Βλαντιμίρ Λένιν - Συμβουλές ενός θεατή

                                                                                                                                                                     

Γράφω αυτές τις γραμμές στις 8 Οκτωβρίου και έχω λίγη ελπίδα ότι θα φθάσουν στους συντρόφους του Πέτρογκραντ την 9η. Είναι πιθανό ότι θα φθάσουν πολύ αργά, δεδομένου ότι το Συνέδριο των Βόρειων Σοβιέτ έχει καθοριστεί για τις 10 Οκτωβρίου. Παρ’ όλα αυτά, θα προσπαθήσω να δώσω τις δικές μου "Συμβουλές ενός Θεατή" σε περίπτωση που η πιθανή ενέργεια των εργατών και των στρατιωτών του Πέτρογκραντ και ολόκληρης της "περιοχής" θα πραγματοποιηθεί σύντομα αλλά δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα.

Είναι σαφές ότι όλη η εξουσία πρέπει να περάσει στα Σοβιέτ. Πρέπει να είναι εξίσου αναμφισβήτητο για κάθε Μπολσεβίκο ότι η προλεταριακή επαναστατική εξουσία (ή η μπολσεβίκικη εξουσία – που είναι τώρα το ένα και το αυτό πράγμα) έχει εξασφαλισμένη τη μέγιστη συμπάθεια και την ανεπιφύλακτη υποστήριξη όλων των εργαζόμενων και εκμεταλλευόμενων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο γενικά, ιδιαίτερα στις εμπόλεμες χώρες και ειδικά μεταξύ των Ρώσων αγροτών. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να επιμείνουμε επί μακρόν σε όλες αυτές τις πολύ καλά γνωστές και για πολύ καιρό καθιερωμένες αλήθειες.

Αυτό που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι κάτι που δεν είναι πιθανώς αρκετά σαφές σε όλους τους συντρόφους, δηλαδή, ότι στην πράξη η μεταφορά της εξουσίας στα Σοβιέτ τώρα σημαίνει ένοπλη εξέγερση. Αυτό θα φαινόταν προφανές, αλλά δεν έχουν δώσει ή δεν δίνουν όλη προσοχή στην ουσία του. Η αποκήρυξη της ένοπλης εξέγερσης τώρα θα σήμαινε αποκήρυξη του βασικού συνθήματος του μπολσεβικισμού (όλη η εξουσία στα Σοβιέτ) και του προλεταριακού επαναστατικού διεθνισμού γενικά.

Αλλά η ένοπλη εξέγερση είναι μια ειδική μορφή του πολιτικού αγώνα, ένα αντικείμενο με ειδικούς νόμους στο οποίους πρέπει να δοθεί προσεκτική σκέψη. Ο Kαρλ Mαρξ εξέφρασε αυτήν την αλήθεια με αξιοπρόσεκτη διαύγεια όταν έγραψε ότι "η εξέγερση είναι μια τέχνη τόσο όσο και ο πόλεμος".

Από τους κύριους κανόνες αυτής της τέχνης, ο Mάρξ σημείωσε τους ακόλουθους:

(1) Μην παίζετε ποτέ με την εξέγερση, αλλά όταν την αρχίζετε να συνειδητοποιείτε σταθερά ότι πρέπει να πάτε ως το τέλος.

(2) Συγκεντρώστε μια μεγάλη υπεροχή δυνάμεων στο αποφασιστικό σημείο και στην αποφασιστική στιγμή, διαφορετικά ο εχθρός, που έχει το πλεονέκτημα της καλύτερης προετοιμασίας και οργάνωσης, θα καταστρέψει τους εξεγερμένους.

(3) Μόλις αρχίσει η εξέγερση, πρέπει να ενεργείτε με τη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, και με κάθε τρόπο, αδιάλειπτα, να περνάτε στην επίθεση. "Η άμυνα είναι ο θάνατος κάθε ένοπλης εξέγερσης."

(4) Πρέπει να προσπαθείτε να πιάσετε τον εχθρό στον ύπνο και να αρπάξετε τη στιγμή όταν οι δυνάμεις του είναι διασκορπισμένες.

(5) Πρέπει να προσπαθείτε για καθημερινές επιτυχίες, οσοδήποτε μικρές (κάποιος μπορεί να πει ανά ώρα, εάν πρόκειται για μια πόλη), και με κάθε κόστος να διατηρείτε την "ηθική ανωτερότητα".

O Mαρξ συνόψισε τα μαθήματα όλων των επαναστάσεων όσον αφορά την ένοπλη εξέγερση στα λόγια "του Νταντόν, του μεγαλύτερου δεξιοτέχνη της επαναστατικής πολιτικής που έχουμε γνωρίσει ως τώρα: de l'audace, de l'audace, encore de l'audace".

[Τόλμη, τόλμη και ξανά τόλμη]

Εφαρμοσμένο στη Ρωσία και τον Οκτώβριο του 1917, αυτό σημαίνει: μια ταυτόχρονη επίθεση στο Πέτρογκραντ, ξαφνική και γρήγορη όσο το δυνατό, που πρέπει εξάπαντος να πραγματοποιηθεί και από μέσα και από έξω, από τους εργατικούς στρατώνες και από τη Φινλανδία, από το Ρεβέλ και από την Κροστάνδη, μια επίθεση ολόκληρου του ναυτικού, τη συγκέντρωση μιας γιγαντιαίας υπεροχής δυνάμεων απέναντι στις 15.000 ή 20.000 (ίσως και περισσότερο) της "αστικής φρουράς" μας (οι σχολές αξιωματικών), "των στρατευμάτων της Βανδέας" μας (μέρος των Κοζάκων), κ.λπ.

Οι τρεις βασικές δυνάμεις μας –ο στόλος, οι εργάτες, και οι στρατιωτικές μονάδες– πρέπει να συνδυαστούν έτσι ώστε να καταλάβουν οπωσδήποτε και να κρατήσουν με οποιοδήποτε κόστος: 

(α) το τηλεφωνικό κέντρο· 

(β) την τηλεγραφική υπηρεσία· 

(γ) τους σιδηροδρομικούς σταθμούς· 

(δ) και προ πάντων, τις γέφυρες. 

Τα πιο αποφασιστικά στοιχεία (οι "δυνάμεις κρούσης» μας και οι νέοι εργάτες μας, καθώς επίσης και οι καλύτεροι από τους ναύτες) πρέπει να χωριστούν σε μικρά αποσπάσματα για να καταλάβουν όλα τα πιο σημαντικά σημεία και για να συμμετάσχουν παντού σε όλες τις σημαντικές επιχειρήσεις, παραδείγματος χάριν:

να περικυκλώσουν και να αποκόψουν το Πέτρογκραντ· να το κατακτήσουν μέσα από μια συνδυασμένη επίθεση των ναυτών, των εργατών και των στρατιωτών – ένα καθήκον που απαιτεί τέχνη και τριπλή τόλμη να σχηματίσουν αποσπάσματα από τους καλύτερους εργάτες, οπλισμένους με τουφέκια και βόμβες, με σκοπό να επιτεθούν και να εξαναγκάσουν σε παράδοση τα "κέντρα" του εχθρού (τις σχολές αξιωματικών, την τηλεγραφική υπηρεσία, το τηλεφωνικό κέντρο, κ.λπ.).Το σύνθημα επαγρύπνησής τους πρέπει να είναι: 

"Καλύτερα να πεθάνουμε ως τον τελευταίο παρά να αφήσουμε τον εχθρό να περάσει!"

Ας ελπίσουμε ότι αν η ενέργεια αποφασιστεί, οι αρχηγοί θα εφαρμόσουν επιτυχώς τα μεγάλα διδάγματα του Νταντόν και του Mαρξ.

Η επιτυχία της Ρώσικης και της παγκόσμιας επανάστασης εξαρτάται από την πάλη δύο ή τριών ημερών.

Γράφτηκε: 8 Οκτωβρίου (21), 1917
Πρωτοδημοσιεύτηκε: 7 Νοεμβρίου 1920 Pravda αριθ. 250