Commun✮rios

Δε θα γαληνέψω ποτέ Να επιταχύνω πρέπει πάντοτε χωρίς σταματημό. Παγιδευμένος είμαι σε πάλη δίχως τέλος, Σ’ ατέλειωτο αναβρασμό, σε όνειρα δίχως τέρμα· Πρίμα με τη ζωή να πάω δεν μπορώ, Η θέληση κόντρα στο ρεύμα ταξιδεύει Ας τη ρισκάρουμε λοιπόν την ύπαρξή μας, Χωρίς ανάπαυση κι ακούραστα· Όχι μουντοί και σκυθρωποί μες στη σιωπή, Χωρίς λαχτάρα ή δράση· Όχι κλεισμένοι στο εγώ μας, Γονατισμένοι κάτω απ’ του πόνου το ζυγό, Έτσι που πόθος, όνειρο και πράξη Για μας να μένουν στο κενό.

Δε θα γαληνέψω ποτέ Να επιταχύνω πρέπει πάντοτε χωρίς σταματημό. Παγιδευμένος είμαι σε πάλη δίχως τέλος, Σ’ ατέλειωτο αναβρασμό, σε όνειρα δίχως τέρμα· Πρίμα με τη ζωή να πάω δεν μπορώ, Η θέληση κόντρα στο ρεύμα ταξιδεύει Ας τη ρισκάρουμε λοιπόν την ύπαρξή μας, Χωρίς ανάπαυση κι ακούραστα· Όχι μουντοί και σκυθρωποί μες στη σιωπή, Χωρίς λαχτάρα ή δράση· Όχι κλεισμένοι στο εγώ μας, Γονατισμένοι κάτω απ’ του πόνου το ζυγό, Έτσι που πόθος, όνειρο και πράξη Για μας να μένουν στο κενό.

Δε θα γαληνέψω ποτέ Να επιταχύνω πρέπει πάντοτε χωρίς σταματημό. Παγιδευμένος είμαι σε πάλη δίχως τέλος, Σ’ ατέλειωτο αναβρασμό, σε όνειρα δίχως τέρμα· Πρίμα με τη ζωή να πάω δεν μπορώ, Η θέληση κόντρα στο ρεύμα ταξιδεύει Ας τη ρισκάρουμε λοιπόν την ύπαρξή μας, Χωρίς ανάπαυση κι ακούραστα· Όχι μουντοί και σκυθρωποί μες στη σιωπή, Χωρίς λαχτάρα ή δράση· Όχι κλεισμένοι στο εγώ μας, Γονατισμένοι κάτω απ’ του πόνου το ζυγό, Έτσι που πόθος, όνειρο και πράξη Για μας να μένουν στο κενό.

«Σκέφτομαι σημαίνει ξαναμαθαίνω να βλέπω, να είμαι προσεκτικός, να διευθύνω τη συνείδηση, να κάνω κάθε ιδέα και κάθε εικόνα έναν προνομιούχο τόπο». Το έργο και η πνευματικότητά του επηρέασαν βαθύτατα τα παγκόσμια γράμματα και προβλημάτισαν καίρια τους μεταπολεμικούς νέους. Γιατί είναι ο κατεξοχήν «ανθρώπινος» συγγραφέας, ο κατεξοχήν ανθιστάμενος στην κωμωδία της καθημερινότητος, ο πραγματικός αναλυτής των «μάταιων πράξεων», όπως έγραψε ο ίδιος θέλοντας να χαρακτηρίσει την αγωνία του θανάτου. Τριάντα έργα, που το καθένα του είναι κι ένας σταθμός στην εξέλιξη του Καμύ, συγκροτούν μια προσωπικότητα τόσο αυθεντική όσο αυθεντική υπήρξε και η ίδια του η ζωή. Από τον «Μύθο του Σισύφου» κιόλας, μας κάνει γνωστές την υπαρξιακή θεώρηση των χριστιανικών του θέσεων απέναντι στη ζωή. Ακόμα κι η «Παρανόηση» κι ο «Επαναστατημένος άνθρωπος» κι η «Εξορία της Ελένης» δεν είναι παρά μια αυστηρή προειδοποίηση του Καμύ για την ανάγκη εκχριστιανισμού, εξανθρωπισμού, εκπολιτισμού της καθημερινότητα...

«Σκέφτομαι σημαίνει ξαναμαθαίνω να βλέπω, να είμαι προσεκτικός, να διευθύνω τη συνείδηση, να κάνω κάθε ιδέα και κάθε εικόνα έναν προνομιούχο τόπο». Το έργο και η πνευματικότητά του επηρέασαν βαθύτατα τα παγκόσμια γράμματα και προβλημάτισαν καίρια τους μεταπολεμικούς νέους. Γιατί είναι ο κατεξοχήν «ανθρώπινος» συγγραφέας, ο κατεξοχήν ανθιστάμενος στην κωμωδία της καθημερινότητος, ο πραγματικός αναλυτής των «μάταιων πράξεων», όπως έγραψε ο ίδιος θέλοντας να χαρακτηρίσει την αγωνία του θανάτου. Τριάντα έργα, που το καθένα του είναι κι ένας σταθμός στην εξέλιξη του Καμύ, συγκροτούν μια προσωπικότητα τόσο αυθεντική όσο αυθεντική υπήρξε και η ίδια του η ζωή. Από τον «Μύθο του Σισύφου» κιόλας, μας κάνει γνωστές την υπαρξιακή θεώρηση των χριστιανικών του θέσεων απέναντι στη ζωή. Ακόμα κι η «Παρανόηση» κι ο «Επαναστατημένος άνθρωπος» κι η «Εξορία της Ελένης» δεν είναι παρά μια αυστηρή προειδοποίηση του Καμύ για την ανάγκη εκχριστιανισμού, εξανθρωπισμού, εκπολιτισμού της καθημερινότητα...

«Σκέφτομαι σημαίνει ξαναμαθαίνω να βλέπω, να είμαι προσεκτικός, να διευθύνω τη συνείδηση, να κάνω κάθε ιδέα και κάθε εικόνα έναν προνομιούχο τόπο». Το έργο και η πνευματικότητά του επηρέασαν βαθύτατα τα παγκόσμια γράμματα και προβλημάτισαν καίρια τους μεταπολεμικούς νέους. Γιατί είναι ο κατεξοχήν «ανθρώπινος» συγγραφέας, ο κατεξοχήν ανθιστάμενος στην κωμωδία της καθημερινότητος, ο πραγματικός αναλυτής των «μάταιων πράξεων», όπως έγραψε ο ίδιος θέλοντας να χαρακτηρίσει την αγωνία του θανάτου. Τριάντα έργα, που το καθένα του είναι κι ένας σταθμός στην εξέλιξη του Καμύ, συγκροτούν μια προσωπικότητα τόσο αυθεντική όσο αυθεντική υπήρξε και η ίδια του η ζωή. Από τον «Μύθο του Σισύφου» κιόλας, μας κάνει γνωστές την υπαρξιακή θεώρηση των χριστιανικών του θέσεων απέναντι στη ζωή. Ακόμα κι η «Παρανόηση» κι ο «Επαναστατημένος άνθρωπος» κι η «Εξορία της Ελένης» δεν είναι παρά μια αυστηρή προειδοποίηση του Καμύ για την ανάγκη εκχριστιανισμού, εξανθρωπισμού, εκπολιτισμού της καθημερινότητα...