη Γαλία και στο Βέλγιο, οι
Χάιντµαν και οι Φαβιανοί στην Αγγλία και ούτω καθεξής. Σοσιαλιστές µε άλλα λόγια αλλά
σοβινιστές στην πραγµατικότητα αυτοί οι «ηγέτες του Σοσιαλισµού» έχουν όλοι µια κοινή
διακριτική βάση, την δουλική υποταγή τους στα συµφέροντα όχι µόνο της εθνικής πλουτοκρατίας
«τους», αλλά επίσης και του Κράτους «τους». Έτσι µένουν τόσο καιρό στην εκµετάλλευση και
στην υποδούλωση µερικών αυτοκαλούµενων Μεγάλων ∆υνάµεων, ένα πλήθος από µικρότερες
και ασθενέστερες εθνότητες. Ο ιµπεριαλιστικός πόλεµος δεν είναι τίποτα άλλο παρά µια φιλονικία
για το νέο µοίρασµα αυτής της λείας.

Ο αγώνας για την απολύτρωση των εργαζόµενων µαζών από τον ζυγό της πλουτοκρατίας
γενικά, και ιδιαίτερα της ιµπεριαλιστικής πλουτοκρατίας, δεν µπορεί να ξεχωριστεί από τον
αγώνα εναντίον των οπορτουνιστικών προλήψεων που αφορούν το Κράτος.

Εµείς, πρώτοι απ’ όλους, επισκοπούµε τη διδασκαλία του Μαρξ και του Ένγκελς περί του
Κράτους, δίνοντας ιδιαίτερα µεγάλη προσοχή στα ξεχασµένα µέρη και στις απόψεις εκείνες της
διδασκαλίας τους που οι οπορτουνιστές έχουν παραµορφώσει. Ειδικά θα αναλύσουµε τον
κυριότερο αντιπρόσωπο αυτών των διαστροφών, τον Καρλ Κάουτσκυ, τον διασηµότερο από τους
αρχηγούς της ∆ευτέρας ∆ιεθνούς (1889-1914) που κατέληξε σε τόσο οικτρή πολιτική χρεοκοπία
κατά τη διάρκεια του παρόντος πολέµου. Εν τέλει εκθέτουµε τα πιο σηµαντικά συµπεράσµατα
που βγαίνουν από την πείρα των Ρωσικών επαναστάσεων του 1905 και ιδιαίτερα του 1917.

Η τελευταία αυτή επανάσταση είναι φανερό πως συµπληρώνει σήµερα (αρχές Αυγούστου
1917) το πρώτο στάδιο της εξέλιξης της, γενικά όµως το σύνολο αυτής της επανάστασης µπορεί
να εξετασθεί µόνο σαν ένας κρίκος στην αλυσίδα των σοσιαλιστικών επαναστάσεων που θα
προκύψουν από τον ιµπεριαλιστικό πόλεµο.

Το ζήτηµα λοιπόν της σχέσης µιας προλεταριακής σοσιαλιστικής επανάστασης µε το Κράτος,
όχι µόνο έχει µια πρακτική πολιτική σηµασία, αλλά είναι ένα από τα επείγοντα σύγχρονα
γεγονότα, σχετιζόµενο για τις µάζες µε τον τρόπο που θα µπορέσουν να ελευθερωθούν από τον
ζυγό του Καπιταλισµού σε µέλλον πολύ προσεχές.

Αύγουστος 1917

https://www.marxists.org/ellinika/archive/lenin/works/1917/staterev/VI_Lenin_Kratos_kai_epanastash_greek.pdf

.