Commun✮rios

  Ημέρα μνήμης για το Αιγάλεω και για το Πανελλήνιο, αλλά και περισυλλογής είναι η σημερινή, καθώς 76 χρόνια πριν, στις 29 Σεπτεμβρίου 1944, 100 άοπλοι Αιγαλεώτες (για 150 μιλούν τα επίκαιρα της εποχής) καίγονται ζωντανοί ή εκτελούνται, από τον γερμανικό στρατό κατοχής και τους ντόπιους συνεργάτες τους, ενώ καταστρέφεται ολοσχερώς ο συνοικισμός του Αγίου Γεωργίου, δίπλα στην σημερινή Λεωφόρο Κηφισού. Εντούτοις, οι γερμανοί ναζί και οι ντόπιοι εθελοντές συνεργοί τους (τάγματα ασφαλείας, γερμανοτσολιάδες, ομάδες Χ, κ.λπ), παρέμειναν μέχρις σήμερα ατιμώρητοι, όπως άλλωστε συνέβη στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων εκείνης της εποχής, αλλά και αντίστοιχων αργότερα (βλ. Eπταετία, Κύπρος, κ.ά). Ο ΄Ορκος των Ταγμάτων Ασφαλείας – (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 30/4/1944) «ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Ανατεθησόμενός μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις διαταγάς των ανωτέρων μου. ...

  Ημέρα μνήμης για το Αιγάλεω και για το Πανελλήνιο, αλλά και περισυλλογής είναι η σημερινή, καθώς 76 χρόνια πριν, στις 29 Σεπτεμβρίου 1944, 100 άοπλοι Αιγαλεώτες (για 150 μιλούν τα επίκαιρα της εποχής) καίγονται ζωντανοί ή εκτελούνται, από τον γερμανικό στρατό κατοχής και τους ντόπιους συνεργάτες τους, ενώ καταστρέφεται ολοσχερώς ο συνοικισμός του Αγίου Γεωργίου, δίπλα στην σημερινή Λεωφόρο Κηφισού. Εντούτοις, οι γερμανοί ναζί και οι ντόπιοι εθελοντές συνεργοί τους (τάγματα ασφαλείας, γερμανοτσολιάδες, ομάδες Χ, κ.λπ), παρέμειναν μέχρις σήμερα ατιμώρητοι, όπως άλλωστε συνέβη στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων εκείνης της εποχής, αλλά και αντίστοιχων αργότερα (βλ. Eπταετία, Κύπρος, κ.ά). Ο ΄Ορκος των Ταγμάτων Ασφαλείας – (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 30/4/1944) «ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Ανατεθησόμενός μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις διαταγάς των ανωτέρων μου. ...

  Ημέρα μνήμης για το Αιγάλεω και για το Πανελλήνιο, αλλά και περισυλλογής είναι η σημερινή, καθώς 76 χρόνια πριν, στις 29 Σεπτεμβρίου 1944, 100 άοπλοι Αιγαλεώτες (για 150 μιλούν τα επίκαιρα της εποχής) καίγονται ζωντανοί ή εκτελούνται, από τον γερμανικό στρατό κατοχής και τους ντόπιους συνεργάτες τους, ενώ καταστρέφεται ολοσχερώς ο συνοικισμός του Αγίου Γεωργίου, δίπλα στην σημερινή Λεωφόρο Κηφισού. Εντούτοις, οι γερμανοί ναζί και οι ντόπιοι εθελοντές συνεργοί τους (τάγματα ασφαλείας, γερμανοτσολιάδες, ομάδες Χ, κ.λπ), παρέμειναν μέχρις σήμερα ατιμώρητοι, όπως άλλωστε συνέβη στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων εκείνης της εποχής, αλλά και αντίστοιχων αργότερα (βλ. Eπταετία, Κύπρος, κ.ά). Ο ΄Ορκος των Ταγμάτων Ασφαλείας – (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 30/4/1944) «ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Ανατεθησόμενός μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις διαταγάς των ανωτέρων μου. ...

ΕΑΥΤΟΥΛΗΔΕΣ Ως ωραία ήταν μου απόψε η λύπη. Ήρθαν όλα σιωπηλά χωρίς πάθη Και με ήβραν – χωρίς κανέν’ να μου λείπει- Τα λάθη. Κι ως τα γνώρισα όλα μου γύρω – μπραμ-πάφες Όλα κράταγαν, τρουμπέτες και βιόλες -ΕΑΥΤΟΥΛΗΔΕΣ που με βλέπαν, οι γκάφες μου όλες. Α!… τι θίασος λίγον τι από αλήτες Μουζικάντες μεθυσμένους και φάλτσους Έτσι ως έμοιαζαν – με πρισμένες τις μύτες- Παλιάτσους. Και τι έμπνευση να μου δώσουν τη β έ ρ γ α Μπρος σε τρίποδα με κ ά ν τα α μυστήρια, Όπου γράφονταν τα’ αποτυχημένα μου έργα – εμβατήρια! Α!… τι έμπνευση!… Μαιτρ του φάλτσου γω πάντα, Με τη βέργα μου τώρα ψηλά –λέω- με τρόμους Να, με δαύτη μου να παρελάσω την μπάντα Στους δρόμους. Κι ως πισώκολα θα παγαίνω πατώντας Μεσ’ σε κόρνα θα τα βροντούν και σαντούρια Οι παλιάτσοι μου – στον αέρα πηδώντας- Τα θούρια… Το εισιτήριο ΝΑΝΑΙ σαν νάμουν έτοιμος. Και νάναι Σαν νάχω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι Ν’ αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε Μεσ’ στους καπνούς του –όρνιο- ένα καράβι. Κι εγώ να ψάχνουμαι εδωχάμω. Και όλο- όλο ...

ΕΑΥΤΟΥΛΗΔΕΣ Ως ωραία ήταν μου απόψε η λύπη. Ήρθαν όλα σιωπηλά χωρίς πάθη Και με ήβραν – χωρίς κανέν’ να μου λείπει- Τα λάθη. Κι ως τα γνώρισα όλα μου γύρω – μπραμ-πάφες Όλα κράταγαν, τρουμπέτες και βιόλες -ΕΑΥΤΟΥΛΗΔΕΣ που με βλέπαν, οι γκάφες μου όλες. Α!… τι θίασος λίγον τι από αλήτες Μουζικάντες μεθυσμένους και φάλτσους Έτσι ως έμοιαζαν – με πρισμένες τις μύτες- Παλιάτσους. Και τι έμπνευση να μου δώσουν τη β έ ρ γ α Μπρος σε τρίποδα με κ ά ν τα α μυστήρια, Όπου γράφονταν τα’ αποτυχημένα μου έργα – εμβατήρια! Α!… τι έμπνευση!… Μαιτρ του φάλτσου γω πάντα, Με τη βέργα μου τώρα ψηλά –λέω- με τρόμους Να, με δαύτη μου να παρελάσω την μπάντα Στους δρόμους. Κι ως πισώκολα θα παγαίνω πατώντας Μεσ’ σε κόρνα θα τα βροντούν και σαντούρια Οι παλιάτσοι μου – στον αέρα πηδώντας- Τα θούρια… Το εισιτήριο ΝΑΝΑΙ σαν νάμουν έτοιμος. Και νάναι Σαν νάχω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι Ν’ αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε Μεσ’ στους καπνούς του –όρνιο- ένα καράβι. Κι εγώ να ψάχνουμαι εδωχάμω. Και όλο- όλο ...