Commun✮rios

  Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή. Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων. Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών. Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του. Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι...

  Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή. Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων. Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών. Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του. Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι...

  Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή. Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων. Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών. Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του. Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι...

Το Πολιτιστικό Έργο στον Αγώνα του Προλεταριάτου 1. Η κουλτούρα του προλεταριάτου που παλεύει για την ελευθερία του είναι μία κουλτούρα ταξική, που αντλεί τα χαρακτηριστικά της από τον αγώνα. Είναι από τη φύση της ρομαντική και λόγω της ιδιαίτερης έντασης που επικρατεί στο πλαίσιο στο οποίο αναπτύσσεται, η μορφή της πάσχει διότι ο χρόνος δεν επιτρέπει τη διαμόρφωση της με ξεκάθαρα προσδιορισμένα και τέλεια χαρακτηριστικά, από την ίδια την καταιγιστική αλλά και τραγική της φύση. Οι τάξεις και τα έθνη που έχουν φτάσει στο ανώτατο σημείο διαμόρφωσής τους έχουν μία κλασική κουλτούρα. Οι τάξεις που παλεύουν για αυτό-έκφραση είναι ρομαντικές και ο ρομαντισμός τους διαπνέεται από τα τυπικά χαρακτηριστικά του δίπτυχου «αγώνας και  πόνος». Οι τάξεις που είναι καταδικασμένες στην παρακμή τους υιοθετούν μία άλλη μορφή ρομαντισμού: αυτού της μελαγχολίας, της απογοήτευσης και της παραίτησης. Δεν πρέπει να συμπεραίνουμε ότι δεν υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ της Σοσιαλιστικής και της πρ...

Το Πολιτιστικό Έργο στον Αγώνα του Προλεταριάτου 1. Η κουλτούρα του προλεταριάτου που παλεύει για την ελευθερία του είναι μία κουλτούρα ταξική, που αντλεί τα χαρακτηριστικά της από τον αγώνα. Είναι από τη φύση της ρομαντική και λόγω της ιδιαίτερης έντασης που επικρατεί στο πλαίσιο στο οποίο αναπτύσσεται, η μορφή της πάσχει διότι ο χρόνος δεν επιτρέπει τη διαμόρφωση της με ξεκάθαρα προσδιορισμένα και τέλεια χαρακτηριστικά, από την ίδια την καταιγιστική αλλά και τραγική της φύση. Οι τάξεις και τα έθνη που έχουν φτάσει στο ανώτατο σημείο διαμόρφωσής τους έχουν μία κλασική κουλτούρα. Οι τάξεις που παλεύουν για αυτό-έκφραση είναι ρομαντικές και ο ρομαντισμός τους διαπνέεται από τα τυπικά χαρακτηριστικά του δίπτυχου «αγώνας και  πόνος». Οι τάξεις που είναι καταδικασμένες στην παρακμή τους υιοθετούν μία άλλη μορφή ρομαντισμού: αυτού της μελαγχολίας, της απογοήτευσης και της παραίτησης. Δεν πρέπει να συμπεραίνουμε ότι δεν υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ της Σοσιαλιστικής και της πρ...

Το Πολιτιστικό Έργο στον Αγώνα του Προλεταριάτου 1. Η κουλτούρα του προλεταριάτου που παλεύει για την ελευθερία του είναι μία κουλτούρα ταξική, που αντλεί τα χαρακτηριστικά της από τον αγώνα. Είναι από τη φύση της ρομαντική και λόγω της ιδιαίτερης έντασης που επικρατεί στο πλαίσιο στο οποίο αναπτύσσεται, η μορφή της πάσχει διότι ο χρόνος δεν επιτρέπει τη διαμόρφωση της με ξεκάθαρα προσδιορισμένα και τέλεια χαρακτηριστικά, από την ίδια την καταιγιστική αλλά και τραγική της φύση. Οι τάξεις και τα έθνη που έχουν φτάσει στο ανώτατο σημείο διαμόρφωσής τους έχουν μία κλασική κουλτούρα. Οι τάξεις που παλεύουν για αυτό-έκφραση είναι ρομαντικές και ο ρομαντισμός τους διαπνέεται από τα τυπικά χαρακτηριστικά του δίπτυχου «αγώνας και  πόνος». Οι τάξεις που είναι καταδικασμένες στην παρακμή τους υιοθετούν μία άλλη μορφή ρομαντισμού: αυτού της μελαγχολίας, της απογοήτευσης και της παραίτησης. Δεν πρέπει να συμπεραίνουμε ότι δεν υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ της Σοσιαλιστικής και της πρ...