Σημείωση του συντάκτη: Σε έναν διάλογο για τη δημοκρατία στο Πεκίνο την περασμένη Πέμπτη, διπλωμάτες, μελετητές και ειδικοί συζήτησαν διάφορα μοντέλα δημοκρατίας σε πολλές χώρες, καθώς και τις αλλαγές και τις λειτουργίες της δημοκρατίας στον σημερινό κόσμο. Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του John Ross. Ο Ross είναι ανώτερος συνεργάτης στο Chongyang Institute for Financial Studies του Πανεπιστημίου Renmin της Κίνας.
Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση να μιλήσω.
Η λέξη δημοκρατία στις ευρωπαϊκές γλώσσες, προέρχεται από τις δύο ελληνικές λέξεις «δήμος (λαός)» και «κράτος (εξουσία)». Έτσι, «δημοκρατία» σημαίνει κυριολεκτικά «ο λαός κυβερνά».
Η δημοκρατία παρουσιάζεται ως αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τα ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή τα «δικαιώματα του λαού». Αυτό είναι σωστό και θα χρησιμοποιηθεί εδώ. Η ανάλυση αυτής της πραγματικής κατάστασης δείχνει ότι το πλαίσιο και η παράδοση της Κίνας σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία είναι πολύ ανώτερο από αυτό της «Δύσης».
Όμως, σε αντίθεση με αυτή τη θεμελιώδη έννοια της «διακυβέρνησης από το λαό», γίνεται προσπάθεια στη Δύση, ακριβέστερα από τις φιλελεύθερες καπιταλιστικές χώρες, να ισχυριστούν ότι η δημοκρατία ορίζεται καθαρά με βάση ορισμένες τυπικές και επίσημες δομές που διαθέτουν - για παράδειγμα το Κοινοβούλιο, η λεγόμενη «κατανομή των εξουσιών» κ.λπ. Αυτό είναι ψευδές. Το ζήτημα της δημοκρατίας αφορά το κατά πόσο στην πραγματικότητα υπάρχει «κυριαρχία του λαού».
Αυτή η επικέντρωση σε ορισμένες συγκεκριμένες επίσημες διαδικασίες και όχι στα αποτελέσματα μπορεί εύκολα να αποδειχθεί ότι είναι εντελώς λανθασμένη. Αυτό που είναι σημαντικό για τους πραγματικούς ανθρώπους, και αυτό που αποδεικνύει καλύτερα αν υπάρχει «κυριαρχία του λαού», είναι το αποτέλεσμα στις συνθήκες ζωής των πραγματικών ανθρώπων.
Για να καταδείξουμε τα πραγματικά ζητήματα που εμπλέκονται, ας ξεκινήσουμε με ένα γιγαντιαίο πρακτικό παράδειγμα που αφορά σχεδόν το ένα πέμπτο της ανθρωπότητας: τη θέση των γυναικών στην Κίνα και την Ινδία. Ποια είναι τα γεγονότα σχετικά με αυτό;
Το προσδόκιμο ζωής μιας Ινδής γυναίκας είναι 71 έτη, ενώ στην Κίνα είναι 79,2 έτη - μια Κινέζα ζει 8 χρόνια περισσότερο από μια Ινδή.
Στην Κίνα ο αλφαβητισμός των γυναικών είναι 95%, ενώ στην Ινδία είναι 65%.
Ο κίνδυνος να πεθάνει μια γυναίκα κατά τη γέννα είναι 8 φορές υψηλότερος στην Ινδία από ό,τι στην Κίνα.
Στον πραγματικό κόσμο, για τη σκέψη κάθε φυσιολογικού ανθρώπου, τα πραγματικά ανθρώπινα δικαιώματα μιας Κινέζας γυναίκας είναι επομένως προφανώς, πολύ ανώτερα από εκείνα μιας Ινδής γυναίκας΄ δυστυχώς για τις Ινδές γυναίκες.
Ωστόσο, σύμφωνα με την αμερικανική έννοια της «δημοκρατίας», προβάλλεται ο παράλογος ισχυρισμός ότι τα δικαιώματα μιας Ινδής γυναίκας είναι ανώτερα από εκείνα μιας Κινέζας, επειδή μια Ινδή γυναίκα ζει σε μια «Κοινοβουλευτική Δημοκρατία».
Ή πάρτε το Covid. Λιγότεροι από 5.000 άνθρωποι στην ηπειρωτική Κίνα έχουν πεθάνει από το Covid. Στις ΗΠΑ 778.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει από το Covid. Αλλά ο πληθυσμός της Κίνας είναι υπερτετραπλάσιος από αυτόν των ΗΠΑ. Αν ο ίδιος αριθμός ανθρώπων ανά κάτοικο είχε πεθάνει στην Κίνα όπως στις ΗΠΑ, θα είχαν πεθάνει 3.390.000 Κινέζοι αντί για λιγότερους από 5.000. Αλλά οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δημοκρατία είναι καλύτερα στις ΗΠΑ από ό,τι στην Κίνα! Τι είδους παράλογη επιχειρηματολογία μπορεί να προσπαθήσει να δικαιολογήσει ένα τέτοιο συμπέρασμα που παραβιάζει όλα τα γεγονότα σε κυριολεκτικά θέματα ζωής και θανάτου (το πιο θεμελιώδες από όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα);
Εν ολίγοις, στη θεωρία της φιλελεύθερης δημοκρατίας τα πάντα «στέκονται στο κεφάλι τους». Το λιγότερο σημαντικό, μια τυπική και στην πραγματικότητα ανύπαρκτη ισότητα, ανακηρύσσεται ως το πιο σημαντικό, ενώ η πραγματικότητα της ζωής ανακηρύσσεται ως λιγότερο σημαντική - ακριβώς όπως η διαφορά στις πραγματικές συνθήκες ζωής μεταξύ μιας Κινέζας και μιας Ινδής.
Ο σοσιαλισμός, και η Κίνα, βάζει τα πάντα στη σωστή θέση. Λέει ότι είναι
πιο θεμελιώδες ότι μια Κινέζα πρέπει να ζει 8 χρόνια περισσότερο, ότι πρέπει να είναι εγγράμματη, ότι πρέπει να έχει εξαιρετικά χαμηλότερο κίνδυνο να πεθάνει στον τοκετό. Και στη συνέχεια η Κίνα και ο σοσιαλισμός ξεκινούν από το ποιο σύστημα προσφέρει πραγματικά αυτή τη βελτίωση στην πραγματική ζωή των ανθρώπων. Δηλαδή η αντίληψή της για την «κυριαρχία του λαού» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα» είναι αυστηρά πρακτική.
Η Κίνα επεκτείνει την ίδια αρχή που ισχύει για τις Κινέζες γυναίκες σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας.
Η Κίνα έχει βγάλει 850 εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια που ορίζεται διεθνώς - δηλαδή πάνω από το 70% όλων όσων έχουν βγει από τη φτώχεια στον κόσμο.
Η Κίνα έχει αναδειχθεί από τη φτωχότερη σχεδόν χώρα του κόσμου το 1949 σε «μέτρια ευημερούσα» σύμφωνα με τα εθνικά της πρότυπα και σε διάστημα δύο έως τριών ετών σε οικονομία «υψηλού εισοδήματος χώρα» σύμφωνα με τα πρότυπα της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Οι συγκεκριμένες πολιτικές μορφές, οι οποίες είναι εντελώς δευτερεύουσες σε σχέση με τα πραγματικά αποτελέσματα που περιγράφονται παραπάνω, καθορίζονται από την ιστορία κάθε χώρας. Όπως το έθεσε ο Σι Τζινπίνγκ, αυτός που φοράει το παπούτσι ξέρει αν του ταιριάζει ή όχι. Για παράδειγμα, το σημερινό πολιτικό σύστημα της Κίνας που βασίζεται στον ηγετικό ρόλο του ΚΚΚ, με άλλα πολιτικά κόμματα σε συμμαχία με το ΚΚΚ, είναι συγκεκριμένο για την Κίνα. Η Κίνα δεν προτείνει σε άλλες χώρες να το υιοθετήσουν. Αλλά σημειώνει στα αποτελέσματα ότι αυτό το παπούτσι έχει ταιριάξει με το πόδι της Κίνας.
Αυτό όμως που η Κίνα έχει ορίσει ως καθοριστικό είναι η πραγματική βελτίωση των πραγματικών συνθηκών της ανθρωπότητας. Αυτή είναι η πραγματική βελτίωση της «κυριαρχίας του λαού». Αυτό είναι που έχει αποδείξει η ιστορία και η πραγματική κοινωνική και πολιτική ανάπτυξη της Κίνας. Σε αυτά τα αποτελέσματα πρέπει να επικεντρωθεί κάθε πραγματική συζήτηση για τη δημοκρατία για τη ζωή των πραγματικών ανθρώπων.
Σας ευχαριστώ πολύ.
.jpeg)
